…Θέλουν και επιδέξιους κ#%&$ς. Γιατί ο τρόπος που κάθε χώρα επιλέγει να αξιοποιήσει τα «κουφάρια» της είναι ο πλέον ενδεικτικός για το εάν µπορεί να κάνει ένα βήµα εµπρός ή ένα άλµα στο κενό.
Γιατί ο τρόπος που σχεδιάζει, ο τρόπος που φλερτάρει µε το µέλλον, και όχι µε τη στιγµή, είναι ένδειξη του πώς αντιλαµβάνεται τις έννοιες ανάπτυξη, εκσυγχρονισµός, µεταρρυθµίσεις. Και έχω δυο παραδείγµατα µε δυο «κουφάρια», ένα ελληνικό και ένα ιταλικό.
Το εγχώριο «κουφάρι» είναι το Ελληνικό, τα 6.000 στρέµµατα µαζί µε την παραλιακή ζώνη που εδώ και χρόνια χάσκουν ανεκµετάλλευτα. Και το ιταλικό µια παροπλισµένη γέφυρα.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση επέλεξε να κατασκευάσει στην πιο ακριβή αστική γη της Ευρώπης ένα τέρας… Σπίτια, εµπορικά κέντρα, καζίνο, ουρανοξύστη και ό,τι άλλο κατέβει στο κεφάλι του επίδοξου επενδυτή. Η κυβέρνηση επέλεξε να καθορίσει τους όρους δόµησης, τις χρήσεις γης και τους όρους κάλυψης µε νόµο, τον οποίο έβαλε σε δηµόσια διαβούλευση για έξι ηµέρες!
Η κυβέρνηση επέλεξε να χαλαλίσει τη µεγαλύτερη ελεύθερη γη της Ευρώπης, χωρίς κανέναν σχεδιασµό, χωρίς βέβαια αρχιτεκτονικό διαγωνισµό, χωρίς καµιά προβολή στο µέλλον. Επέλεξε, δηλαδή, και µάλιστα σε υπερθετικό βαθµό, απλώς να πατήσει πάνω στα δοκιµα- σµένα βήµατα που κατέστρεψαν τις ελληνικές πόλεις.
Στην Ιταλία, το στοίχηµα ήταν µηδαµινό σε σχέση µε το στοίχηµα της αξιοποίησης του Ελληνικού. Ήταν απλώς µια παροπλισµένη γέφυρα 20 χιλιοµέτρων που ήθελαν να την εκσυγχρονίσουν. Και τα… κορόιδα οι Ιταλοί έκαναν αρχιτεκτονικό διαγωνισµό και ζήτησαν νέες ιδέες, προτάσεις που να ανοίγουν ένα παράθυρο στο µέλλον. Και το αποτέλεσµα ήταν άκρως εντυπωσιακό. Για παράδειγµα, η πρόταση των Francesco Colarossi, Giovanna Saracino και Luisa Saracino - που παρουσιάζουµε σε αυτό τεύχος - για τη µετατροπή της γέφυρας σε έναν ηλιακό και αιολικό δρόµο που δεν θα συνδέει µόνο τις περιοχές Bagnera και Scilla, αλλά θα παράγει συγχρόνωςενέργεια για την κάλυψη των αναγκών σε ηλεκτρισµό 15.000 σπιτιών!
Η πρόταση, χάρµα αισθητικής, εκµεταλλεύεται στο έπακρο τη σύγχρονη πράσινη τεχνολογία και τα σύγχρονα πράσινα υλικά. Μια γέφυρα που, αντί για άσφαλτο, θα έχει πλέγµα ηλιακών κυψελών και στα διαστήµατα µεταξύ των πυλώνων της, ανεµογεννήτριες. Εάν ο εκσυγχρονισµός µιας γέφυρας 20 χιλιοµέτρων µπορεί να ιντριγκάρει σε τέτοιο βαθµό αρχιτέκτονες και designers, ας φανταστούµε πόσο µεγάλη ευκαιρία χάνεται για την Αθήνα, τους πολίτες της και τους επιστήµονές της.
topontiki.gr/
