πλαίσια της κοινωνικής ασφάλισης, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και της προστασίας της μητρότητας ισοπεδώνονται από την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, η ανασφάλεια και η ανεργία, πλήττουν κατά τεκμήριο περισσότερο τις γυναίκες. Ακόμη η κοινωνική ζούγκλα των μνημονίων που οξύνει τα φαινόμενα του ανταγωνισμού, ενώ υποβιβάζει και περιθωριοποιεί μαζικά τους εργαζόμενους και άλλα κοινωνικά στρώματα, δημιουργεί εκείνο το υπόστρωμα πάνω στο οποίο στερεώνεται η ενδοοικογενειακή βία σε βάρος των γυναικών, οι διακρίσεις και ο σεξισμός.
Συσκοτίζουν την πραγματικότητα ο δήθεν προοδευτισμός της ΕΕ που διαχωρίζει το γυναίκειο ζήτημα από το κοινωνικό για να συγκαλύψει το έγκλημα των Μνημονίων σε βάρος της κοινωνίας, όπως και ο συντηρητισμός, παραδοσιακός και λαϊφστάιλ, που νοσταλγεί μια φανταστική εικόνα της υποταγμένης στη σκιά των ανδρών. Υπάρχει και είναι αναγκαίος ένας άλλος δρόμος από τα κυρίαρχα πρότυπα. Είναι ο δρόμος που χαράζουν οι μαχόμενες γυναίκες των κοινωνικών αγώνων ενάντια στα Μνημόνια κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Είναι ο δρόμος που οραματίστηκαν οι αγωνίστριες του εργατικού κινήματος καθιερώνοντας την 8η Μάρτη σαν μέρα τιμής για τη γυναίκα που αγωνίζεται και θυμίζει ότι η γυναικεία χειραφέτηση και απελευθέρωση είναι στενά συνδεδεμένη και την κοινωνική απελευθέρωση, την πάλη για το σοσιαλισμό και την κομμουνιστική προοπτική.
