Για να βρεθούμε στην – υποχρεωτικά αναγκαία – θέση να αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα, πρέπει κατ’ αρχήν να μην βάζουμε ανάποδα τους πόλους.
Και επομένως, να δεχόμαστε τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα ως τέτοια, χωρίς να προσπαθούμε να τα ερμηνεύουμε με τρόπους που μας βολεύουν.
Έχουμε και λέμε:
Η τρόικα έχει από χθες επιστρέψει στην Αθήνα – φαίνεται πως επ’ αυτού συμφωνούμε όλοι.
Η Ελλάδα έχει να πληρώσει ένα ομόλογο ύψους 3,1 δις ευρώ που βρίσκεται στην ΕΚΤ, στις 20 Αυγούστου, και χρεολύσια ύψους 193 εκ ευρώ για το «πετράδι του στέμματος» (της χρεοκοπίας), που είναι ο ΟΣΕ, στις 13 Σεπτεμβρίου.
Οι δανειστές έχουν διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι χρήματα θα δοθούν όταν θα έχουν στα χέρια τους την έκθεση της τρόικας – και αυτό δεν θα συμβεί πριν από τα τέλη Αυγούστου.
Μέχρις εδώ – φαντάζομαι – συμφωνούν όλοι.
Αμέσως μετά, όμως, αρχίζουν οι διαφορετικές ερμηνείες:
Άλλοι υποστηρίζουν – ή αφήνουν να διαρρεύσει – ότι η τρόικα βρίσκεται στην Αθήνα για να απαιτήσει να βρεθούν εδώ και τώρα τα 11,7 δις ευρώ για την διετία 2013-2014.
Άλλοι ότι επ’ αυτού πρόκειται να ασκηθούν αφόρητες πιέσεις, έως ότου η κυβέρνηση αποφασίσει να υποκύψει και να λάβει νέα μέτρα, παρά το γεγονός ότι στην προηγούμενη συνάντησή τους, στις 18 του μήνα, οι τρεις αρχηγοί απέκλεισαν αυτό το ενδεχόμενο.
Άλλοι (ο ΣΥΡΙΖΑ) ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ ούτως ή άλλως – και επομένως δεν έχουν νόημα ούτε τα προηγούμενα μέτρα.
Και όλοι μαζί υπερτονίζουν τις απειλητικές δηλώσεις Ρέσλερ ή τα δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου περί εξοστρακισμού της Ελλάδας, υποβαθμίζοντας την (προχθεσινή) δήλωση του εκπροσώπου του ΔΝΤ που, αφού διέψευσε το δημοσίευμα του Σπήγκελ περί άρνησής του να δώσει άλλα χρήματα στη χώρα μας, δήλωσε ότι το κλιμάκιο του ΔΝΤ «θα ξεκινήσει συνομιλίες με τις ελληνικές αρχές, με θέμα την επαναφορά του οικονομικού προγράμματος σε τροχιά».
Και όμως. Αυτό σημαίνει πως το ΔΝΤ γνωρίζει μεν ότι βρισκόμαστε εκτός τροχιάς, αλλά δεν δηλώνει πως θα μας «τιμωρήσει» γι’ αυτό, αλλά ότι θα «βοηθήσει».
Σε τι συνίσταται αυτή η «βοήθεια» είναι άλλο ζήτημα – αλλά αυτό είναι θέμα κατάλληλης πολιτικής διαπραγμάτευσης.
Πολύ περισσότερο που την ίδια ώρα, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, αφού διαβεβαίωνε πως δεν θα υπάρξει πρόβλημα με τα ομόλογα που λήγουν, αναγνώριζε πως οι καθυστερήσεις οφείλονται στην διπλή εκλογική αναμέτρηση, προσθέτοντας πως «η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει στο ευρώ».
Επιστρατεύοντας όση λογική μας έχει (και τους έχει) απομείνει, όλα τα παραπάνω μπορούν να ερμηνευτούν ως διάθεση να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα.
Οι δανειστές γνωρίζουν ότι η βίαιη αναπροσαρμογή έχει προκαλέσει πολιτικό πρόβλημα στη χώρα.
Γνωρίζουν πως έγιναν δύο εκλογές – και τελικά και πάλι προέκυψε κυβέρνηση τριών κομμάτων.
Γνωρίζουν επίσης πως σε περίπτωση μεγάλης πίεσης και εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, θα προκληθεί χάος σε όλη την ευρωζώνη.
Αν και στην δική τους περίπτωση δεν πρυτανεύσει η λογική και δεν πιάσουν τόπο τα παραπάνω επιχειρήματα, αυτό θα σημαίνει πως έχουν αποφασίσει να το διαλύσουν.
Και στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα θα βγει και θα εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη – ξεκινώντας από την διόγκωση του ελλείμματος και καταλήγοντας στην πολιτική αναταραχή.
Και επομένως, να δεχόμαστε τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα ως τέτοια, χωρίς να προσπαθούμε να τα ερμηνεύουμε με τρόπους που μας βολεύουν.
Έχουμε και λέμε:
Η τρόικα έχει από χθες επιστρέψει στην Αθήνα – φαίνεται πως επ’ αυτού συμφωνούμε όλοι.
Η Ελλάδα έχει να πληρώσει ένα ομόλογο ύψους 3,1 δις ευρώ που βρίσκεται στην ΕΚΤ, στις 20 Αυγούστου, και χρεολύσια ύψους 193 εκ ευρώ για το «πετράδι του στέμματος» (της χρεοκοπίας), που είναι ο ΟΣΕ, στις 13 Σεπτεμβρίου.
Οι δανειστές έχουν διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι χρήματα θα δοθούν όταν θα έχουν στα χέρια τους την έκθεση της τρόικας – και αυτό δεν θα συμβεί πριν από τα τέλη Αυγούστου.
Μέχρις εδώ – φαντάζομαι – συμφωνούν όλοι.
Αμέσως μετά, όμως, αρχίζουν οι διαφορετικές ερμηνείες:
Άλλοι υποστηρίζουν – ή αφήνουν να διαρρεύσει – ότι η τρόικα βρίσκεται στην Αθήνα για να απαιτήσει να βρεθούν εδώ και τώρα τα 11,7 δις ευρώ για την διετία 2013-2014.
Άλλοι ότι επ’ αυτού πρόκειται να ασκηθούν αφόρητες πιέσεις, έως ότου η κυβέρνηση αποφασίσει να υποκύψει και να λάβει νέα μέτρα, παρά το γεγονός ότι στην προηγούμενη συνάντησή τους, στις 18 του μήνα, οι τρεις αρχηγοί απέκλεισαν αυτό το ενδεχόμενο.
Άλλοι (ο ΣΥΡΙΖΑ) ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ ούτως ή άλλως – και επομένως δεν έχουν νόημα ούτε τα προηγούμενα μέτρα.
Και όλοι μαζί υπερτονίζουν τις απειλητικές δηλώσεις Ρέσλερ ή τα δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου περί εξοστρακισμού της Ελλάδας, υποβαθμίζοντας την (προχθεσινή) δήλωση του εκπροσώπου του ΔΝΤ που, αφού διέψευσε το δημοσίευμα του Σπήγκελ περί άρνησής του να δώσει άλλα χρήματα στη χώρα μας, δήλωσε ότι το κλιμάκιο του ΔΝΤ «θα ξεκινήσει συνομιλίες με τις ελληνικές αρχές, με θέμα την επαναφορά του οικονομικού προγράμματος σε τροχιά».
Και όμως. Αυτό σημαίνει πως το ΔΝΤ γνωρίζει μεν ότι βρισκόμαστε εκτός τροχιάς, αλλά δεν δηλώνει πως θα μας «τιμωρήσει» γι’ αυτό, αλλά ότι θα «βοηθήσει».
Σε τι συνίσταται αυτή η «βοήθεια» είναι άλλο ζήτημα – αλλά αυτό είναι θέμα κατάλληλης πολιτικής διαπραγμάτευσης.
Πολύ περισσότερο που την ίδια ώρα, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, αφού διαβεβαίωνε πως δεν θα υπάρξει πρόβλημα με τα ομόλογα που λήγουν, αναγνώριζε πως οι καθυστερήσεις οφείλονται στην διπλή εκλογική αναμέτρηση, προσθέτοντας πως «η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει στο ευρώ».
Επιστρατεύοντας όση λογική μας έχει (και τους έχει) απομείνει, όλα τα παραπάνω μπορούν να ερμηνευτούν ως διάθεση να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα.
Οι δανειστές γνωρίζουν ότι η βίαιη αναπροσαρμογή έχει προκαλέσει πολιτικό πρόβλημα στη χώρα.
Γνωρίζουν πως έγιναν δύο εκλογές – και τελικά και πάλι προέκυψε κυβέρνηση τριών κομμάτων.
Γνωρίζουν επίσης πως σε περίπτωση μεγάλης πίεσης και εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, θα προκληθεί χάος σε όλη την ευρωζώνη.
Αν και στην δική τους περίπτωση δεν πρυτανεύσει η λογική και δεν πιάσουν τόπο τα παραπάνω επιχειρήματα, αυτό θα σημαίνει πως έχουν αποφασίσει να το διαλύσουν.
Και στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα θα βγει και θα εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη – ξεκινώντας από την διόγκωση του ελλείμματος και καταλήγοντας στην πολιτική αναταραχή.
