Όταν η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, οι πολιτικοί ηγέτες σχηματίζουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας, δεν κάνουν συνεχείς εκλογές για να γίνουν Πρωθυπουργοί μιας μέρας.
Μετά τις τελευταίες δηλώσεις του Κουβέλη που δείχνουν ότι έχει αρχίσει να αποδέχεται και το κόστος της παραμονής μας στο ευρώ, το πραγματικό δίλημμα των εκλογών είναι: Κυβέρνηση Βενιζέλου – Κουβέλη ή Κυβέρνηση Σαμαρά – Καμμένου;
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό εξαρτάται από το ποιο θα είναι πρώτο κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να κάνει απολύτως σαφές ότι αγωνίζεται να είναι το πρώτο κόμμα ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με την Δημοκρατική Αριστερά. Χάρη στην διετή αντιμνημονιακή πολιτική Σαμαρά, η Δεξιά εγκατέλειψε το φιλελεύθερο Κέντρο με αποτέλεσμα για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, οι απόγονοι των Γερμανοτσολιάδων και των μαυραγοριτών να βρίσκονται ένα βήμα έξω από την Βουλή.
5 αρχές για την μετεκλογική συνεργασία
1. Οι επερχόμενες εκλογές δεν πρέπει να είναι οι τελευταίες της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά οι πρώτες της Δ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ είναι ψήφος ευθύνης, όχι επιλογή ακυβερνησίας όπως η ψήφος στο ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
2. Η κυβέρνηση συνεργασίας πρέπει να εδράζεται πάνω σε δημόσια συμφωνία συγκεκριμένων αρχών, μέτρων και χρονικού ορίζοντα. Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και ταξικά άχρωμες.
3. Πρωθυπουργός μιας Κυβέρνησης Συνεργασίας δεν μπορεί να είναι κάποιος από τους αρχηγούς των κομμάτων που θα μετέχουν σε αυτήν. Οι Υπουργοί της κυβέρνησης συνεργασίας δεν θα πρέπει να φέρουν το βάρος της επανεκλογής δια του σταυρού.
4. Η συμμετοχή στελεχών στην Κυβέρνηση θα πρέπει να γίνει κατ’ αναλογία της κοινοβουλευτικής δύναμης των κομμάτων που θα συγκροτήσουν την κυβέρνηση συνεργασίας και ο αριθμός τους να είναι μικρότερος από τον σημερινό. Οι διοικήσεις οργανισμών, φορέων κλπ του Δημοσίου θα πρέπει να επιλεγούν από την Κυβερνητική Επιτροπή μέσω δημόσιων προκηρύξεων.
Σύνθημά μας στις εκλογές αυτές είναι μόνο μια φράση: «Ψηφίζω-Αποφασίζω». Η μαζική συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές θα οδηγήσει τα άκρα είτε εκτός Βουλής είτε με μικρά ποσοστά, ακίνδυνα για το μέλλον της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
