Τα πράγματα είναι περισσότερο απλά απ’ ότι φαίνονται. Όπως δεν έγιναν ποτέ Φιλελεύθεροι με την Νέα Δημοκρατία και Σοσιαλιστές με το ΠΑΣΟΚ, έτσι και τώρα δεν έγιναν Αριστεροί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Παραμένουν… Έλληνες με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει για όλους όσοι αναζητούν να λύσουν το «μυστήριο» της αποδοχής του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή δεν ψηφίζουν αλλά καταψηφίζουν. Όπως καταψήφισαν τον Ράλλη για να φέρουν τον Ανδρέα, τον Ανδρέα για να φέρουν τον Μητσοτάκη, τον Μητσοτάκη για να φέρουν τον Ανδρέα και ούτω καθ εξής. Οι Έλληνες πάντα ψήφιζαν με το συναίσθημα αλλά ποτέ με τη λογική.
Έτσι και τώρα. Αντί να αναζητήσουν τις πραγματικές αιτίες της κακοδαιμονίας αυτού του τόπου, αντί να αναρωτηθούν για το δικό τους σφάλμα που ξεκινάει απ’ το σπίτι τους, την οικογενειά τους και συνεχίζεται μέχρι τη γειτονιά τους, και από εκεί στο Δήμο της περιοχής τους, βρήκαν το άλλοθι που τους βολεύει. Το Μνημόνιο, τα κόμματα, οι πολιτικοί, το σύστημα. Ασφαλώς όλα αυτά χρειάζονται «ρεκτιφιέ». Αλλά μόνο αυτά; Κι αν όλα αυτά αλλάξουν η Ελλάδα θα γίνει καλύτερη, όταν οι Έλληνες θα μείνουν ίδιοι;
Προφανώς και δεν θα γίνει καλύτερη. Όπως δεν έγινε καλύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ, απ’ αυτό που ήταν πριν από τρία χρόνια, ώστε να έχει σχεδόν τετραπλασιάσει την εκλογική του δύναμη. Συνεπώς η πολιτική, στην περίπτωση αυτή, σηκώνει τα χέρια ψηλά. Και όσοι έχουν απομείνει να σκέφτονται, να προβληματίζονται και να αναλογίζονται τι μπορεί να συμβεί σ’ αυτή τη χώρα, έχουν αρχίσει να κάνουν την προσευχή τους.
