κάποια τμήματα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης.
Άρα το μέγιστο πρόβλημα είναι το πολιτικό προσωπικό της χώρας για χιλιάδες λόγους που έχουν γραφτεί εκατομμύρια φορές σε δισεκατομμύρια στήλες.
Η διάθεση σύγκρουσης της κοινωνίας μαζί τους καθημερινά γίνεται τυφλή και αναζητείται με κάθε τρόπο. Μερικοί από του τρόπους που αναζητούνται ίσως να στρέφονται ακόμη και σε βάρος της χώρας! Πιο απλά όλο και περισσότεροι θέλουν να συγκρουστούν μαζί τους και μετά ας γίνουν όλα γύρω μας στάχτη.
Αυτή η διάθεση τρέφεται και από το νέο ρόλο που απόκτησαν οι πολιτικοί μας αυτοαναγορευόμενοι ως προστάτες της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Ταυτιζομενοι με το ευρώ ταΐζουν τον αντιευρωπαϊσμό. Σε μια υγιή μετεκλογική εικόνα της βουλής κανείς δεν διανοείται τον Πάγκαλο, την Διαμαντοπούλου, την Ντόρα, την Λούκα, τον Χρυσοχοίδη, τον ΓΑΠ τον Παπακωνσταντίνου, τον Σαμαρά τον Καρατζαφέρη τον Καστανίδη παρόντες. Αν υπάρχουν στην εικόνα τότε και πάλι η χώρα και μετά τις εκλογές θα είναι βαριά άρρωστη .
Είμαι σίγουρος λοιπόν ότι η αποχώρηση τους προεκλογικά, ή ο σχεδόν σίγουρος εκλογικός Αφανισμός τους, θα μας οδηγήσει όλους στο να είμαστε απείρως πιο ψύχραιμοι στο θέμα του ευρώ ή της δραχμής.
Να σημειωθεί βεβαίως ότι στην πορεία που έχουμε πάρει και αν παραμείνουμε ως έχουμε η δραχμή είναι το τέρμα της. Ότι ο παραγωγικός ιστός έχει διαλυθεί όπως και ότι θα μπορούσε να θυμίζει συντεταγμένη κοινωνία σε επίπεδο αξιών. Ότι δεν υπάρχει εθνικό σχέδιο για τίποτα και σε τίποτα.
Μετά τις εκλογές όμως και την καθαρση θα μπορούμε να το συζητήσουμε καλύτερα.
