φραπέδες, εσπρέσο, νερά, αναψυκτικά και ποτά που πωλούνταν εικονικά ακόμη και 80 ευρώ το τεμάχιο ώστε να...συμπληρωθεί ο πολύ χαμηλός επίσημος τζίρος των κυλικείων λόγω ακριβώς της μη έκδοσης αποδείξεων, μαύρες σακούλες σκουπιδιών, παράνομα κουπόνια, «λαμόγια», «ανοιχτά συρτάρια» και άλλα πολλά περιέχει η μήνυση του δ.σ. της «ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ Α.Ε.» κατά τα προέδρου της εταιρείας Φώτη Ιγνατίου με την κατηγορία της υπεξαίρεσης εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ΜΟΝΟ από το κεντρικό κυκλικείο της εταιρείας.
Σύμφωνα με τη μήνυση, ο Φ. Ιγνατίου, τ. πρόεδρος της «Τεχνόπολις» και νυν δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη του Νικήτα Κακλαμάνη, και ο «κυλικειάρχης» «υπεξαίρεσαν ποσό που... είναι οπωσδήποτε μεγαλύτερο των 200.000 ευρώ και σε κάθε περίπτωση πολύ μεγαλύτερο των 150.000 ευρώ».
Όπως, δε, αναφέρεται στο πόρισμα (έπειτα από οκτάμηνη έρευνα) των ορκωτών λογιστών, ο τρόπος με τον οποίο ο Φ. Ιγνατίου λειτουργούσε στην εταιρεία «...δημιουργεί περιβάλλον για διαχειριστικές παρεκτροπές» και «...σε επίπεδο ταμειακής ροής η εταιρία στερήθηκε ...478.808,06 ευρώ...», με τους μετριότερους υπολογισμούς. «Ήταν βέβαιη πλέον η λαθροχειρία, επίσης βέβαιο ήταν το μέγεθος της υπεξαιρέσεως το οποίο ανερχόταν στο ποσό των τετρακοσίων εβδομήντα οκτώ χιλιάδων οκτακοσίων οκτώ ευρώ και έξι λεπτών [478.808,06]».
ΤΑ «ΛΑΜΟΓΙΑ»
«Ο πρώτος των εγκαλουμένων (σ.σ.: Φώτης Ιγνατίου, τ. πρόεδρος της "Τεχνοπόλεως") επανειλημμένως δήλωνε ότι γνώριζε τις παρανομίες που διαπράττονταν, όπως στην εφημερίδα "Καθημερινή", αλλά και στο προσωπικό της εταιρίας, όπου έλεγε πως οποιαδήποτε λαμογιά του την γνωρίζει ο δεύτερος από αυτούς (σ.σ.: ο Δ.Ζ., που από απλός υπάλληλος κυλικείου εξελίχθη σε... κυλικειάρχη-υπεύθυνος του Τομέα Αξιοποίησης και Εκμετάλλευσης των κυλικείων) και εκαχαύτο ότι δεν έχει ανάγκη να φέρει στην εταιρία άλλο λαμόγιο αφού δεν υπάρχει καλύτερο λαμόγιο από τον τελευταίο». Η φράση αυτή από τη μήνυση που έχει καταθέσει η εταιρεία «ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ Α.Ε.», νομίμως εκπροσωπούμενης, σύμφωνα με το άρθρο 20 του καταστατικού της και την από 20.12.2011 απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της, από το διευθύνοντα σύμβουλο της Κωνσταντίνο Μπιζάνη, δείχνει με γλαφυρό τρόπο το πώς αντιμετώπιζε ο Φ. Ιγνατίου την εταιρεία επί την εποχή της διοίκησεώς του..
Να σημειωθεί πως ο «πρώτος των εγκαλουμένων» ήταν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας με την επωνυμία «Τεχνόπολις Δημοτική Επιχείρηση Προστασίας και Ανάδειξης Βιομηχανικού - Αρχαιολογικού Πάρκου Αθηνών "Γκάζι" (Πρώην Δ.Ε.Φ.Α)», από το 2007 μέχρι και τις 3.2.2010, συνέχισε δε να είναι πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της εγκαλούσας και διευθύνων σύμβουλος της μέχρι τις 14.2.2011.
ΠΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ
Ο Φ. Ιγνατίου, όπως αναφέρεται στη μήνυση, στις 14 Φεβρουαρίου 2011 παρέδωσε, μεταξύ άλλων και τη διεύθυνση των Κυλικείων της «Τεχνοπόλεως» στον τότε (νέο) διευθύνοντα σύμβουλο της, τον Κ. Μπιτζάνη. Η νέα διοίκηση της εταιρείας, με την ανάληψη των καθηκόντων της, είδε με έκπληξη το μεγάλο μέγεθος της ζημίας, «το μέγεθος της οποίας λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις, αν λάβει κανείς υπόψη του, ότι η εταιρία μας είναι απαλλαγμένη της καταβολής οιουδήποτε ενοικίου, κονδύλι σοβαρότατο για κάθε επιχείρηση».
Η όλη εικόνα έγινε εντονότερη, όταν διαπιστώθηκε από τα Ισοζύγια της εταιρείας «ότι κατά τη διάρκεια του έτους 2010 το σύνολο των αγορών των προϊόντων, που καταναλώθηκαν στα Κυλικεία της εταιρίας, ήταν εκατόν ενενήντα εννέα χιλιάδες εκατόν εξήντα ένα ευρώ και τριάντα λεπτά [199.161,30] και το σύνολο της πωλήσεως αυτών των προϊόντων ήταν, μόλις, διακόσιες πενήντα εννέα χιλιάδες πεντακόσια σαράντα εννέα ευρώ και σαράντα επτά λεπτά [259.549,47], συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ»!!!
»VII.2.- Εξετάζοντας δε τα Λογιστικά δεδομένα διαπίστωσαν ότι το λογιστικό αποτέλεσμα της εκμεταλλεύσεως των κυλικείων της εταιρίας μας, για τη χρήση 1.1.2010 - 31.12.2010, ήταν ζημιογόνο και η ζημία ανήλθε στο ποσό των διακοσίων εξήντα τριών χιλιάδων τριακοσίων είκοσι πέντε ευρώ και ογδόντα τριών λεπτών [263.325,83] [βλέπετε σχετικό με αριθμό 15, σελίδα 9], χωρίς να υπολογιστούν αποσβέσεις παγίου εξοπλισμού, άμεσα έξοδα [ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ] και χωρίς να καταλογιστούν τα έμμεσα έξοδα [Διοικητικά κλπ]. Βλέπετε σελίδα 10 ανωτέρω σχετικού.
VII.3.- Στη συνέχεια κατηγοριοποιώντας τα πωλούμενα από τα Κυλικεία της εταιρίας μας προϊόντα και ενεργώντας «κλειστή αποθήκη» [έλαβαν υπόψη τους τις ποσότητες των αγαθών που υπήρχαν στην εταιρία την 1.1.2010 και τις αντίστοιχες ποσότητες που υπήρχαν στην εταιρία στις 31.12.2010 {τις οποίες καταμέτρησαν με φυσική απογραφή}], βρήκαν τις ποσότητες των πωληθέντων προϊόντων [προκύπτει από την αφαίρεση των ποσοτήτων που υπήρχαν στις 1.1.2010 και 31.12.2010]. Κατόπιν πολλαπλασίασαν τις ποσότητες εκάστου από τα πωληθέντα προϊόντα με την τιμή πωλήσεως του και κατέληξαν ότι η εταιρία έπρεπε να είχε εισπράξει το ποσό των επτακοσίων τριάντα εννέα χιλιάδων πεντακοσίων εβδομήντα οκτώ ευρώ και πενήντα τριών λεπτών [739.578,53] [βλέπετε σχετικό με αριθμό 15, σελίδα 19]. Αντί όμως του ποσού αυτού στο Ταμείο της εταιρίας εισήλθε το ποσό των διακοσίων πενήντα εννέα χιλιάδων πεντακοσίων σαράντα εννέα ευρώ και σαράντα επτά λεπτών [259.549,47] μόνο. Δηλαδή στο Ταμείο της εταιρίας εισήλθε ποσό, κατά τετρακόσιες εβδομήντα οκτώ χιλιάδες οκτακόσια οκτώ ευρώ και έξι λεπτά [478.808,06] μικρότερο. Βλέπετε σχετικό με αριθμό 15, σελίδα 19.»
Στηριζόμενοι στις μαρτυρίες του προσωπικού της εταιρείας, οι ορκωτοί λογιστές επιχείρησαν μια ενδελεχή έρευνα στον τρόπο λειτουργίας του κεντρικού κυλικείου (στην «Τεχνόπολις») καθώς και σε εκείνο της κατασκήνωσης του Αγίου Ανδρέα. Από τα αποτελέσματα της έρευνας διαπίστωσαν... πράματα και θάματα!!
ΤΑ «ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ»...
Εκείνο που από την αρχή προβλημάτισε τους ορκωτούς λογιστές, και καταγράφεται στη μήνυση κατά του Φ. Ιγνατίου, ήταν ότι μεταξύ των άλλων, στις ταμειακές μηχανές των κυλικείων, όλα τα «Ζ» (καταγράφει τον ημερήσιο τζίρο μιας επιχείρησης) περιείχαν την ένδειξη «ΣΥΡΤΑΡΙ». Μη μπορώντας να καταλάβουν τι σημαίνει «ΣΥΡΤΑΡΙ», απευθύνθηκαν στις πωλήτριες, από όπου και «μάθαμε εκπληκτικά πράγματα:.
«Οι εγκαλούμενοι τους είχαν δώσει εντολές, να μην εκδίδουν αποδείξεις για κάθε πώληση [να μην χτυπούνε κάθε πώληση στην μηχανή], γιατί αυτό θα καθυστερούσε, δήθεν, την εξυπηρέτηση των πελατών, παρά μόνο στις πωλήσεις εκείνες που ο πελάτης θα ζητούσε απόδειξη. Τους είπαν, δε, ότι το ποσό που θα εισέπρατταν οι πωλήτριες από τις πωλήσεις, για τις οποίες δεν θα είχαν εκδοθεί αποδείξεις, θα το καταχωρούσαν στην ταμειακή μηχανή, οι ίδιοι οι εγκαλούμενοι, στο τέλος της ημέρας, όταν θα εξέδιδαν το "Ζ". Με αυτό τον τρόπο το "Ζ" θα εμφάνιζε, δήθεν, όλες τις εισπράξεις της ημέρας, δηλαδή θα εμφάνιζε και το ποσό που είχε προέλθει από τις νόμιμες πωλήσεις [τις πωλήσεις, για τις οποίες είχε εκδοθεί νόμιμη απόδειξη πωλήσεως], αλλά και το ποσό που είχε προέλθει από τις παράνομες πωλήσεις [τις πωλήσεις, για τις οποίες δεν είχε εκδοθεί καμία απόδειξη]. Συμμορφούμενες οι πωλήτριες, προς τις εντολές των εγκαλουμένων, δεν κτυπούσαν στην ταμειακή μηχανή όλες τις πωλήσεις, παρά μόνο εκείνες, για τις οποίες ο πελάτης ζητούσε απόδειξη. Πρόσθεσαν δε, ότι ελάχιστοι ήσαν οι πελάτες που ζητούσαν απόδειξη, για τον πρόσθετο λόγο, ότι τα ποσά που κατέβαλε έκαστος εξ αυτών, για την αγορά προϊόντων, δεν ήσαν μεγάλα».
Όταν ρωτήθηκαν οι πωλήτριες αν ο αριθμός των «ΣΥΡΤΑΡΙ», που εμφανίζει το «Ζ», σημαίνει και τον συνολικό αριθμό των παρανόμων πωλήσεων, που διεπράχθησαν εκάστη ημέρα, απήντησαν αρνητικά και είπαν «ότι ο αριθμός αυτός είναι μέρος μόνο των παρανόμων πωλήσεων, γιατί για τις πωλήσεις που γινόντουσαν, όσο χρόνο το συρτάρι της ταμειακής μηχανής παρέμενε ανοικτό, δεν καταγραφόταν τίποτε στην ταμειακή μηχανή, με συνέπεια να μην εμφανίζεται η ένδειξη "ΣΥΡΤΑΡΙ"».
Να σημειωθεί πως, σύμφωνα με τη μήνυση, τα (αυτοαποκαλούμενα) «λαμόγια» επισκέπτονταν κατά τη διάρκεια της ημέρας επανειλημμένως τα σημεία πωλήσεως και έπαιρναν τα χρήματα από το συρτάρι της ταμειακής μηχανής, χωρίς να τα μετρήσουν και χωρίς να δώσουν την οποιαδήποτε απόδειξη στην πωλήτρια, που την χειριζόταν.
Κάθε ταμειακή μηχανή έχει ένα συρτάρι, στο οποίο η πωλήτρια τοποθετεί το αντίτιμο κάθε πώλησης και δίνει ρέστα όταν απαιτείται. Όταν πραγματοποιείται μια πώληση, με την εγγραφή της πωλήσεως στην ταμειακή μηχανή, ανοίγει αυτόματα το συρτάρι της μηχανής για την τοποθέτηση των χρημάτων και αμέσως μετά η πωλήτρια το κλείνει, ωθώντας το προς τα μέσα. Στις περιπτώσεις, που πραγματοποιείται μία παράνομη πώληση, δηλαδή πώληση την οποία η πωλήτρια δεν την χτυπάει στην ταμειακή μηχανή, το συρτάρι της ταμειακής μηχανής παραμένει κλειστό, με συνέπεια να μην είναι δυνατή η τοποθέτηση του αντιτίμου της πωλήσεως εντός του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η πωλήτρια χτυπάει το πλήκτρο με την ένδειξη «ΣΥΡΤΑΡΙ», το οποίο υπάρχει στο πληκτρολόγιο της ταμειακής μηχανής για να ανοίξει το συρτάρι της ταμειακής μηχανής και να τοποθετήσει το αντίτιμο της παράνομης πώλησης, το οποίο στη συνέχεια, η ίδια, το κλείνει. Η παράνομη αυτή κίνηση εγγράφεται στη μνήμη της ταμειακής μηχανής με τη λέξη [ΣΥΡΤΑΡΙ], που σημαίνει ότι δεν έχει γίνει νόμιμη εγγραφή, αλλά το συρτάρι της μηχανής άνοιξε, παρανόμως, γι' αυτό ταυτόχρονα η μηχανή εκδίδει μια απόδειξη στην οποία αναγράφονται με κεφαλαία γράμματα οι ενδείξεις: «ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ», «ΣΥΡΤΑΡΙ» και δίπλα έναν αριθμό ο οποίος υποδηλώνει πόσες φορές, μέχρι εκείνη τη στιγμή, έγινε χρήση του πλήκτρου «ΣΥΡΤΑΡΙ» (δηλαδή πόσες παράνομες πωλήσεις έχουν γίνει).
...ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ
Επειδή οι ορκωτοί λογιστές δεν μπορούσαν μετά βεβαιότητος να καταλάβουν, μέσα από το «Ζ», το ακριβές χρηματικό ποσό από την πώληση των προϊόντων που παρανόμως δεν εισήλθε στο ταμείο της εταιρείας, κατέφυγαν στις ταινίες των ταμειακών μηχανών και ζήτησαν από τον διευθυντή των Οικονομικών Υπηρεσιών και αναπληρωτή διευθυντή των Διοικητικών Υπηρεσιών Π.Μ. Να τους παραδώσει τα ρολά των ταινιών των ταμειακών μηχανών. Τους είπε πως με εντολή του στενού συνεργάτη του Φ. Ιγνατίου, του Δ.Ζ., παρέμεναν στους τόπους των ταμειακών μηχανών. Τότε αναζήτησαν τις ταινίες από τις πωλήτριες και έμαθαν ότι... τις κρατούσε ο Δ.Ζ.
«Ενημερώσαμε τον δεύτερο των εγκαλουμένων, για την πληροφορία που είχαμε και του ζητήσαμε τις ταινίες. Αυτός επιβεβαίωσε την πληροφορία και μας είπε ότι φυλάσσει τα εν λόγω ρολά σπίτι του και θα μας τα παρέδιδε την επομένη. Πράγματι την επομένη ο δεύτερος των εγκαλουμένων παρέδωσε σε μια μαύρη σακούλα [σαν αυτές που χρησιμοποιούνται για τη συλλογή απορριμμάτων], τα ρολά των ταινιών των ταμειακών μηχανών», αναφέρεται χαρακτηριστικά στη μήνυση.
Είναι, δε, χαρακτηριστική η προσπάθεια απόκρυψης των παράνομων κερδών, έτσι όπως γλαφυρά περιγράφεται στη μήνυση:
«Διαπιστώσαμε, επίσης, ότι έλλειπαν ταινίες, που αντιστοιχούσαν σε ημέρες, όπου ο ημερήσιος αριθμός των επισκεπτών ανήρχετο σε χιλιάδες!!!... Όλα έδειχναν ότι οι ταινίες που έλλειπαν είχαν επιλεγεί... Όταν διαμαρτυρηθήκαμε στο δεύτερο των εγκαλουμένων λέγοντας του, ότι ο αριθμός των ταινιών, που μας παρέδιδε, δεν καλύπτει όλες τις ημέρες που, σύμφωνα με τα "Ζ" και τα "Προσωρινά Αναλυτικά Καθολικά", οι ταμειακές μηχανές του ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ Κυλικείου εργάστηκαν, αυτός δέχθηκε το έλλειμμα και τη μόνη απάντηση που μας έδωσε ήταν ότι το γεγονός το γνώριζε η Διοίκηση».
ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΑ «ΤΑΡΙΦΑ»: 80 ΕΥΡΩ
Από τον έλεγχο των «ΝΟΜΙΜΩΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ», οι ορκωτοί λογιστές παρατήρησαν κάποιες παράξενες εγγραφές, με την έκδοση απόδειξης «Χ» (δελτίο ανάγνωσης ημερησίων πωλήσεων, το οποίο εμφάνιζε το ποσό που είχε καταγραφεί στην ταμειακή μηχανή, μέχρι εκείνη τη στιγμή), που γίνονταν λίγο πριν από την έκδοση του «Ζ», όταν, προφανώς, οι νόμιμες αποδείξεις που υπήρχαν ήταν ελάχιστες και ο τόσο χαμηλός τζίρος των κυλικείων δεν μπορούσε να διακιολογηθεί, άρα έπρεπε να... συμπληρωθεί.
Αμέσως, όμως, μετά την ένδειξη «Χ» καταγράφονταν στην ταινία μία ή περισσότερες εγγραφές, οι οποίες ήσαν παράξενες, «εικονικές πωλήσεις», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά γιατί -ενώ ανέφεραν προϊόντα τα οποία διέθετε το κυλικείο- εμφάνιζαν ότι αυτά τα προϊόντα είχαν πουληθεί σε εξωφρενικές τιμές και σε... μεταμεσονύχτιες ώρες κατά τις οποίες ήταν κλειστό. Ενδεικτικά, ένας καφές «εσπρέσο μονό», που η τιμή πωλήσεως του ήταν 2,00 ευρώ έδειχνε ότι πουλήθηκε 50 ευρώ, ένας καφές «φραπέ», που η τιμή πωλήσεως του ήταν 2,80 ευρώ, έδειχνε ότι πουλήθηκε επίσης 80 ευρώ, ένα «νερό μικρό», που η τιμή πωλήσεως του ήταν 0,50 ευρώ, έδειχνε ότι πουλήθηκε 50 ευρώ, ένα «ποτό», που η τιμή πωλήσεως του ήταν 5,00 ευρώ, έδειχνε ότι πουλήθηκε 50 ευρώ, ένα «αναψυκτικό», που η τιμή πωλήσεως του ήταν 2,00 ευρώ, έδειχνε ότι πουλήθηκε 50,00 ευρώ κτλ.
«ΝΕΚΡΟΙ ΧΡΟΝΟΙ» & ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ ΕΓΓΡΑΦΕΣ
Οι ορκωτοί λογιστές διαπίστωσαν επίσης ότι μεταξύ εκάστης εγγραφής και της προηγουμένης της, καθώς επίσης και της επομένης της, μεσολαβούσε μεγάλο χρονικό διάστημα (νεκρός χρόνος), και το περίεργο είναι ότι ο μεγάλος αυτός νεκρός χρόνος, μεταξύ διαδοχικών εγγραφών, παρατηρείτο και σε ημέρες, που ο αριθμός των επισκεπτών ήταν εξαιρετικά μεγάλος, πολλές εκατοντάδες ή και χιλιάδες ακόμη. Απευθύνθηκαν και πάλι στις πωλήτριες, σύμφωνα με τις οποίες:
«Αναφορικά με τις εικονικές πωλήσεις: οι εγκαλούμενοι δεν επέτρεπαν στις πωλήτριες, στο τέλος της ημέρας, να εκδώσουν το "Ζ" και να το παραδώσουν την επομένη στο ταμείο [ήτοι στο λογιστήριο της εταιρίας], όπως οι τελευταίες είχαν υποχρέωση, αφού αυτές χειριζόντουσαν τις ταμειακές μηχανές και αυτές εισέπρατταν το αντίτιμο των πωλήσεων, αλλά ένας εκ των εγκαλουμένων ή και οι δύο μαζί, όταν τελείωνε η ημερήσια εργασία του ΚΥΛΙΚΕΙΟΥ, επισκεπτόντουσαν την ταμειακή μηχανή, έπαιρναν τα χρήματα, που υπήρχαν μέσα στο συρτάρι, όσα δηλαδή είχαν απομείνει, μετά τις συνεχείς αναλήψεις που οι ίδιοι είχαν πραγματοποιήσει κατά τη διάρκεια της ημέρας, χωρίς την υπογραφή οιασδήποτε αποδείξεως [για τα χρήματα που έπαιρναν] και τότε:
»είτε εξέδιδαν "Χ" [έτσι επληροφορούντο, για το ποσό που είχε εισπραχθεί από τις νόμιμες πωλήσεις της ημέρας], έφευγαν και πήγαιναν στο Γραφείο του πρώτου των εγκαλουμένων. Εκεί ήξεραν πλέον, από το "Χ", τις ημερήσιες εισπράξεις από τις νόμιμες πωλήσεις, γνώριζαν επίσης το συνολικό ποσό των νομίμων και παρανόμων πωλήσεων, αφού οι ίδιοι έπαιρναν κατά τη διάρκεια της ημέρας τις εισπράξεις, κατακρατούσαν όποιο ποσό επιθυμούσαν αυτοί και στη συνέχεια, μετά αρκετή ώρα, επέστρεφαν στην ταμειακή μηχανή, απομάκρυναν την πωλήτρια, έμεναν μόνοι, προέβαιναν στην έκδοση δεύτερου "Χ" και ακολούθως με μία ή περισσότερες αυθαίρετες εγγραφές, οι οποίες κραυγαλέα έδειχναν, ότι ήταν προϊόν τεχνάσματος [εικονικές πωλήσεις], "κτυπούσαν" στη μηχανή το υπόλοιπο ποσό και εξέδιδαν οι ίδιοι το "Ζ", το οποίο παρέδιδε, ο δεύτερος των εγκαλουμένων, την επομένη στο Λογιστήριο, συνοδευόμενο από το ποσό που αναγραφόταν σε αυτό, που φυσικά δεν ήταν το πραγματικό ποσό, που απέφεραν οι πωλήσεις της συγκεκριμένης ημέρας. Δηλαδή το ποσό που ανέγραφε έκαστο "Ζ" ήταν άθροισμα του ποσού, που προερχόταν από νόμιμες πωλήσεις και του ποσού, που οι εγκαλούμενοι, με τις εικονικές πωλήσεις, έγραφαν στην ταμειακή μηχανή. Το τελευταίο ποσό φυσικά προερχόταν από τις παράνομες πωλήσεις, μερικές των οποίων [όσων έγιναν όταν το συρτάρι της ταμειακής ήταν κλειστό] εμφανίζονταν με την ένδειξη "ΣΥΡΤΑΡΙ".
»είτε εξέδιδαν "Χ" και, ευθύς αμέσως, με μία ή περισσότερες αυθαίρετες εγγραφές [εικονικές πωλήσεις] , "κτυπούσαν" στην ταμειακή μηχανή το όποιο, κατά τη βούλησή τους, ποσό και εξέδιδαν οι ίδιοι το "Ζ".
»Αναφορικά με τους νεκρούς χρόνους: Η εξήγηση που δόθηκε ήταν ότι, όταν υπήρχε συνεχής ροή πελατών, οι παράνομες πωλήσεις γινόντουσαν, ένεκα της συνεχούς παρουσίας πελατών, κατά κανόνα χωρίς το κλείσιμο του συρταριού της ταμειακής μηχανής, με συνέπεια να μην υπάρχει καμία ένδειξη στην ταμειακή μηχανή, για αυτές τις πωλήσεις».
ΚΥΛΙΚΕΙΑ-ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
Στο χώρο της «Τεχνόπολις», όταν υπήρχαν εκδηλώσεις λειτουργούσαν περισσότερα του ενός κυλικεία, ο αριθμός των οποίων έφθανε συνολικώς και τα έξι, εφόσον η προσέλευση των επισκεπτών απαιτούσε κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι ο αριθμός των επισκεπτών σε ορισμένες εκδηλώσεις ανερχόταν, ημερησίως, σε μερικές χιλιάδες, όπως άλλωστε παραδέχθηκε και ο Φ. Ιγνατίου στη συνεδρίαση του δ.σ. της εταιρείας της 3ης Μαρτίου 2010, όπου είπε ότι «κατά τη διεξαγωγή του Τζαζ Φεστιβάλ [Jazz Festival], το οποίο διήρκεσε από 22.05.2010 έως 31.05.2010, η προσέλευση του κοινού ημερησίως ανήλθε σε 2.500-4.000 άτομα».
Τις ημέρες που ο αριθμός των επισκεπτών ήταν εξαιρετικά μεγάλος, υπήρχαν δύο πρόχειρες κατασκευές, στο σημείο του αύλιου χώρου, το οποίο βρίσκεται προς την οδό Πειραιώς, από τις οποίες πουλούσαν προϊόντα. Στα πρόχειρα αυτά κατασκευάσματα, ελάχιστες φορές, χρησιμοποιούσαν ταμειακές μηχανές. Είναι, δε, χαρακτηριστικό πως σε ένα από τα σημεία πώλησης της «Τεχνόπολις», το «GELATO», δε διέθετε ταμειακή μηχανή και οι πελάτες αγόραζαν παγωτά καταβάλλοντας το αντίτιμο κατ' ευθείαν στον πωλητή, χωρίς την έκδοση οποιασδήποτε αποδείξεως. Οι εισπράξεις από το κιόσκι αυτό δεν καταχωρούνταν, ούτε παραδίδονταν στο Λογιστήριο.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη μήνυση, «εκ του ασφαλούς, οι εγκαλούμενοι υπεξαίρεσαν το ποσό των είκοσι επτά χιλιάδων εννιακοσίων εξήντα [27.960,00] ευρώ, το οποίο είναι προϊόν των πωλήσεων, που πραγματοποίησε η εταιρία στο κιόσκι GELATO, που οι ίδιοι είχαν εγκαταστήσει».
ΚΟΥΠΟΝΙΑ-ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
Μια άλλη απόδειξη των «λαμογίων» της «Τεχνόπολις», σύμφωνα με τη μήνυση, είναι και αυτή του παραδείγματος των κουπονιών: υπήρχαν κιόσκια στα οποία ένας επισκέπτης-πελάτης των κυλικείων πήγαινε να προμηθευτεί, και αφού κατέβαλε το αντίτιμο (ανέγραφαν το όνομα κατηγορίας προϊόντος και την τιμή του, π.χ., «ALCOHOL 5 Ε»), τότε κατευθυνόταν σε ένα από τα κυλικεία του χώρου για να πάρει το προϊόν που ήθελε να αγοράσει. Αυτά τα κουπόνια δεν είχαν καμία ένδειξη της εφορίας επάνω τους, δεν καταγράφονταν και φυσικά τα κέρδη δεν περνούσαν ποτέ από το λογιστήριο.
Η ενέργεια αυτή του Φ. Ιγνατίου γινόταν χωρίς να υπάρξει κάποια απόφαση του δ.σ. της «Τεχνόπολις» και η χρησιμοποίηση αυτών των κουπονιών ήταν εκτός από παράνομη και περιττή, γιατί η εταιρεία χρησιμοποιούσε επίσημα εισιτήρια, τα οποία μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, σε οποιαδήποτε περίπτωση υπήρχε ανάγκη εξυπηρέτησης νομίμων πωλήσεων.
«Η όλη διαδικασία ήταν αυθαίρετη, ανεξέλεγκτη και παράνομη, το δε προϊόν αυτών των πωλήσεων το εκαρπούντο, παρανόμως, οι εγκαλούμενοι. Τα ποσά αυτά που εισπράττοντο από την πώληση των κουπονιών δεν μπορεί να εκτιμήσει κανείς μετά ακριβείας, μπορεί όμως μετά βεβαιότητος, από τον μεγάλο αριθμό τους, να γνωρίζει, πως ήταν μερικές χιλιάδες ευρώ, κάθε φορά που κυκλοφορούσαν τα κουπόνια αυτά.
»Το γεγονός της κυκλοφορίας των κουπονιών αυτών και το ότι το εισπραττόμενο με την πώληση τους τίμημα δεν καταχωρείτο σε καμία ταμειακή μηχανή, το ομολόγησε και ο ίδιος ο πρώτος των εγκαλουμένων, όταν για να αντικρούσει δημοσίευμα της εφημερίδος "Καθημερινή", το οποίο αναφερόταν σε αυτά, ισχυρίστηκε ότι πράγματι το εισπραχθέν τίμημα των χιλίων [1.000,00] ευρώ δεν χτυπήθηκε στην ταμειακή μηχανή για πρακτικούς λόγους, για να μην, δήθεν, περιμένει το κοινό της εκδήλωσης σε μεγάλες ουρές μπροστά από ταμειακές μηχανές και ότι το ποσό αυτό χτυπήθηκε άλλη ημέρα», υπογραμμίζεται στη μήνυση.
Τα κουπόνια αυτά σε προηγούμενα έτη χρησιμοποιούνταν σε πολλές εκδηλώσεις. Στη διαχειριστική περίοδο του 2010 χρησιμοποιήθηκαν δύο φορές: Στο SYNCH FESTIVAL και στο ARK FESTIVAL. Το πρώτο διήρκεσε 4 και 5 Ιουνίου και το δεύτερο 13 και 14 Σεπτεμβρίου. Οι επισκέπτες ήσαν, για μεν το SYNCH FESTIVAL, συνολικώς 8.000 άτομα [δηλαδή τέσσερις χιλιάδες (4.000) άτομα ημερησίως], για δε το ARK FESTIVAL, συνολικώς, δέκα χιλιάδες [10.000] άτομα [ήτοι πέντε χιλιάδες (5.000) άτομα, ημερησίως]!!!!
«TOUCH» ΑΠΑΤΗ
Όταν η νομοθεσία, για την έκδοση αποδείξεων, έγινε αυστηρότερη και περισσότεροι πελάτες άρχισαν να ζητούν αποδείξεις, «οι κατηγορούμενοι δεν πτοήθηκαν. Πιστοί στις παράνομες ενέργειες τους εφεύραν νέα μέθοδο εξαπατήσεως των πελατών, ώστε να μην διακοπεί η αποκόμιση παρανόμων χρημάτων, εις βάρος των εσόδων της εταιρίας μας».
Εντός των μηνών Ιουνίου και Ιουλίου του 2010, προμηθεύτηκαν δύο συσκευές, Η/Υ [touch screens], οι οποίες λειτουργούν σαν ταμειακές μηχανές. Οι μηχανές αυτές διαθέτουν μια οθόνη αφής, η οποία τρόπον τινά αντικαθιστά το πληκτρολόγιο των συμβατικού τύπου ταμειακών μηχανών και αντί χαρτοταινιών διαθέτουν ένα σκληρό δίσκο, από τον οποίο αντλεί κανείς τουλάχιστον όσες πληροφορίες αντλεί και από τις χαρτοταινίες των απλών ταμειακών μηχανών.
Τα «λαμόγια», όμως, «είχαν εγκαταστήσει τις μηχανές αυτές κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να εκδίδουν ψευδείς αποδείξεις διότι οι Η/Υ δεν ήσαν συνδεδεμένοι όπως έπρεπε, για να εξαπατούν με αυτές τους πελάτες, χωρίς να εισέρχεται το τίμημα της σχετικής πωλήσεως στο Ταμείο. Συγκεκριμένα, είχαν ρυθμίσει τις μηχανές αυτές, όταν δινότανε μια παραγγελία, να εκδίδουν ένα κομμάτι χάρτου, το οποίο προοριζόταν για τον παρασκευαστή της παραγγελίας και ήταν απόδειξη. Οι εγκαλούμενοι έδωσαν εντολή στις πωλήτριες να δίνουν το χαρτί, αυτό στον ανυποψίαστο πελάτη, εν είδει αποδείξεως».
Ωστόσο, πέραν της λειτουργίας των ταμειακών μηχανών-touch screens, λειτουργούσαν και οι ταμειακές μηχανές για δύο λόγους, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η μήνυση της «Τεχνόπολις» κατά του Φ. Ιγνατίου: «Έπρεπε κάθε ημέρα να παραδίδουν στο Λογιστήριο κάποιες εισπράξεις και οι εισπράξεις αυτές έπρεπε να συνοδεύονται από ένα "Ζ" ή άλλου είδους παραστατικό. Οι Η/Υ [touch screen] δεν εξέδιδαν κανένα σχετικό παραστατικό, γιατί ο παράνομος τρόπος, με τον οποίο τους εγκατέστησαν οι δύο πρώτοι των εγκαλουμένων δεν επέτρεπε την έκδοση του. Για τις περιπτώσεις εκείνες, που ο πελάτης, αντιλαμβανόμενος ότι η απόδειξη δεν ήταν νόμιμη, διαμαρτυρόταν, ζητώντας νόμιμη απόδειξη και όχι το κομμάτι χάρτου, που ήταν για τον παρασκευαστή, οπότε η πωλήτρια, μέσω της ταμειακής μηχανής, εξέδιδε και του παρέδιδε νόμιμη απόδειξη».
ΚΑΤΑΣΤΡΑΜΜΕΝΟΙ ΣΚΛΗΡΟΙ ΔΙΣΚΟΙ
Οι ορκωτοί λογιστές αναζήτησαν τους σκληρούς δίσκους αυτών των μηχανών [Η/Υ touch screens], που είχε εγκαταστήσει ο Φ. Ιγνατίου και ο συνεργάτης του, στο «CAFÉ» και τον άλλο στο «ΥΠΑΙΘΡΙΟ», «πλην, όμως, ματαίως, οι εγκαλούμενοι, οι ίδιοι ή τρίτοι που ενεργούσαν κατόπιν εντολής τους, πριν παραδώσουν την διεύθυνση της εταιρίας [14.2.2011], είχαν καταστρέψει τους σκληρούς δίσκους αμφοτέρων των Η/Υ, για να μην είναι δυνατή η ακρίβεια του μεγέθους των παρανόμων ενεργειών τους. Το μόνο που διέφυγε από τους εγκαλούμενους και διασώθηκε ήταν ένα τμήμα του σκληρού δίσκου, μιας των δύο Η/Υ - μηχανών, την οποία οι εγκαλούμενοι είχαν εγκαταστήσει στο ΥΠΑΙΘΡΙΟ, στον οποίο ήσαν καταχωρημένες οι πωλήσεις μιας μόνο ημέρας, της 13.9.2010 και ανερχόντουσαν στο ποσό των εννέα χιλιάδων εκατόν εξήντα ενός ευρώ και ογδόντα λεπτών [9.161,80]. Από την μελέτη του διασωθέντος τμήματος του σκληρού δίσκου προκύπτουν συντριπτικές αποδείξεις των παρανόμων τεχνασμάτων των εγκαλουμένων».
ΔΕΚΑΠΛΑΣΙΕΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΟ 2011
«Είναι εξόφθαλμη η διαφορά», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο της μηνύσεως. «Η ίδια εταιρία, με την ίδια δραστηριότητα, για το ίδιο χρονικό διάστημα, από τις 14 Φεβρουαρίου μέχρι τις 31 Οκτωβρίου, εμφανίζεται το μεν έτος 2010 να πραγματοποιεί 8.287 πωλήσεις, οι οποίες απέφεραν 124.685,46 ευρώ, το δε έτος 2011 να πραγματοποιεί 88.469 πωλήσεις, οι οποίες απέφεραν 380.725,00 ευρώ, παρά το γεγονός της συρρίκνωσης των εισοδημάτων των πολιτών, κατά το 2011, σε σχέση με το 2010, ένεκα της επιδείνωσης της οικονομικής ζωής της Χώρας».
ΒΕΒΑΙΗ Η ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΑΣΤΕΣ
Αξίζει, κλείνοντας, να υπογραμμιστεί αυτό που αναγράφεται στη μήνυση της «Τεχνόπολις» κατά του Φ. Ιγνατίου, και των συνεργατών του: «Οι εγκαλούμενοι ήταν, βέβαιο, ότι χειριζόντουσαν τη λειτουργία των πωλήσεων "επιμελώς ατημέλητα", ώστε να καταστήσουν οποιοδήποτε έλεγχο, των παρανομιών τους, άχρηστο. Η όλη υπόθεση ήταν κατά τέτοιο τρόπο περίτεχνα σκηνοθετημένη, ώστε να καθίσταται αδύνατη η μετά βεβαιότητος εξεύρεση του ακριβούς ποσού που είχαν υπεξαιρέσει. Η υπεξαίρεση ήταν πλέον ή βέβαιη, ποιοι ήσαν οι δράστες το ίδιο, η δε τάξη του ποσού που υπεξαιρέθηκε, αν και δεν ήταν ευχερής ο ακριβής εντοπισμός της, ήταν βέβαιο ότι ήταν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Πλέον ήταν γεγονότα βέβαια: η ύπαρξη λαθροχειρίας και ποιοι οι λαθρόχειρες.
»Η εντολή, που έδωσαν στις πωλήτριες να μην κτυπούν όλες τις πωλήσεις στην ταμειακή μηχανή, παρά μόνο τις πωλήσεις εκείνες, που ο πελάτης ζητούσε απόδειξη, ήταν καθοριστική των προθέσεων και επιθυμιών τους, συγχρόνως, δε, ήταν και η βάση πάνω στην οποία πραγματοποίησαν την υπεξαίρεση τους. Ο λόγος που δικαιολόγησαν την εντολή τους αυτή: "για να μην καθυστερούν οι πελάτες ένεκα του μεγάλου αριθμού τους" ήταν ψευδέστατος. Μεταξύ του χρόνου εκάστης πωλήσεως και της επομένης μεσολαβούσε πολύς χρόνος, μέχρι και πέντε [ 5 ] ώρες!!!, συνεπώς υπήρχε άνεση χρόνου, για την καταχώρηση στην ταμειακή μηχανή όλων των πωλήσεων.
»Για την ιστορία και μόνο πρέπει να αναφερθεί ότι, όταν δεν επαρκούν οι ταμειακές μηχανές, για να καταγράψουν όλες τις πωλήσεις, τοποθετούμε και άλλες ταμειακές μηχανές και δεν καταφεύγουμε στην παρανομία. Επίσης, για να κάμψουν τις ερωτήσεις των πωλητριών, για τις συνέπειες της μη εγγραφής όλων των πωλήσεων στην ταμειακή μηχανή, λίγο πριν την έκδοση του "Ζ", προέβαιναν, μερικές φορές, στις εικονικές πωλήσεις.
»Με το τέχνασμα τους αυτό δεν γινότανε αντιληπτές, ευθύς εξ αρχής, οι παράνομες πράξεις τους».
aftodioikisi.gr
