για το κακό τέλος που θα έχει, για όλους μας, η ιστορία του νέου Μνημονίου και της κυβέρνησης συνταγματικής εκτροπής που μας κυβερνά . Από τη μία υπάρχει ένα δυναμικό κομμάτι που ετοιμάζεται να πει το βροντερό ΌΧΙ στην καθοδική πορεία προς την εξαθλίωση και από την άλλη υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι που παραδέχεται την κακή πορεία των γεγονότων αλλά ωστόσο δε θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει θετική ανατροπή στις εξελίξεις. Και όμως το δεύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας σφάλλει.
Σφάλλει γιατί δεν λαμβάνει υπόψη στο συλλογισμός της ότι η ήδη ακολουθούμενη πορεία μας έχει σπρώξει σε μία καθοδική πορεία προς ένα αβυσσαλέο κενό χωρίς ο πάτος να εμφανίζεται στο οπτικό μας πεδίο. Η δε συνέχιση με μεγαλύτερη ένταση της ίδιας πολιτικής θα μας οδηγήσει μία ώρα αρχύτερα στην απόλυτη εξαθλίωση. Κατά συνέπεια μάλλον το επιχείρημα αντιστρέφεται. Τίποτα δε θα γίνει μόνο αν δεν αντιδράσουμε.
Δεν είναι αργά γιατί εναλλακτικές λύσεις, ακόμη και τώρα, υπάρχουν. Ένα μείγμα πολιτικής που θα περιλαμβάνει μερική στάση πληρωμών, αποκήρυξη τους επαχθούς χρέους, φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων, αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, δόμηση κοινωνικών συμμαχιών εντός της Ε.Ε., εθνικοποίηση των τραπεζών, υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, ανάληψη των δημοσίων επενδύσεων από το κράτος, προστασία και ενίσχυση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα παραγωγής, δημιουργίας ειδικών ζωνών ανάπτυξης, διεκδίκηση διεθνών αποζημιώσεων, διατήρηση του δημοσίου ελέγχου των, στρατηγικής σημασίας, επιχειρήσεων, διατήρηση των επενδύσεων στο εξωτερικό, επαναεθνικοποίηση των, μείζονος σημασίας, επιχειρήσεων που ξεπουλήθηκαν, προστασία του μικροεπιχειρηματία κ.ο.κ.
Είναι εύκολα τα πράγματα; Σε καμία περίπτωση είναι η ειλικρινής απάντηση. Ωστόσο αν δεν αντιδράσουμε το τέλος θα είναι μοιραίο. Αντίθετα σε περίπτωση αντίδρασης μπορούμε να επανακινήσουμε την οικονομία και την κοινωνία μας με ελπίδα πλήρους ανάκαμψης, μέσα από ένα νέο παραγωγικό πρότυπο, την επόμενη δεκαετία.
Για να πραγματοποιηθεί η επανεκκίνηση απαιτείται πλήρης ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού, επαναθεμελίωση των πολιτικών μας θεσμών και αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης. Εκείνο που απαιτείται είναι να μην παίρνονται από το πολιτικό προσωπικό της χώρας διοικητικές αποφάσεις για εξυπηρέτηση του μικροκομματικού συμφέροντος και διατήρηση της πελατείας τους. Απαιτείται επίσης παραδειγματική τιμωρία των επίορκων πολιτικών και αυτών που καταπάτησαν και αυτό το κολοβό Σύνταγμά μας. Απαιτείται μία νέα Ελληνική Δημοκρατία με αναθεώρηση του Συντάγματος που θα διευρύνει τις ελευθερίες, θα δυσκολεύει την όσμωση των εξουσιών, θα εξασφαλίζει την ανεξαρτησία του Τύπου από επιχειρηματικά ή άλλα συμφέροντα και θα προσδώσει λαϊκό χαρακτήρα στην πολιτική διοίκηση της πατρίδας μας.
Αυτό που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία είναι η υπαγωγή της διαχείρισης του χρέους μας στο βρετανικό δίκαιο.
Για αυτό λοιπόν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα:
Την Κυριακή το βράδυ δεν πρέπει να υπάρχει στην εξουσία αυτή η Κυβέρνηση της συνταγματικής εκτροπής και της εθνικής ντροπής.
spartacusbund.blogspot.com
