(μεταξύ κυβέρνησης, φαρμακευτικών εταιρειών, γιατρών, φαρμακειών, χονδρεμπόρων και των οργανώσεων των ασθενών) σε έναν κώδικα καλής συμπεριφοράς (κανόνων και προτύπων) όσον αφορά τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ όλων των μερών».
Με άλλα λόγια, η τρόικα εισηγείται να υπάρξει ένας συμβιβασμός συμφερόντων μεταξύ όλων των κρίκων της αλυσίδας της Υγείας (χωρίς να κοπούν οι αμοιβές και τα δώρα των γιατρών). Μάλιστα προτείνει στην κυβέρνηση να ζητήσει βοήθεια από τη Σουηδία, η οποία έχει πρόσφατα θεσμοθετήσει έναν τέτοιο κώδικα.
Προκειμένου να σβήσουν οι «λίστες αναμονής» ειδικά στα χειρουργεία, εισηγείται να επανεξεταστεί το σύστημα αμοιβής των γιατρών και να ενσωματωθεί σε αυτήν η συμμετοχή του ιδιώτη («φακελάκι») προκειμένου να νομιμοποιηθεί η συναλλαγή και εν τέλει να φορολογείται και ο γιατρός για το σύνολο των εισοδημάτων του.
Στόχος των αλλαγών είναι η «προσγείωση» των δαπανών Υγείας και κυρίως του φαρμάκου στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα. Σήμερα η λειτουργία του συστήματος Υγείας στοιχίζει πάνω από 10 δισ. ευρώ ετησίως, καλύπτεται κατά το ένα τρίτο από τις εισφορές των ασφαλισμένων και κατά τα δύο τρίτα από τον προϋπολογισμό.
Το πιο σκληρό σημείο όμως της αντιπαράθεσης που έχουν βιώσει όλοι οι ασφαλισμένοι είναι το κύκλωμα του φαρμάκου.Οι ετήσιες δαπάνες φαρμάκου από 5 δισ. ευρώ το 2009 (συμπεριλαμβανομένης της δαπάνης για την κεντρική προμήθεια 11 εκατομμυρίων εμβολίων κατά της γρίπης H1N1) υποχώρησαν σε 3,9 δισ. ευρώ το 2011 και στόχος είναι να περιοριστούν σε 2,88 δισ. ευρώ εφέτος. Δηλαδή μέσα σε τρία χρόνια από τα φάρμακα το Δημόσιο εξοικονόμησε 2 δισ. ευρώ, ποσό που χάθηκε ισόποσα από το κύκλωμα της βι-ομηχανίας, των χονδρεμπόρων και των αποθηκών και από τα κέρδη των φαρμακοποιών.
Υπό αυτές τις συνθήκες η μάχη μεταφέρεται στη χρήση των γενοσήμων φαρμάκων, αλλά, όπως επισημαίνει η τρόικα, «το κλειδί της επιτυχίας κρατούν και πάλι οι γιατροί».
