«Μόνο τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο εγκατέλειψαν τις χώρες τους εξαιτίας ενός κύματος συγκρούσεων στην Ακτή Ελεφαντοστού, στη Λιβύη, στο Μαλί, στη Σομαλία, στο Σουδάν και στη Συρία» είπε ο ΓΓ του ΟΗΕ.
«Οι αριθμοί αυτοί δεν είναι μόνο στατιστικές. Μιλάμε για άτομα και οικογένειες των οποίων οι ζωές ανατράπηκαν, των οποίων οι κοινότητες έχουν καταστραφεί και το μέλλον τους παραμένει αβέβαιο» τόνισε.
Ο Μπαν Γκι-μουν πρόσθεσε ότι «τέσσερις στους πέντε πρόσφυγες βρίσκονται σε αναπτυσσόμενες χώρες και έχουν ωφεληθεί από την αξιοθαύμαστη γενναιοδωρία των χωρών φιλοξενίας που επίσης αντιμετωπίζουν σοβαρές στερήσεις».
Ο ΓΓ του ΟΗΕ πρόσθεσε ότι οι Ισλαμικές Δημοκρατίες του Πακιστάν και του Ιράν φιλοξενούν πάνω από 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες, ενώ η Τυνησία και η Λιβερία είναι ανάμεσα στις χώρες, «που παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, κρατούν τα σύνορα ανοικτά και μοιράζονται, με τα θύματα της ένοπλης βίας, το δυσεύρετο νερό, τη γη, και άλλους πόρους».
«Η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Κένυα είναι ένας καταυλισμός προσφύγων που φιλοξενεί πάνω από μισό εκατομμύριο Σομαλούς, πολλοί από τους οποίους είναι ήδη τριάντα χρόνια εξόριστοι. Ο Νίγηρας, η Μαυριτανία και η Μπουργκίνα Φάσο - που πλήττονται από λιμό και ξηρασία - φιλοξενούν σήμερα 175.000 πρόσφυγες που τρέπονται σε φυγή εξαιτίας της σύγκρουσης στο Μάλι. Οι χώρες αυτές δεν πρέπει να αφεθούν να επωμίζονται μόνες τους αυτό το βάρος» συνέχισε.
Ο ΓΓ του ΟΗΕ είπε ότι τα Ηνωμένα Έθνη - και ειδικότερα η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες - εργάζονται για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν προστασία και βοήθεια σε 15,5 εκατομμύρια πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους τη χώρα.
«Ωστόσο, η ανθρωπιστική βοήθεια δεν είναι αρκετή» συνέχισε.
«Η πρόσφατη έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας για τις Παγκόσμιες Τάσεις δείχνει ότι ο ρυθμός αύξησης των προσφύγων είναι πιο γρήγορος από αυτόν της ανεύρεσης λύσεων. Πρέπει να συνεργαστούμε για να κινητοποιήσουμε την πολιτική βούληση και την ηγεσία με στόχο την πρόληψη και τον τερματισμό των συγκρούσεων που δημιουργούν τις ροές των προσφύγων. Όταν αποκατασταθεί η ασφάλεια, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις πραγματικές αιτίες της σύγκρουσης, επιτρέποντας τη βιώσιμη επιστροφή των προσφύγων μέσω της πρόσβασης σε βιοποριστικά μέσα, υπηρεσίες και κράτος δικαίου.» Παρά τα οικονομικά προβλήματα σε όλο τον κόσμο, δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε αυτούς που βρίσκονται σε ανάγκη. Οι πρόσφυγες φεύγουν γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Πρέπει να τους βοηθήσουμε».
