στη γειτονιά να παίξω. Για αλλαγή διάβαζα τα του σχολείου, έβλεπα Thundercats ή Dukes of Hazzard. Καμία ευθύνη παρά ζούσα τις μέρες μου όσο πιο ανέμελλα και ξέγνοιαστα γινόταν. Που και που όμως ο πατέρας μου έμενε απρόσμενα στο σπίτι και όταν ξυπνούσα και τον έβλεπα εκεί πριν πάω στο σχολείο μου έλεγε "Σήμερα κάνω απεργία και γιαυτό θα μείνω στο σπίτι". Δε πολυκαταλάβαινα αλλά ήταν καλό που ήταν εκεί τριγύρω.
Αργότερα μεγαλύτερος, μαθητής Γυμνασίου και Λυκείου πλέον, χαιρόμουν όταν άκουγα ότι είχε προκυρηχθεί απεργία γιατί ο μαθηματικός μας και η κυρία που μας έκανε χημεία πάντα συμμετείχαν στις απεργίες μικρές η μεγάλες. Δε πολυκαταλάβαινα το λόγο της απεργίας αλλά εμένα και τους συμμαθητές μας, μας βόλευε γιατί τελειώναμε νωρίτερα από το σχολείο και βγαίναμε βόλτες με τα ποδήλατα. Ήταν οι εποχές που τις απεργίες τις κάναν οι άλλοι. Οι μεγάλοι.
Κάποια στιγμή μεγάλωσα όμως κι εγώ ξαφνικά. Πάντα ξαφνικά γιατί έτσι γίνεται. Ξυπνάμε μια μέρα και είμαστε πλέον μεγάλοι. Με ευθύνες και υποχρεώσεις. Είχα μπει στο Πολεμικό Ναυτικό, έτρεχα σα το ζαγάρι πέρα δώθε, πλοίο, σχολή, φιλενάδα, σπίτι, διάβασμα και τούμπαλιν με ρυθμό δυο εξόδοι, μια ένδων (όσοι υπηρέτησαν καταλαβαίνουν). Σα να τραβάς κουπί σε γαλέρα, να σε μαστιγώνουν από πάνω και στα διαλλείματα να σου χορεύουν τσιφτετέλια οι μισθοί και η οικονομική σου ανεξαρτησία για να αναθαρρεύεις και να ξανατραβάς το κουπί την επόμενη μέρα.
Βέβαια στα διαλλείματα είχα στρώσει τον αφράτο μου και αντί να χαζεύω ετοίμαζα την απόδραση μου... Ευτυχώς κράτησε λίγα χρόνια το "παίζω το ζαγάρι και όλα τα μπορώ", θαυμάστε με! Εννοείται στο στρατό δεν υπάρχει συνδικαλισμός, δεν υπάρχει δε πάω στη δουλειά, αρρώστησα, απεργώ. Yes sir, Affirmative sir, of course sir. Αυτά επιτρεπόταν να πεις. Αν δε σου άρεσε μάζευες τα μπογαλάκια σου και έφευγες.
Τελικά δήλωσα παραίτηση όταν βγήκαν τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ. Αλλαγή πορείας και πλέον είχαν όλα αλλάξει. Ξαφνικά είμαι επιτέλους κάπου που επιτρέπεται να γκρινιάξεις, να πεις τη γνώμη σου, να διαμαρτυρηθείς, να φωνάξεις και να κάνεις απεργία για να διεκδικήσεις καλύτερες συνθήκες εργασίας. Απεργία! Είχε έρθει και είναι η δικιά μου σειρά τώρα πια.
Avanti Popolo! Bandiera Rossa! Συμμετέχω σε κάθε απεργία έκτοτε παρά το κόστος και κάθε φορά ακούω τα ίδια και τα ίδια από συναδέλφους. Διαφορετικές δικαιολογίες με την ίδια όμως κατα βάθος αιτία. Δε θέλει κανείς να στερηθεί χρήματα.
Οι δικαιολογίες; Διαχρονικές...
-Eίμαι πολύ νέος, μόλις διορίστηκα και δε ξέρω από συνδικαλιστικά. (καλορίζικος, να ασχοληθείς να μάθεις, σε αφορά)
-Είμαι πολύ παλιός, κοντεύω να βγω στη σύνταξη και έχω βαρεθεί τα συνδικαλιστικά (Γιατί δε λες σταράτα ότι προσπαθείς να βγάλεις τη μέγιστη σύνταξη που υπολογίζεται από τους μισθούς τελευταίων ετών;)
-Θα έκανα απεργία αλλά είναι χάλια τα οικονομικά μου (Helloooo! Όλων είναι χάλια τα οικονομικά! Πότε θα κάνεις απεργία; Όταν μας έχουν πάει το μισθό 200 ευρώ και το ψωμί θα κάνει 10 ευρώ το κιλό;)
-Δε γίνεται να κάνω απεργία, έρχομαι δουλειά να γλυτώνω λίγο από τη γκρίνια της γυναίκας μου (πάσο)
-Δεν μας ήρθε ενημέρωση για την απεργία ή δεν άκουσα κάτι. (Και θες να μου πεις ότι ενώ βλέπεις τα μεσημεριανά, τα απογευματινά, τα τούρκικα στη τηλεόραση, όταν περνάνε οι λεζάντες ειδήσεων στο Star τυχαίνει να κοιτάζεις τη σκόνη στο σύνθετο?)
-Δεν κάνω απεργία γιατί πως θα κάνω μόνη μου; (απεργία είναι, δεν είναι πρόσκληση σε πάρτυ. μπορείς να κάνεις και μόνη σου ναι)
-Δε κάνει κανείς άλλος, εγώ κορόιδο είμαι να κάνω; (Όχι, αλλά ούτε είσαι και έξυπνη όμως. Επειδή όλοι οι άλλοι είναι κουτοπόνηροι και κοιτάνε στον ορίζοντα μέχρι τη μισθοδοσία του επόμενου μήνα δε σημαίνει ότι κι εσύ δε πρέπει να κοιτάς λίγο παρακάτ' στον ορίζοντα τα κοράκια που πετάνε και πλυθαίνουν πάνω από τους επόμενους ΟΛΟΥΣ τους μισθούς στο εξής)
-Και παλιά που είχα κάνει μια βδομάδα δεν έγινε κάτι, τώρα γιατί να κάνω;(μπράβο σου για τότε αλλά πρέπει να κάνεις μια αισιόδοξια θυσία τώρα για το μετά...)
-Είναι κόλπο η απεργία, τα έχουν πλακάκια η κυβέρνηση με τους συνδικαλιστές για να προκυρήσσουν απεργιές για να μειώνονται τα έξοδα του κράτους από τις περικοπές μισθών και δώρων. (Λογιστικά ισχύει αλλά για πες μου, το Xfiles το τελευταίο το έχεις δει?)
-Δε κάνω απεργία γιατί έχω πολύ δουλειά. (Μπράβο, μπορείς να κόψεις λίγο από τα διαλλείματα για τσιγάρο, καφέ και σουπερμάρκετ, να έρχεσαι στην ώρα σου, να φεύγεις στην ώρα σου και όλα τα θα προλαβαίνεις μετά)
-Δεν κάνω απεργία γιατί δε πιστεύω ότι θα βγάλει κάπου (Οκ, τότε εναλλακτικά μπορείς να προσευχηθείς απλά για ένα καλύτερο αύριο)
-Δεν κάνω απεργία γιατί μαζεύω λεφτά για αμάξι
-Δεν κάνω απεργία γιατί δε με βολεύει Τρίτη. Αμάν, γιατί δε κάνουν ποτέ τη Παρασκευή απεργίες να μπορώ κι εγώ να φύγω ένα τριημεράκι να δώ το φιλαράκι μου στο Λονδίνο? (σε λίγο ούτε από το skype θα τον βλέπεις, δε θα έχεις internet, δε θα σου έχει μείνει ούτε σάλιο να κολλήσεις γραμματόσημο για να του στείλεις γράμμα. Οκ εδώ γίνομαι καταστροφολόγος το παραδέχομαι)
Δεν κάνω απεργία γιατί άκουσα ότι υπολογίζεται το δώρο των Χριστουγέννων βάση των ημερών εργασίας. (και σωστά άκουσες αλλά χωρίς κάποια θυσία το δώρο σου θα γίνει τελικά ...αντίδωρο)
Αλλά κλασσικά, είμαστε όλοι για να φωνάζουμε μόνο, να γκρινιάζουμε, να κάνουμε κριτική. Και στο διαταύτα μηδέν. Καμία πράξη. Μόνο μαράζι και κατήφεια στο καναπέ στις εξαγγελίες των Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης του καθεστώτως που μας έχει επιβληθεί με μη δημοκρατικές διαδικασίες.
Εντάξει, δε λέω. Κι εγώ που απεργώ δε βοηθάω και πολύ σε ένα καλύτερο αύριο. Ας σηκωθώ.
Σας αφήνω, πάω να μαζέψω πέτρες να βγω να παίξω πετροπόλεμο.
apogeiwsh.blogspot.com
