Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η πάλαι ποτέ ΕΟΚ, ξεκίνησε με όνειρα και φιλοδοξίες και αρκετή δόση ρομαντισμού.
Όλα τα κράτη – μέλη θα ήταν ίσα. Θα προάγονταν και θα αναδεικνύονταν τα πολιτιστικά ήθη και έθιμα της κάθε χώρας. Η οικονομία της κάθε χώρας θα συνεισέφερε με τη σωστή αναλογία προκειμένου να φτάσουν όλοι στο ίδιο επίπεδο. Τελικός στόχος θα ήταν όλες οι χώρες της Ευρώπης να ενωθούν εις σάρκα μία. Εταίροι λέγαμε...
Παρά τον οικονομικό της απώτερο σκοπό, είχε πράγματι αποχρώσεις ανθρωπιάς. Λεφτά από τις πλούσιες χώρες μοιράζονταν στις φτωχότερες. Βέβαια, παρά το γεγονός ότι ήθελε να λέει ότι όλες οι χώρες-μέλη είναι ίσες, στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν. Τουλάχιστον όχι στον βαθμό που ευαγγελιζόταν ότι είναι.
Οι φτωχότερες χώρες νόμιζαν ότι βρήκαν την κότα με τα χρυσά αυγά. Όλες παρακαλάγανε να μπούνε. Είδαν όλοι το τυρί. Κανένας δεν είδε τη φάκα….
Αυτό ήταν! Μόλις κατάλαβαν οι Βόρειοι ότι η ΕΟΚ έγινε ένα κλειστό κλαμπ, στο οποίο όλοι ήθελαν να μπουν, άρχισαν συνειδητά να απαιτούν από τις φτωχότερες χώρες να κάνουν πράγματα πολλές φορές ενάντια στο λαό τους, προκειμένου να συμπληρώσουν τα κριτήρια ένταξης. Τέλος το φιλανθρωπικό ίδρυμα που λεγόταν ΕΟΚ.
Οι εταίροι, έγιναν συνέταιροι...
Η Ευρώπη των λαών, της αλληλεγγύης, μεταλλάχθηκε. Έγινε η εταιρία που όλοι σήμερα την ξέρουμε με το όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση. Προσωπικά πιστεύω ότι απλά μεταμορφώθηκε σε αυτό που από την αρχή προοριζόταν. Σε μία κερδοσκοπική εταιρία. Βόρειοι εναντίον Νότιων. Πλούσιων εναντίον φτωχών. Εχόντων και μη εχόντων.
Οι πλούσιοι θα εξασφάλιζαν την ευημερία τους, και οι φτωχοί την επιβίωση τους.
Όπως λέει και ο πατέρας μου, «αν δεν υπήρχαν οι χαζοί, πως θα ζούσαν οι έξυπνοι».
Από την «αδιαίρετη και ομοούσια» Ευρώπη, μας έμειναν μόνο τα μούσια...
Όπως λοιπόν κάθε άνθρωπος του υποκόσμου που σέβεται τον εαυτό, πρέπει να έχει την ερωμένη-δούλα, η οποία θα του κάνει τα γούστα όποτε θέλει αυτός. Και αν τυχόν σηκώσει κεφάλι... της το ανοίγει. Αυτό λοιπόν είναι οι χώρες του Νότου. Οι φτωχότερες χώρες είναι οι εταίρες.
Εις το επανιδείν
