Κλεισίματα επιχειρήσεων, απολύσεις, μειώσεις μισθών, αλλαγή συμβάσεων εργασίας, και φτώχια από τη μια, αστρονομικά ποσά στήριξης των τραπεζών από την άλλη, αυτή είναι η καθημερινότητα που ζούμε.
Τα νούμερα είναι αμείλικτα: Οι μισοί εργαζόμενοι (54%) είμαστε σε καθεστώς μερικής, ή εκ περιτροπής εργασίας. Το ένα τρίτο (33,3%) είμαστε ανασφάλιστοι. Πάνω από 21.000 εργαζόμενοι δεχτήκαμε μειώσεις με ατομικές συμβάσεις, κατά μέσο όρο 21,82%.Από την εφαρμογή του Μνημονίου2 87 νέες επιχειρησιακές συμβάσεις που αφορούν 3.561 εργαζόμενους, μείωσαν τους μισθούς τους κατά 21,14%. Γνωρίζουμε ότι αυτός ο κατήφορος δεν θα έχει τέλος και μετά τις εκλογές, τα μέτρα έχουν ήδη προαναγγελθεί. Η ανεργία καλπάζει. Κι ο νομός Έβρου έχει την πρωτιά.
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ.
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΩΘΟΥΝ.
Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από όσους ανακάλυψαν τώρα ότι τα μνημόνια είναι καταστροφικά και γκρινιάζουν. Ούτε από την αναμενόμενη κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ. Από εκείνους που γνωρίζοντας ότι, η φτώχια και η εξαθλίωση θα οδηγήσουν στην κοινωνική έκρηξη, ότι οι αγώνες των εργαζομένων θα ενταθούν, προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν και δείχνουν τους μετανάστες ως υπαίτιους της εξαθλίωσης για να αποκρύψουν τους πραγματικούς. Με αστυνομικά πογκρόμ, επιχειρήσεις σκούπα και δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, και σε συνεργασία με τα ΜΜΕ προσπαθούν να δώσουν μια ψεύτικη ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει αποδεχτεί το χρέος και τα μέτρα και δεν τολμά να ψελλίσει λέξη προκαλώντας κλίμα ηττοπάθειας.
ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ
Να πάρουμε τους αγώνες στα χεριά μας.
Να πάρουμε τη ζωή μας στα χεριά μας.
Να οργανώσουμε τη ζωή μας με ενότητα, αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη.
Να μην είμαστε εμείς που θα αφήσουν να χαθεί ότι κερδήθηκε με αγώνες και αίμα χρόνια πριν.
Να απαιτήσουμε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
