Κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρονικού διαστήματος, γινόμαστε μάρτυρες «φαρσοκωμωδιών» ποικίλης φύσεως στο πλαίσιο της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Μεταξύ αυτών, η παρουσίαση στατιστικών στοιχείων περί του μείζονος θέματος της ανεργίας των νέων ανθρώπων στη χώρα. Στην πλειοψηφία, η παρουσίαση αυτή παρουσιάζει ανεργία της τάξεως του 50%, κατά προσέγγιση, στους νέους 18-30 ετών και ακολουθούν σχόλια έκπληξης από τους παρουσιαστές και «κροκοδείλια δάκρυα» από τους διαχειριστές της εξουσίας (καθώς η λέξη «κυβερνώντες» έχασε την σημασία της…).
Όμως, θα πρέπει κάποια στιγμή να ειπωθεί με πλήρη υπευθυνότητα η ΑΛΗΘΕΙΑ για το συγκεκριμένο ζήτημα. Η πραγματική ανεργία, κύριοι, στους νέους ανθρώπους είναι πολύ μεγαλύτερου ποσοστιαίου μεγέθους από το συνήθως παρουσιαζόμενο. Και τούτο διότι δεν προσμετρώνται στα ως άνω ποσοστά τα άτομα που δεν έχουν ποτέ εισαχθεί στην αγορά εργασίας, τα άτομα που εργάζονται για 200 ευρώ σε εργασίες part-time, όσοι υποχρεούνται να έχουν μπλοκ παροχής υπηρεσιών, αλλά δεν έχουν κόψει ούτε μια απόδειξη, όσοι τυχόν πραγματοποιώντας κάποιας μορφής μαθητεία δεν πληρώνονται και πολλές άλλες κατηγορίες ή «πλάσματα» κατηγοριών (σπουδές, εκπλήρωση στρατιωτικών υποχρεώσεων κλπ).
Μια εμπειρική έρευνα στο περιβάλλον του καθενός από εμάς θα μας πείσει περί του ως άνω συμπεράσματος…
Η ανεργία των νέων είναι η «γάγγραινα» που τρώει τα θεμέλια της χώρας, της κοινωνικής συνοχής και ανάπτυξης. Είναι ζήτημα πρώτης τάξεως και πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές.
Προτάσεις: Κίνητρα για πρόσληψη νέων στον ιδιωτικό τομέα, προτεραιότητα νέων έως 30 στις ελάχιστες προσλήψεις στο δημόσιο, μειωμένη-συμβολικού τύπου φορολογία στους νέους επαγγελματίες, μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές μέχρι τη συμπλήρωση 30 ετών, απορρόφηση κονδυλίων ΕΣΠΑ προς την κατεύθυνση της απασχόλησης των νέων, προγράμματα ΟΑΕΔ βασισμένα στο ως άνω ζητούμενο.
Η απάντηση στο ερώτημα περί μειωμένων κρατικών εσόδων από τις φορολογικές-ασφαλιστικές ελαφρύνσεις είναι ότι η διευκόλυνση των νέων ανθρώπων στην ένταξη στην εκάστοτε αγορά εργασίας, στην ανάπτυξη του δικού τους επαγγελματικού περιβάλλοντος και στη διεύρυνση των δυνατοτήτων τους θα αποφέρει μεσοπρόθεσμα πολλά περισσότερα έσοδα στα ελληνικά ταμεία, καθόσον οι άνθρωποι αυτοί θα μείνουν στη χώρα, θα επενδύσουν, θα καταναλώσουν, θα απασχολήσουν με τη σειρά τους άλλους εργαζόμενους και το «Σπιράλ του θανάτου» που όλοι βιώνουμε θα αρχίζει να αδρανοποιείται και θα δημιουργηθεί ευοίωνο αναπτυξιακό περιβάλλον.
Οι νέοι άνθρωποι είναι το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Είναι ευκαιρία να δεσμευτούν οι πολιτικοί φορείς σε συγκεκριμένες και ρεαλιστικές δράσεις μετά τις επερχόμενες εκλογές. Θα κρίνουμε και θα κριθούν. Αλλά η νεανική κρίση είναι συχνά αλάνθαστη.
-Ο κ. Γιώργος Κώτσηρας, είναι δικηγόρος, Υ/ΔΝ, μέλος Δ.Σ. Ένωσης Ασκούμενων και Νέων Δικηγόρων Αθηνών
Μεταξύ αυτών, η παρουσίαση στατιστικών στοιχείων περί του μείζονος θέματος της ανεργίας των νέων ανθρώπων στη χώρα. Στην πλειοψηφία, η παρουσίαση αυτή παρουσιάζει ανεργία της τάξεως του 50%, κατά προσέγγιση, στους νέους 18-30 ετών και ακολουθούν σχόλια έκπληξης από τους παρουσιαστές και «κροκοδείλια δάκρυα» από τους διαχειριστές της εξουσίας (καθώς η λέξη «κυβερνώντες» έχασε την σημασία της…).
Όμως, θα πρέπει κάποια στιγμή να ειπωθεί με πλήρη υπευθυνότητα η ΑΛΗΘΕΙΑ για το συγκεκριμένο ζήτημα. Η πραγματική ανεργία, κύριοι, στους νέους ανθρώπους είναι πολύ μεγαλύτερου ποσοστιαίου μεγέθους από το συνήθως παρουσιαζόμενο. Και τούτο διότι δεν προσμετρώνται στα ως άνω ποσοστά τα άτομα που δεν έχουν ποτέ εισαχθεί στην αγορά εργασίας, τα άτομα που εργάζονται για 200 ευρώ σε εργασίες part-time, όσοι υποχρεούνται να έχουν μπλοκ παροχής υπηρεσιών, αλλά δεν έχουν κόψει ούτε μια απόδειξη, όσοι τυχόν πραγματοποιώντας κάποιας μορφής μαθητεία δεν πληρώνονται και πολλές άλλες κατηγορίες ή «πλάσματα» κατηγοριών (σπουδές, εκπλήρωση στρατιωτικών υποχρεώσεων κλπ).
Μια εμπειρική έρευνα στο περιβάλλον του καθενός από εμάς θα μας πείσει περί του ως άνω συμπεράσματος…
Η ανεργία των νέων είναι η «γάγγραινα» που τρώει τα θεμέλια της χώρας, της κοινωνικής συνοχής και ανάπτυξης. Είναι ζήτημα πρώτης τάξεως και πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές.
Προτάσεις: Κίνητρα για πρόσληψη νέων στον ιδιωτικό τομέα, προτεραιότητα νέων έως 30 στις ελάχιστες προσλήψεις στο δημόσιο, μειωμένη-συμβολικού τύπου φορολογία στους νέους επαγγελματίες, μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές μέχρι τη συμπλήρωση 30 ετών, απορρόφηση κονδυλίων ΕΣΠΑ προς την κατεύθυνση της απασχόλησης των νέων, προγράμματα ΟΑΕΔ βασισμένα στο ως άνω ζητούμενο.
Η απάντηση στο ερώτημα περί μειωμένων κρατικών εσόδων από τις φορολογικές-ασφαλιστικές ελαφρύνσεις είναι ότι η διευκόλυνση των νέων ανθρώπων στην ένταξη στην εκάστοτε αγορά εργασίας, στην ανάπτυξη του δικού τους επαγγελματικού περιβάλλοντος και στη διεύρυνση των δυνατοτήτων τους θα αποφέρει μεσοπρόθεσμα πολλά περισσότερα έσοδα στα ελληνικά ταμεία, καθόσον οι άνθρωποι αυτοί θα μείνουν στη χώρα, θα επενδύσουν, θα καταναλώσουν, θα απασχολήσουν με τη σειρά τους άλλους εργαζόμενους και το «Σπιράλ του θανάτου» που όλοι βιώνουμε θα αρχίζει να αδρανοποιείται και θα δημιουργηθεί ευοίωνο αναπτυξιακό περιβάλλον.
Οι νέοι άνθρωποι είναι το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Είναι ευκαιρία να δεσμευτούν οι πολιτικοί φορείς σε συγκεκριμένες και ρεαλιστικές δράσεις μετά τις επερχόμενες εκλογές. Θα κρίνουμε και θα κριθούν. Αλλά η νεανική κρίση είναι συχνά αλάνθαστη.
-Ο κ. Γιώργος Κώτσηρας, είναι δικηγόρος, Υ/ΔΝ, μέλος Δ.Σ. Ένωσης Ασκούμενων και Νέων Δικηγόρων Αθηνών
