Οι κάτοικοι του χωριού, με κλαρίνα και λαούτα, πήγαν στο νεκροταφείο και τραγούδησαν πάνω από τους τάφους των νεκρών. Πρόκειται για μοναδικό στο πανελλήνιο ταφικό έθιμο. Αμέσως μετά τη λειτουργία στην εκκλησία του νεκροταφείου, οι συγγενείς του νεκρού παραγγέλνουν στους οργανοπαίχτες το αγαπημένο τραγούδι του, όσο ήταν στη ζωή, πάνω από τον τάφο του. Η πομπή περνάει από όλα σχεδόν τα μνήματα, ακόμη και σε εκείνα που δε βρίσκεται άμεσος συγγενής. Με τους ήχους του κλαρίνου σπάει η νεκρική σιωπή και οι συγγενείς αναπολούν στιγμές του παρελθόντος. Έτσι θεωρούν ότι γιορτάζουν τη Λαμπρή με τους δικούς τους ανθρώπους, που έχουν φύγει από τον κόσμο αυτό...
