άτομα που γνωρίζουν αλλά γίνονται και με την κατάλληλη προετοιμασία.
Οι μαθητικές παρελάσεις σήμερα είναι απλά μια ''βιτρίνα'' για να δείξουμε πόσο περήφανοι πρέπει να είμαστε επειδή οι εθνικοί μας ήρωες το 1821 έδιωξαν τους Τούρκους, και με το να βάζουμε παιδάκια του δημοτικού να κάνουνε μια βόλτα στην πόλη τους παραταγμένοι λες και είναι στρατιώτακια νομίζουμε πως τιμάμε τους ήρωες μας.
Γνωρίζω παιδιά πάνω από 15 χρονών τα οποία αν και συμμετείχαν στις παρελάσεις αν τους πεις να σου πούνε τον εθνικό ύμνο θα κάνουνε πολλά λάθη και αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίζει πολύ περισσότερο, οι μαθητές μπερδεύουν την 28η Οκτωβρίου με την 25η Μαρτίου ενώ πολλές φορές δεν ξέρουνε καν για ποιον λόγω κάνουνε παρέλαση, δεν γνωρίζουν ποιος ήτανε ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης, δεν γνωρίζουν τι έγινε στην Αγία Λαύρα όταν όμως τους ρωτήσεις πόσα πρωταθλήματα έχει ο ολυμπιακός σου απαντάνε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Λυπάμαι πραγματικά που η παρέλαση έχει μετατραπεί σε καλλιστεία για το ποια είναι πιο όμορφη, ποιος είναι ο πιο έξυπνος που θα κρατάει την σημαία, ποιοι θα είναι οι ποιο ψηλοί που θα είναι στην πρώτη σειρά και ποιος θα είναι ο ''κακόμοιρος'' που η φύση τον καταράστηκε να είναι 1,50 και έτσι θα είναι στην τελευταία σειρά της παρέλασης.
Ας περάσουμε όμως και στους επισήμους οι οποίοι γεμάτοι υπερηφάνεια κάθονται στο ειδικό μέρος που έχουνε στήσει για εκείνους μπροστά στον άγνωστο στρατιώτη! Όχι κύριοι σε αυτήν την θέση δεν πρέπει να κάθεται ούτε η Διαμαντοπούλου, ούτε ο Βενιζέλος. Πρέπει να κάθεται ο παππούς μου και ο παππούς σου που έχασαν το χέρι τους, το πόδι τους, έμειναν ανάπηροι ή πέθαναν για να μπορούμε όλοι μας να έχουμε ψηλά το κεφάλι (όσο μπορούμε βέβαια) και να είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες ακόμα και μέσα σε αυτήν την δύσκολη εποχή που ζούμε.
Για να ολοκληρώσω λοιπόν, τα παιδιά σήμερα πηγαίνουν με το ζόρι στην παρέλαση τα περισσότερα, εμένα ας πούμε στο δημοτικό με απειλούσαν πως θα πάρω Γ' στην γυμναστική και στο γυμνάσιο έφαγα 1ήμερη αποβολή επειδή δεν γούσταρα να πάω στην παρέλαση αντ' αυτού όμως προτιμούσα να διαβάζω την ελληνική ιστορία για να γνωρίζω από που προέρχομαι και να προσπαθήσω να σηκώσω το ανάστημα μου στους σύγχρονους κατακτητές όπως έκαναν οι πραγματικοί ήρωες.
Οι ήρωες του '21 γεννήθηκαν ταπεινά, μεγάλωσαν ταπεινά και πέθαναν πάλι ταπεινά όλα αυτά τα ''μεγάλα'' δεν νομίζω πως θα τους συγκινηνούσαν ιδιαίτερα.
Αν θέλουμε πραγματικά να τους τιμήσουμε αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να μάθουμε γι' αυτούς και να ξανακερδίσουμε την αξιοπρέπεια που μας στέρησε ο κατακτητής σε συνεργασία με τους Έλληνες δοσίλογους.
Μόνο τότε θα είμαστε άξιοι να λεγόμαστε απόγονοι αυτών των ανθρώπων.
