Η διαχείριση της ισχύος που συγκεντρώνεται στα χέρια ή στο μυαλό ενός επιστήμονα ή ενός οποιουδήποτε ανθρώπου είναι πρωτεύον θέμα της ανθρωπότητας και της πολύπλοκης μηχανής που λέγεται κοινωνία.
Η οργάνωση μιας τόσο σύνθετης μηχανής όπως είναι το σύγχρονο κράτος έχει αφεθεί πλήρως στα χέρια των σπουδασμένων ανθρώπων του κόσμου. Έχουμε δηλαδή εκχωρήσει την δυνατότητα αλλά και την ικανότητα σκέψης στους ανθρώπους που σύμφωνα με ορισμένα κριτήρια πιστοποιούν το ελάχιστο των προσόντων και ικανοτήτων.
Οι άνθρωποι όμως αυτοί συγκεντρώνουν στα χέρια τους και στα μυαλά τους τεράστια ισχύ και μέχρι τώρα δεν έχουν αποδείξει ότι την χρησιμοποιούν "ΕΠ' ΑΓΑΘΩ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ". Κάθε άλλο μάλιστα η ανθρώπινη ιστορία έχει δείξει ότι η γνώση και η δύναμη των επιστημών, χρησιμοποιήθηκε για ίδιον όφελος και για κέρδος. Με αποτέλεσμα ο απλός λαός και ο απλός πολίτης πολλές φορές αντί να ωφελείται, να ταλαιπωρείται και ακόμα και να καταδυναστεύεται από τους ανθρώπους που συγκεντρώνουν όλην αυτήν τη γνώση και την ισχύ στα πρόσωπά τους.
Στη σύγχρονη όμως εποχή, τα πράγματα άλλαξαν. Οι άνθρωποι πλέον έχουν όλοι τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στη γνώση και στην πληροφορία με τη χρήση του διαδικτύου. Έτσι εάν μπορούσαν όλοι να λειτουργούν σε ένα ιδανικό και γόνιμο περιβάλλον ισοτιμίας και ισονομίας, τότε η ανθρωπότητα θα έβγαινε πολλαπλά ωφελημένη. Διότι θα είχαμε τεράστια πρόοδο, στην ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ζωή πλέον, και όχι σε επίπλαστα δημιουργήματα, νοητικές απάτες ευφάνταστων επιστημόνων, που χρησιμοποιούνται μόνο από τους επιτήδειους προς ίδιον όφελος (σύγχρονη τεχνολογία, θεσμός των ανωνύμων εταιριών, heads funds κλπ). Όλα κόλπα κλοπής του ιδρώτα των πολιτών και της ψυχικής των υγείας.
Η επιστημονική γνώση είναι τεχνηέντως συγκεκαλυμμένη μέσα σε ειδικές επιστημονικές ορολογίες και όρους με αποτέλεσμα κατ΄αυτόν τον τρόπο να παραμένει περιορισμένη στα χέρια ολίγων και εκ τούτου ισχυρών ανθρώπων οι οποίοι κερδοσκοπούν, και όχι μόνο, σε βάρος των πολλών.
Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα διότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια μιας μικρής επιστημονικής ελίτ η οποία σε πολλές περιπτώσεις εκμεταλλεύεται το μόχθο του απλού λαού αλλά αρκετές φορές βιαιοπραγεί ασύστολα πάνω του, πάντα για το "καλό" του. Με αποτέλεσμα ο Έλληνας να αισθάνεται πολλές φορές προδομένος ακόμα και από τα ίδια τα παιδιά του.
Για παράδειγμα αν δείτε στην ελληνική βουλή η συντριπτική πλειοψηφία είναι γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, γεωπόνοι και οικονομολόγοι. Στην δημόσια διοίκηση δε, θα συναντήσεις πάλι τους ίδιους επιστημονικούς τίτλους.
Αυτοί χρησιμοποιώντας τη θέση τους νομοθετούν και ασκούν διοίκηση, αυθαιρετώντας πολλές φορές, και όλες τους οι προσπάθειες τείνουν να εξυπηρετούν μόνον τα συντεχνιακά τους αλλά και τα ίδια συμφέροντα.
Ακόμα και σήμερα που κραυγάζουν κατά της γραφειοκρατίας φτιάχνουν νόμους και οργανισμούς που δεν χρειάζονται, μόνο και μόνο για να βγάζουν λεφτά οι ημέτεροι κλάδοι, όπως πιστοποιητικά ενεργειακά, τακτοποίηση ημιυπαιθρίων-αυθαιρέτων, κτηματολόγιο, πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο, τριτοβάθμιο σύστημα υγείας, οικολογικές και καλλιεργητικές οδηγίες, χρηματιστήριο, φορολογικό σύστημα, γενικός οικοδομικός κανονισμός, και νέοι νόμοι γενικά, όπου ωφελούνται μηχανικοί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, γιατροί, γεωπόνοι, οικονομολόγοι. Να σκεφτείς ότι για να ζεις σε αυτή τη χώρα πρέπει να έχεις διαβάσει αμέτρητα βιβλία με νόμους που αλλάζουν ακόμη και κάθε μήνα. Απορώ οι δικαστές πως τους θυμούνται;
Όσο πιο πολύπλοκο είναι ένα σύστημα, τόσο πιο πολύ δεινοπαθεί ο λαός και τόσο πιο δυστυχισμένος είναι.
Για παράδειγμα θυμάμαι από την δεκαετία του '70 ελάχιστα πιστοποιητικά, τοπογραφικά, συμβολαιογραφικές πράξεις, άδειες λειτουργίας, ή και βεβαιώσεις χρειάζονταν για να ζήσει κανείς στη χώρα μας.
Οι άνθρωποι ζούσαν τη ζωή τους απλά και πέθαιναν ακόμα πιο απλά χωρίς άγχος αν έγραψαν το οικόπεδο στα παιδιά τους ή αν ήραν την υποθήκη του σπιτιού τους και αν εξόφλησαν το δάνειο του σπιτιού τους. Διότι απλά τίποτα από όλα αυτά δεν χρειαζόταν να γίνει. Ζούσαν χωρίς να τους είναι απαραίτητος κανένας επιστήμονας της σύγχρονης εποχής ούτε καν δικηγόρος γιατί ο λόγος τους ήταν συμβόλαιο. Τον αθετούσαν μόνο αν υπήρχε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Ούτε μηχανικό χρειάζονταν διότι τα όμορφα πέτρινα δυόροφα τα έχτιζαν έμπειροι τεχνίτες με περισσό μεράκι και γούστο. Ούτε οικονομολόγο είχαν ανάγκη γιατί η γυναίκα του σπιτιού έκανε τέτοια αυστηρή οικονομία που οι σημερινοί οικονομολόγοι ωχρειούν μπροστά της.
Ε και..... τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια τελικά; Υποθηκεύσαμε τη ζωή μας στους επιστήμονες οι οποίοι με τη σειρά τους υποθήκευσαν τις δικές τους ζωές στα ανώτατα κλιμάκια της ιεραρχίας μυστικών παγκόσμιων λεσχών. Έγιναν πλέον και τόσοι πολλοί που μένουν και άνεργοι. Ο απλός λαός δεν έχει καταλάβει ότι για να καμαρώσει τα παιδιά του επιστήμονες, θα πρέπει να υποθηκεύσει όλα του τα υπάρχοντα, και τη ζωή του ακόμα να θυσιάσει, στο βωμό της ...ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ.
Αλλά οι δοσίλογοι αυτοί επιστήμονες που απέκτησαν εξουσία δεν καταλαβαίνουν ότι ξεπουλάν τη μάνα τους, τον πατέρα τους, τα παιδιά τους, τη χώρα τους και τη ζωή τους σε αυτούς που εμπορεύονται και τους ίδιους τους τους εαυτούς. Ποιοι είναι αυτοί; Αυτοί που πάσχουν από παθολογική εξάρτηση από το ναρκωτικό που λέγεται εξουσία, ισχύς, δύναμη, χρήμα. ΑΥΤΟΙ Ή ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΤΑ. Και όμως κυβερνούν τις ζωές όλου του κόσμου.
