Το παιχνίδι στο παρασκήνιο χοντραίνει όσο περνάει ο καιρός. Διαφαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι... στο δρόμο προς τις κάλπες της 17ης Ιουνίου δεν είναι οι ιδέες και οι προτάσεις αυτές που διαγκωνίζονται για την επόμενη μέρα. Πίσω από τα κόμματα που διχάζουν, οι συγκρούσεις συμφερόντων, κομματικών συντεχνιών, προσωπικών φιλοδοξιών και εγωιστικών πρακτικών μεγαλουργούν. Και μπροστά σε ένα σκηνικό που ανατρέπεται, υπάρχουν πολλοί που...αγωνιούν για να διατηρήσουν κεκτημένα στη νομή της πολιτικής εξουσίας και άλλοι κολλημένοι σε αυτό που φεύγει αδυνατούν να κατανοήσουν τις ιστορικές αλλαγές που συντελούνται στη χώρα μας.
Λένε κάποιοι ότι ο κύκλος της μεταπολίτευσης έκλεισε αλλά είναι οι ίδιοι που μιλώντας τη γλώσσα του χθες κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τον κρατήσουν ανοιχτό. Άλλωστε όταν τα διλήμματα τίθενται με τη μορφή της εθνικής επιβίωσης, είναι πολύ πιθανόν αυτή η επιβίωση να αφορά ενίοτε αυτούς που τα θέτουν και όχι αυτό καθ' αυτό το περιεχόμενο του διλήμματος. Γι' αυτό και θεωρώ πλαστό το δίλημμα ευρώ ή δραχμή. Γιατί μέσω αυτού επιχειρείται να καταστεί μονομερής η υπόσταση μίας κατ' εξοχήν πολυδιάστατης επιλογής που οι πολίτες θα κληθούν να κάνουν. Επιλογής που δεν μπορεί ούτε να καλουπωθεί, ούτε να ακρωτηριασθεί, ούτε να αποπειράται να χειραγωγηθεί με ψευτοπροκλήσεις διλημματικού χαρακτήρα. Ασφαλώς και η απάντηση είναι το ευρώ. Αλλά μία απλή απάντηση σε ένα απλουστευτικό ερώτημα, καθιστά αυτήν την υπεραπλούστευση αποπροσανατολιστική, αν όχι επικίνδυνη.
Ακόμα κι αν το δίλημμα είναι υπαρκτό, η απάντηση σε αυτό πρέπει συνοδεύεται από ένα- αν όχι και περισσότερα- πολύ σημαντικό κριτήριο, το οποίο ήταν υπαρκτό στην συλλογική συνείδηση στις προηγούμενες εκλογές και πρέπει να συνεχίσει να είναι κυρίαρχο στις ερχόμενες εκλογές. Είναι το κριτήριο που λέει με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε. Ποια πρόσωπα, πρακτικές, νοοτροπίες, αντιλήψεις, συμφέροντα, θα απορρίψει οριστικά και αμετάκλητα η κοινωνία σε αυτό το ιστορικό ξεσκαρτάρισμα που ξεκίνησε. Αν για κάποιους το δίλημμα είναι ευρώ ή δραχμή, για κάποιους άλλους- και εκτιμώ για τους περισσότερους- το πραγματικό δίλημμα είναι με ή χωρίς αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα. Είναι τουλάχιστον προκλητικό, αυτοί που γέμισαν τους πολίτες με ακάλυπτες πολιτικές επιταγές, να εγγυώνται σήμερα ότι έστω και προκαταβολικά θα τις πληρώσουν κάνοντας όσα δεν έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Πόσο μάλλον δε, να εγγυώνται ότι θα μας τις πληρώσουν και σε... ευρώ.
eleytherignomi.blogspot.gr
Λένε κάποιοι ότι ο κύκλος της μεταπολίτευσης έκλεισε αλλά είναι οι ίδιοι που μιλώντας τη γλώσσα του χθες κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τον κρατήσουν ανοιχτό. Άλλωστε όταν τα διλήμματα τίθενται με τη μορφή της εθνικής επιβίωσης, είναι πολύ πιθανόν αυτή η επιβίωση να αφορά ενίοτε αυτούς που τα θέτουν και όχι αυτό καθ' αυτό το περιεχόμενο του διλήμματος. Γι' αυτό και θεωρώ πλαστό το δίλημμα ευρώ ή δραχμή. Γιατί μέσω αυτού επιχειρείται να καταστεί μονομερής η υπόσταση μίας κατ' εξοχήν πολυδιάστατης επιλογής που οι πολίτες θα κληθούν να κάνουν. Επιλογής που δεν μπορεί ούτε να καλουπωθεί, ούτε να ακρωτηριασθεί, ούτε να αποπειράται να χειραγωγηθεί με ψευτοπροκλήσεις διλημματικού χαρακτήρα. Ασφαλώς και η απάντηση είναι το ευρώ. Αλλά μία απλή απάντηση σε ένα απλουστευτικό ερώτημα, καθιστά αυτήν την υπεραπλούστευση αποπροσανατολιστική, αν όχι επικίνδυνη.
Ακόμα κι αν το δίλημμα είναι υπαρκτό, η απάντηση σε αυτό πρέπει συνοδεύεται από ένα- αν όχι και περισσότερα- πολύ σημαντικό κριτήριο, το οποίο ήταν υπαρκτό στην συλλογική συνείδηση στις προηγούμενες εκλογές και πρέπει να συνεχίσει να είναι κυρίαρχο στις ερχόμενες εκλογές. Είναι το κριτήριο που λέει με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε. Ποια πρόσωπα, πρακτικές, νοοτροπίες, αντιλήψεις, συμφέροντα, θα απορρίψει οριστικά και αμετάκλητα η κοινωνία σε αυτό το ιστορικό ξεσκαρτάρισμα που ξεκίνησε. Αν για κάποιους το δίλημμα είναι ευρώ ή δραχμή, για κάποιους άλλους- και εκτιμώ για τους περισσότερους- το πραγματικό δίλημμα είναι με ή χωρίς αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα. Είναι τουλάχιστον προκλητικό, αυτοί που γέμισαν τους πολίτες με ακάλυπτες πολιτικές επιταγές, να εγγυώνται σήμερα ότι έστω και προκαταβολικά θα τις πληρώσουν κάνοντας όσα δεν έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Πόσο μάλλον δε, να εγγυώνται ότι θα μας τις πληρώσουν και σε... ευρώ.
