ούτε το 20% στις επόμενες εκλογές και ψάχνει για εναλλακτικές λύσεις.
Πρώτη εναλλακτική η δημιουργία ενός πολύ περιορισμένου πλαισίου, το οποίο θα υποχρεώνει μελλοντικά κόμματα ανεξάρτητου ιδεολογίας, να κινηθούν μέσα σε αυτό εξυπηρετώντας έτσι τα συμφέροντα των φίλων μας (Βλέπε επιτρόπους, διατάξεις στο σύνταγμα για τον προϋπολογισμό, ειδικούς λογαριασμούς για την πληρωμή των Δανειστών μας κ.α.)
Δεύτερη εναλλακτική, «Πείστε τον Λαό να δεχτεί τα μέτρα»
Έχετε παρατηρήσει μήπως κάποια διαφορά στα κανάλια τον τελευταίο καιρό; Το βάρος έφυγε από τα δεινά του κόσμου και πλέον όταν ο ένας περιγράφει την συντέλεια που ακολουθεί την χρεοκοπία ο άλλος περιγράφει πόσο έχει ανάγκη η κοινωνία μας τις μεταρρυθμίσεις. Αυτά σε συνδυασμό με σκόρπιες ειδήσεις που πανικοβάλουν και μια μεγάλη έμφαση στην Απαξίωση που δείχνουν οι ξένοι προς την Ελλάδα σπρώχνουν τους Έλληνες να αλλάξουν στάση και να τρέξουν πίσω από μία Ευρώπη που πλέον δεν τους θέλει αυτή!.
Ο Έλληνας θέλει να κάνει θυσίες για την πατρίδα, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι και βλάκας. Να συνεχίσει να δίνει τις πενιχρές οικονομίες του όταν ακόμα δεν έχουμε μάθει πόσα Δίς έχουν οι πολιτικοί σε τράπεζες εσωτερικού και εξωτερικού; Να πάει φυλακή για 5000 ευρώ χρέος όταν αυτοί έχουν καταχραστεί εκατομμύρια και κυκλοφορούν ελεύθεροι; Να χάσει το σπίτι του όταν αυτοί έχουν 20 και 30 ακίνητα; Να ματώσει και άλλο όταν ο πολιτικός παραμένει στο απυρόβλητο;
H εναλλακτική αυτή δυστυχώς για αυτούς δεν βγαίνει με τρομοκρατία και προπαγάνδα. Ο Έλληνας πολύ απλά, σταμάτησε να τσιμπάει. Αν θέλουν πραγματικά να πείσουν ,να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τις αμαρτίες και τις ευθύνες τους, να τιμωρηθούν, να ματώσουν όπως ματώσαμε και εμείς. Ο απλός πολίτης κουράστηκε από τα διλλήματα περί δύσκολων και πολύ δύσκολων δρόμων, ιδίως όταν αυτά προέρχονται από αυτούς που επέλεξαν τον εύκολο.
Αναγνώστρια
