Χιλιάδες είναι πλέον οι απελπισμένοι άνθρωποι που αδυνατούν αντικειμενικά να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στο Δημόσιο αλλά και στις τράπεζες . Κι όταν το μυαλό θολώνει από την απελπισία και τα αδιέξοδα, τότε δυστυχώς μιλά ο παραλογισμός της καραμπίνας και κάθε άλλης ακρότητας.
Οι Έλληνες έχουν ήδη ξεπεράσει τα όρια της αντοχής τους όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο κύριος Ράιχενμπαχ. Τα καταχρεωμένα νοικοκυριά είναι πλέον εκατοντάδες χιλιάδες και συνεχώς αυξάνονται. Μαζί αυξάνεται και η αδυναμία να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει άλλες, καλύτερες εποχές.
Το Δημόσιο πρόσφατα έδωσε μια δυνατότητα ρύθμισης χρεών την οποία όσοι μπορούν προσπαθούν να αξιοποιήσουν. Μίζερη ρύθμιση, με ένα ατέλειωτο χαρτομάνι που ζητείται από τους ενδιαφερόμενους, αλλά πάντως μια ρύθμιση.
Με τις τράπεζες όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Είναι αλήθεια πώς σε ορισμένες περιπτώσεις που αποδεδειγμένα υπάρχει αδυναμία καταβολής υποχρεώσεων για στεγαστικά, καταναλωτικά και άλλα δάνεια, οι τράπεζες προσπαθούν να μην τα χάσουν όλα και κάνουν ορισμένες διευκολύνσεις. Δυστυχώς όμως ο τρόπος που αντιμετωπίζουν όλους τους υπόλοιπους συνεχίζει να είναι κοντόφθαλμός. Για όσους με τον έναν η με τον άλλο τρόπο εξακολουθούν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, συνήθως η απάντηση είναι μια επιμήκυνση που συνοδεύεται από αύξηση και του οφειλόμενου ποσού.
Άμεσα λοιπόν πρέπει να αποφασίσουν ότι ρυθμίσεις και κουρέματα δεν πρέπει να κάνουν μόνο σε αυτούς από τους οποίους δεν προσδοκούν τίποτα αλλά και σε όσους μπορούν ακόμα να είναι συνεπείς αλλά σύντομα θα βρεθούν και εκείνοι σε αντικειμενική αδυναμία.
Κάθε άλλη αντιμετώπιση είναι κοντόφθαλμή. Θα δημιουργήσει σε βάθος χρόνου ακόμα περισσότερα προβλήματα στις τράπεζες και θα οδηγήσει ακόμα περισσότερους ανθρώπους σε απελπισμένους δρόμους, όπως αυτόν που επέλεξε ο 70χρονος στην Αγία Παρασκευή.
Σωτήρης Ξενάκης
http://www.iefimerida.gr
