Τότε ήμαστε ήδη στο Σύνταγμα αλλά υποχωρήσαμε προς την Παλιά Βουλή όπου πραγματικά μας φλόμωσαν. Ερχόντουσαν από παντού, από όλα τα στενά! Και μπαχαλάκηδες πουθενά!
Φτάσαμε μέχρι την Κλαυθμώνος. Ο κόσμος παντού. Δεν έφευγε!
Μόνο μέσα από στενά καταφέραμε να ξαναβγούμε στο Σύνταγμα. Ξαναγέμισε. Αλλά από παντού μπουμπούνιζαν τα χημικά. Και πολλά καπνογόνα στην Αμαλίας. Χωρίς λόγο πάλι. Ο κόσμος ξερνούσε! Δεν ξέρω πόσες φορές κατεβήκαμε και ανεβήκαμε την Βασ.Γεωργίου (μπροστά από το Μεγάλη Βρεταννία) . Κατά τις 23:00 έγινε η μεγάλη σκούπα. Τα χημικά και οι ΜΑΤ ερχόντουσαν από παντού . Στριμωχτήκαμε στη Βουκουρεστίου αλλά ξεφύγαμε προς Πανεπιστημίου η οποία ήδη έδειχνε βομβαρδισμένο τοπίο. Λες και είχε γίνει πόλεμος. Παρόλα αυτά ήταν γεμάτη από κόσμο. Οι νεαροί χτύπαγαν τα σιδερένια ρολά στα καταστήματα όχι για να τα σπάσουν αλλά για να κάνουν θόρυβο. Μόνο τις τράπεζες χτυπούσαν για να τις σπάσουν.
Πάντως όση νεολαία είδα φαινόντουσαν μια χαρά παιδιά! Και μιλούσαν και στους μεγάλους και ρωτούσαν αν θέλουν βοήθεια.
Και βέβαια μάσκες φορούσαμε όλοι. Αλλιώς θα είχαμε μείνει εκεί.
Τα χημικά δεν αντέχονται για πολλή ώρα. Φύγαμε πριν την ψήφιση. Και βεβαίως μετά οι μπαχαλάκηδες ξεσάλωσαν. Ήταν όμως πολλοί λίγοι και προφανέστατα πιόνια και αυτοί του συστήματος.
Το συμπέρασμα;
Αν είχαν αφήσει τον κόσμο να διαδηλώσει, η Αθήνα δεν θα είχε πάθει τίποτα. Όσο ήταν ο κόσμος εκεί, ήταν όλα ειρηνικά. Η μόνη μύτη που θα άνοιγε θα ήταν κανενός βολευτή αφού θα ρίχνανε και ξύλο μεταξύ τους , νιώθοντας την πίεση του κόσμου απέξω.
Δεν πειράζει όμως. Ο Αγώνας τώρα ξεκινάει και θα τον νικήσουμε!
Έως τότε όμως να έχετε πλήρη επίγνωση ότι ζούμε υπό κατοχή και υπό καθεστώς χούντας.
Γι΄ αυτό ξυπνήστε!
Αναγνώστρια
