Η Αθήνα...όταν ήταν η υπερδύναμη του αρχαίου κόσμου, θέλησε να υποτάξει τους Μηλίους στην Αθηναϊκή Συμμαχία εναντίον της Σπάρτης. Εκείνοι αρνήθηκαν. Και οι Αθηναίοι τους συνέτριψαν. Οι άνδρες τους κατεσφάγησαν. Τα γυναικόπαιδά τους δουλώθηκαν. Όμως, η σφαγή των Μηλίων κατατρόμαξε άλλες ελληνικές πόλεις-κράτη, σπρώχνοντάς τες στην αγκαλιά της Σπάρτης. Η αλαζονεία των Αθηναίων επέσπευσε το τέλος της κυριαρχίας τους. Και σύντομα οι Μήλιοι εξόριστοι ανακτούσαν πάλι το νησί τους. Αν και αθηναίος στρατηγός, ο Θουκυδίδης κατέγραψε με συμπάθεια τη δοκιμασία των Μηλίων και τις διαπραγματεύσεις με τους απεσταλμένους των Αθηναίων.
Αθηναίοι:...
... «Δεν υπάρχει κανείς λόγος να εξακολουθήσουμε αυτές τις συζητήσεις, αν επιμένετε απλώς να κάνετε εικασίες για το μέλλον και να μην αντικρίζετε το πραγματικό ζήτημα, δηλαδή πώς μπορείτε να σώσετε την πατρίδα σας από την καταστροφή. Δεν πρόκειται να πούμε πως έχουμε κανένα δίκιο να κυριεύσουμε αυτό το μέρος του κόσμου. Ούτε θα σας φανεί χρήσιμο σε τίποτα να λέτε πως μείνατε ουδέτεροι. Το ζήτημα, όπως καλά ξέρετε, είναι πως το δίκιο μπαίνει στην κουβέντα μονάχα ανάμεσα σε εκείνους που είναι ισοδύναμοι και πως, πράγματι, οι ισχυροί κάνουν ό,τι μπορούν να κάνουν και οι ανίσχυροι αποδέχονται ό,τι είναι να αποδεχθούν». Μήλιοι: «Υπάρχει όμως μια κοινή αρχή που διακυβεύεται και που έχουμε σε αυτήν κοινό συμφέρον, η αρχή της δίκαιης μεταχείρισης και της δίκαιης συναλλαγής. Έχει και για σας το ίδιο ενδιαφέρον όπως και για όλους, αφού την πτώση σας θα μπορούσε να συνοδεύσει η πιο τρομερή εκδίκηση, ένα παράδειγμα για τον κόσμο». Αθηναίοι: «Είμαστε προετοιμασμένοι να πάρουμε το ρίσκο. Τώρα, είστε μαζί μας ή εναντίον μας;». Μήλιοι: «Δεν θα μπορούσαμε, λοιπόν, να παραμείνουμε ουδέτεροι». Αθηναίοι: «Ασφαλώς όχι. Έτσι θα δείχναμε αδύναμοι». Μήλιοι: «Μα έτσι δεν θα γίνουν εχθροί σας όλοι όσοι μένουν τώρα ουδέτεροι, αφού αμέσως θα υποθέσουν πως θα επιτεθείτε και σε αυτούς; Θα δυναμώσετε τους εχθρούς σας και θα σπρώξετε και άλλους να στραφούν εναντίον σας».
Ούτε μισέλληνες...
... ούτε φιλέλληνες λοιπόν. Απλώς, οι λαοί των φτωχότερων χωρών του ευρώ βλέπουν στα πάθη της χώρας μας τον προάγγελο των δικών τους παθών. Και αναρωτιούνται ποιοι είναι και τι θέλουν πραγματικά οι ηγέτες της «Συμμαχίας του ευρώ» που επιμένουν να αποδιώχνουν τους φίλους της, αδιαφορώντας αν έτσι δυναμώνουν τους εχθρούς της.
