- Για να καταγγείλει και να αγωνιστεί ενάντια στις... πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που οδήγησαν την οικονομία στη χρεοκοπία και τώρα υποστηρίζουν τα «Μνημόνια», τη χούντα Κυβέρνησης-Τρόικας που μας κυβερνά, τη σήψη και διαφθορά του πολιτικού συστήματος.
- Για να αναδείξει τα ουσιαστικά προβλήματα των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας – και κυρίως για να προβάλει μια ριζικά διαφορετική, μια αντικαπιταλιστική πολιτική και ένα σχέδιο αγώνων που να μπορεί να αντιμετωπίσει τις βάρβαρες επιθέσεις της κατοχικής κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που κηδεμονεύεται από ΔΝΤ-ΕΕ.
- Για να καταδείξει με επιχειρήματα ότι όσο παραμένουν αυτές οι δυνάμεις στην εξουσία, ο κατήφορος δεν έχει τέλος: Άμεσος στόχος τους, με το Μνημόνιο 2, είναι να κόψουν τους μισθούς και τις συντάξεις στο ένα τρίτο, στο ένα τέταρτο ή και ακόμη λιγότερο: μισθοί τρία, τέσσερα, πέντε κατοστάρικα, μέχρι 750 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση! – συντάξεις φιλοδωρήματα 200 ή 300 ευρώ! Να μην αφήσουν κανένα εργασιακό δικαίωμα: κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και επομένως κατάργηση του οκταώρου, της όποιας σταθερότητας-σιγουριάς της εργασίας, της εγγυημένης αμοιβής: θα δίνουν όχι μισθούς αλλά «κάτι» και όποτε θέλουν, θα δουλεύουμε όποτε γουστάρουν, θα μας απολύουν χωρίς αποζημίωση όποτε κρίνουν ότι δεν μας έχουν ανάγκη. H δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η δωρεάν παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση, δεν θα είναι «αυτονόητες» ούτε καν συνταγματικά κατοχυρωμένες αξίες και έτσι θα συρρικνωθούν και θα υποβαθμιστούν απελπιστικά, και σιγά σιγά θα καταργηθούν και τυπικά.
- Για να καταγγείλει το κεφάλαιο και τους υπηρέτες του, ΑΥΤΟΥΣ που με τις πολιτικές τους έχουν δημιουργήσει πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργους και άλλους τόσους υποαπασχολούμενους, 3 εκατομμύρια συνανθρώπων μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, χιλιάδες που συνωστίζονται καθημερινά για ένα «γεύμα» στα συσσίτια ή ψάχνουν στους κάδους των απορριμμάτων… ΑΥΤΟΥΣ που θέλουν να δημιουργήσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης σήμερα για τους μετανάστες και πολύ σύντομα για όσους αντιδρούν στη βαρβαρότητα του συστήματός τους.
- Για να καταγγείλει όλους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, Παπαδήμ(ι)ο κλπ.) που κυβέρνησαν χωρίς καμία πολιτική ή δημοκρατική νομιμοποίηση, με διαρκή πολιτικά πραξικοπήματα και καταργώντας κάθε εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Και ακόμη μαζί με τη Μέρκελ, τον Σαρκοζί και την άθλια παρέα τους έχουν επιβάλλει καθεστώς νεοαποικιακού τύπου, όπως κάνουν και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
- Για να δείξει ότι η ρίζα του προβλήματος είναι η κρίση του ίδιου του καπιταλισμού, η ίδια η λογική του συστήματος της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, η λογική του κέρδους, της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του ανταγωνισμού. Και όχι όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι αστοί πολιτικοί και παπαγάλοι των ΜΜΕ ότι φταίνε κάποιοι «σκοτεινοί κερδοσκόποι» ή πολύ περισσότερο οι «συντεχνίες» και η «καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων» στην Ελλάδα!
- Για να αναδείξει το πολιτικό πρόβλημα, ότι δηλαδή αυτή η σαπίλα που μας κυβερνά δεν αντιμετωπίζεται με ασπιρίνες, δηλαδή απλά με εκλογές. Πρέπει να επιβάλλουμε να γίνουν εκλογές για Συντακτική Συνέλευση – δηλαδή για ν’ αποφασίσει ο ελληνικός λαός μια ριζικά διαφορετική οργάνωση και λειτουργία της οικονομίας, της κοινωνίας, της πολιτικής. Και ακόμη να ανοίξουμε το δρόμο για την πραγματική εναλλακτική λύση, που βρίσκεται έξω από τη λογική της οικονομίας της αγοράς και γενικά το αστικό και καπιταλιστικό σύστημα. Δηλαδή, την εγκαθίδρυση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Αυτή η Σοσιαλιστική Δημοκρατία θα είναι θεμελιωμένη πάνω σε κινηματικούς και κοινωνικούς θεσμούς, που θα στηρίζονται σε όργανα άμεσης δημοκρατίας και αυτοδιαχείρισης, όπου τα δημοκρατικά, πολιτικά, συνδικαλιστικά, ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες θα ξεπερνούν κατά πολύ, ποσοτικά και ποιοτικά, εκείνα ακόμα και των πιο ανεπτυγμένων αστικών δημοκρατιών. Θα είναι μια κοινωνία όπου προτεραιότητα έχουν οι ανάγκες των πολλών και όχι της μειοψηφίας του πλούτου και του κέρδους, όπου ο δημοκρατικός έλεγχος των ίδιων των εργαζόμενων θα υπάρχει σε όλη την κοινωνία.
Η ΟΚΔΕ κατεβαίνει στις εκλογές με τη γλώσσα της ειλικρίνειας – όπως έκανε πάντοτε. Δεν κάνει συμβόλαιο με τη νίκη, κάνει συμβόλαιο με τον αγώνα. Το πρόγραμμα, η πολιτική, η τακτική και η πρακτική της ΟΚΔΕ είναι ένα τέτοιο συμβόλαιο, που έχει μέσα του όλες τις προϋποθέσεις για τη νίκη. Δεν θέλουμε να ξεγελάσουμε κανέναν, ούτε να σκορπίσουμε αυταπάτες δεξιά και αριστερά. Η κατάλυση όλων των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων ενός αιώνα, που πραγματοποιεί ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός και ιδιαίτερα ο ελληνικός καπιταλισμός τα τελευταία 2-3 χρόνια, μπορεί να ανατραπεί μόνο με μεγάλους αγώνες, με εξεγέρσεις και βέβαια με κοινωνικές και προλεταριακές επαναστάσεις. H ΟΚΔΕ, πιστεύει, ότι έχει, σε γενικές γραμμές, μια σαφή αντίληψη αυτής της κατάστασης και προοπτικής. Αυτό θα προσπαθήσουμε να δείξουμε και να διαδώσουμε με την κάθοδό μας στις εκλογές. Και ακόμη, αν είναι και όσο είναι δυνατόν, να προετοιμάσουμε τους αγωνιστές του εργατικού κινήματος και ιδιαίτερα τους αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς και φυσικά τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία για μια τέτοια εξαιρετικά αποφασιστική για το μέλλον της ανθρωπότητας γιγαντιαία σύγκρουση.
- Έτσι, η κάθοδός της ΟΚΔΕ στις εκλογές θα είναι μια συνέχεια των παρεμβάσεών της στους αγώνες και μια ανάδειξή τους. Και επιπλέον μια συμβολή στην οργάνωση της εργατικής αντίστασης και αντεπίθεσης των εργαζόμενων μαζών, αξιοποιώντας όλες τις πρόσφατες εμπειρίες: την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, τον παρατεταμένο κοινωνικό πόλεμο που ξέσπασε από τις αρχές του 2010 (5 Μάη, κίνημα αγανακτισμένων, «Ιουνιανά», 12 Φλεβάρη 2012, παρελάσεις κλπ.). Με στόχο να αναδείξει ένα σχέδιο αγώνων και ανασυγκρότησης-ανασύνθεσης του εργατικού κινήματος.
- Τέλος, μέσα απ’ αυτή την εκλογική κάθοδο θέλουμε να δείξουμε την αναγκαιότητα να οικοδομηθεί μια νέα επαναστατική δύναμη, τη μόνη εγγύηση για να συγκρουστούμε αποτελεσματικά με το σύστημα, τους υπηρέτες και το κράτος του.
Απ’ όλα τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η ΟΚΔΕ έχει μια πολιτική και πρακτική δημοκρατική, ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική – και μ’ αυτή την έννοια είναι απόλυτα αντίθετη και εχθρική με αστικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, το ακροδεξιό ΛΑΟΣ κλπ.), με τους υποστηρικτές, φανερούς και κρυφούς, των μνημονιακών πολιτικών. Είναι επίσης αντίθετη με τους ρεφορμιστές (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κλπ.), που η πολιτική τους είναι αποσπασματική και μερική, που κατά κανόνα υποτιμά ή αδιαφορεί για τη ρίζα του κακού, την κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Οι ρητορικές καταγγελίες των Μνημονίων ακυρώνονται στην πράξη με τις συμμαχίες τους με γνωστές «προσωπικότητες» του αστικού στρατοπέδου, ή όπως στην περίπτωση του ΚΚΕ με τη διασπαστική πολιτική του.
Στα ψηφοδέλτια της ΟΚΔΕ συμμετέχουν μέλη διοικήσεων σωματείων, συνδικαλιστές και απλοί εργαζόμενοι με σημαντική συμβολή σε όλες τις απεργίες και τους αγώνες όλης της προηγούμενης περιόδου, άνεργοι εργάτες που δραστηριοποιούνται σε Επιτροπές Ανέργων, αγωνιστές που δραστηριοποιούνται στους μετανάστες, φοιτητές με πλούσια δράση στο φοιτητικό κίνημα.
Με τα ψηφοδέλτιά της, η ΟΚΔΕ, εκτός των μεγάλων αγώνων και κινητοποιήσεων των εργαζομένων, συμβολίζει και αναδεικνύει και εκείνους τους αγώνες και εκείνο το κομμάτι της εργατικής τάξης (με μερική απασχόληση και κάθε είδους ελαστική εργασία, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες) που αποσιωπάται απ’ τα ΜΜΕ, τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, την αστική διαπλοκή. Που έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο σε όλα τα κινήματα, στους μικρούς ή μεγάλους αγώνες της εργατικής τάξης.
Η ΟΚΔΕ κατεβαίνει σε 26 εκλογικές περιφέρειες, που ουσιαστικά αντιπροσωπεύουν το 80-85% του πληθυσμού της χώρας. Αυτές οι Περιφέρειες είναι:
1. Α’ Αθηνών
2. Β’ Αθηνών
3. Αττικής
4. Α’ Πειραιώς
5. Β’ Πειραιώς
6. Α’ Θεσσαλονίκης
7. Β’ Θεσσαλονίκης
8. Αχαΐας
9. Ιωαννίνων
10. Μαγνησίας
11. Λάρισας
12. Εύβοιας
13. Βοιωτίας
14. Έβρου
15. Χανίων
16. Κοζάνης
17. Αιτωλοακαρνανίας
18. Αργολίδας
19. Ηρακλείου
20. Σερρών
21. Ημαθίας
22. Καβάλας
23.Τρικάλων
24. Φθιώτιδος
25. Κορινθίας
26. Κιλκίς
Ο. Κ. Δ. Ε.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
