Τις υπόλοιπες μέρες δε φυτρώνουν;
Γιατί να σκεφτώ σήμερα τα δικαιώματά τους;
Τις υπόλοιπες μέρες να τη χτυπάω δηλαδή και σήμερα να... αναλογίζομαι αν τελικά είναι σωστό;
Και σε τελική ανάλυση γιατί να διαχωρίζουμε τις γυναίκες από τους υπολοίπους ανθρώπους;
Μήπως είναι κάποια ειδική κατηγορία; Εγώ δεν τις θεωρώ ειδική κατηγορία για να τις γιορτάζουμε κάποια μέρα. Όπως βλέπω μια γυναίκα, έτσι βλέπω κι έναν άντρα, ένα νέο, ένα γέρο, έναν αρτιμελή, εναν ανάπηρο, ένα λευκό, ένα νέγρο και πάει λέγοντας...
Ο αντίλογος στα όσα λέω πιθανότατα θα είναι οι διάφορες στατιστικές που δημοσιεύονται σήμερα σχετικά με το πόσες γυναίκες βασανίζονται, ξυλοκοπούντια από τους συζύγους τους κλπ.
Ωραία, και σε τι εξυπηρετεί η "παγκόσμια ημέρα" για να λυθεί το πρόβλημα αυτό;
Και γιατί να γίνει με κινητοποιήσεις... φυλετικές; Αφού είναι πλήρως θεσμοθετημένη η προστασία της γυναίκας, όπως ακριβώς και κάθε πολίτη στο δυτικό κόσμο, από πράξεις βίας, τότε η διεκδίκηση της προστασίας των πληττόμενων από τη βία και τις διακρίσεις γυναικών δεν μπορεί να είναι αυτόνομη διεκδίκηση ξεχωριστή από τη γενικότερη διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παραβιάζονται, με την ανοχή-συνενοχή της Δικαιοσύνης. Είναι καθαρά ζήτημα Δικαιοσύνης και εντάσσεται στη διεκδίκηση της προστασίας των αδυνάμων από τους δυνατούς. και στην καθολική τήρηση των Νόμων.
Και η διάκριση "αδύναμοι-δυνατοί" δεν αντιστοιχεί στη διάκριση "γυναίκες-άνδρες", αλλά στην πραγματική κοινωνική διάκριση δυνατών και αδυνάτων με καθαρά ταξικό περιεχόμενο.
Όσο προστατευμένος από τη βία και τις διακρίσεις είναι ο άνδρας Σπύρος Λάτσης, άλλο τόσο είναι και η γυναίκα Μαριάννα Λάτση. Ενώ όσο απροστάτευτος στη βία και τις διακρίσεις είναι ο άνδρας "Παντελής Τρεχαγυρευόπουλος", άλλο τόσο είναι και η γυναίκα "Ελένη Τυχαίου".
