Οι δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις του περασμένου Μάη και Ιούνη έδωσαν σε γενικές γραμμές τα αποτελέσματα που αναλογούν στους δοσμένους ταξικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς ανάμεσα στο...
λαό και τους εργαζόμενους, από τη μια μεριά, και την ελληνική ολιγαρχία και τους ιμπεριαλιστές, από την άλλη. Ιδιαίτερα τα εκλογικά αποτελέσματα της 17ης Ιούνη αποτύπωσαν όχι μόνο τους εκβιασμούς και το φόβο που εξαπέλυσαν συντονισμένα ελληνικά και ξένα κέντρα ενάντια στο λαό αλλά –και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο για την εκτίμηση της πολιτικής και κοινωνικής συγκυρίας– και το αληθινό επίπεδο της λαϊκής συνείδησης, της κοινωνικής δυναμικής του εργατικού και λαϊκού κινήματος και τις σημαντικές αδυναμίες που υπάρχουν από την αρχή της μάχης ενάντια στα Μνημόνια και την αντιλαϊκή καταιγίδα. Αδυναμίες που έχουν να κάνουν με τον προσανατολισμό των αγώνων, την οργάνωση και τη συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης, την έλλειψη μιας ορατής αγωνιστικής και ανατρεπτικής διεξόδου. Συνολικά, με το συσχετισμό δύναμης στο έδαφος μιας σκληρής, ιστορικής, ταξικής αναμέτρησης που, για να κερδηθεί στο μέλλον, απαιτεί μεγάλες και επίπονες προσπάθειες στην κατεύθυνση της κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης των λαϊκών και εργαζόμενων μαζών.
Η ελληνική ολιγαρχία με τη συνδρομή των ξένων αφεντικών-προστατών της πέτυχε μια προσωρινού χαρακτήρα σταθεροποίηση με την ανάδειξη μιας αντιδραστικής δεξιάς κυβέρνησης η οποία στηρίζεται, πέρα από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, και στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη. Από την πρώτη στιγμή αποδείχθηκε -τόσο από τη σύνθεσή της, με τα πρωτοπαλίκαρα των Μνημονίων, όσο και από τις αποφάσεις της- πως θα συνεχίσει, πιο σκληρά και αποφασιστικά, την υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων των Μνημονίων και των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών. Θα προχωρήσει στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στην πλήρη κατάργηση των κοινωνικών παροχών και σε νέα μέτρα φοροληστείας, ανεργίας και φτώχειας. Παράλληλα, θα θωρακίσει πιο αντιδραστικά την πολιτική της αντιλαϊκής βίας και καταστολής και θα προσπαθήσει να κτυπήσει κάθε λαϊκή αντίσταση.
Η πετυχημένη εκλογική εμφάνιση κομμάτων απορρόφησης της λαϊκής οργής και αναχωμάτων, για να μην στραφεί αυτή σε πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις, ήταν ακόμη ένα αρνητικό χαρακτηριστικό των δύο εκλογικών αναμετρήσεων. Στην κατηγορία αυτή, χαρακτηριστική περίπτωση είναι το κόμμα του Καμμένου, που εκφράζει στην ουσία αντιδραστικές πολιτικές. Τα ίδια και χειρότερα σημαίνει και η σημαντική παρουσία σε ψήφους και βουλευτές της Χρυσής Αυγής, μιας βαθύτατα αντιδραστικής, φασιστικής δύναμης που αποτελεί δύναμη του συστήματος και του βαθέος αστικού κράτους. Η Χρυσή Αυγή, στο βαθμό που θα χρειαστεί, θα χρησιμοποιηθεί ενάντια στο λαϊκό και εργατικό κίνημα, ενάντια στους αγώνες και την Αριστερά, ως εφεδρεία του καπιταλιστικού συστήματος.
Η πολύ σημαντική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ που έσπευσε να προσαρμοστεί και να δώσει διαπιστευτήρια υποταγής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ και να αναπαράξει τη φενάκη της αναδιαπραγμάτευσης, δείχνει τα σοβαρά ελλείμματα και τις αδυναμίες που υπάρχουν στο επίπεδο της λαϊκής συνείδησης και οργάνωσης. Αποτυπώνουν την κυριαρχία των αυταπατών, που έχουν καλλιεργήσει δεκαετίες οι ρεφορμιστές, για μια λύση των λαϊκών προβλημάτων με κοινοβουλευτικό και εύκολο τρόπο, με λογικές ανάθεσης που σπρώχνουν το λαό και το κίνημα στη γωνία. Αυτή η κατάσταση υπογραμμίζει για μια ακόμη φορά τη μικρή επιρροή των αγωνιστικών και επαναστατικών ιδεών, την έλλειψη πίστης στη δυναμική των ταξικών αγώνων, το χαμηλό επίπεδο συνειδητότητας και οργανωτικότητας της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών. Γι’ αυτήν την κατάσταση, που αποτυπώνει τη χρόνια κυριαρχία του ρεφορμισμού-ρεβιζιονισμού στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, σοβαρές ευθύνες φέρνουν και οι εκάστοτε ηγεσίες του ΚΚΕ που, με διαφορετικά προσωπεία και πολιτικές, υπονόμευσαν συστηματικά την ανάπτυξη των λαϊκών, αντιιμπεριαλιστικών αγώνων, την επαναστατική διέξοδο και προπτική. Η εκλογική ήττα του ΚΚΕ είναι αποτέλεσμα κυρίως της πολιτικής του, με βάση την οποία απέφυγε συστηματικά και επίμονα να ανακατευτεί με την οργή και τις αντιστάσεις του λαού και, ουσιαστικά, τον άφησε έρμαιο σε ποικίλες σοσιαλδημοκρατικές και ρεφορμιστικές επιρροές.
Αποτιμώντας την πολιτική μάχη που έδωσαν από κοινού το ΚΚΕ(μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ θεωρούμε πως σωστά συμμετείχαν και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, παρά τις δύσκολες συνθήκες και τις μικρές δυνάμεις τους. Ειδικά για τις εκλογές της 17ης Ιούνη το μήνυμα που προσπάθησαν να διαδώσουν μπορεί να μην καρποφόρησε άμεσα, αλλά είναι σχεδόν σίγουρο πως θα είναι χρήσιμο για τις μελλοντικές εξελίξεις. Η μόνη μάχη που είναι χαμένη είναι αυτή που δεν δίνεται και, από αυτήν τη σκοπιά, τα μέλη, τα στελέχη και οι φίλοι των δύο οργανώσεων έδωσαν μια μάχη που έθεσε παρακαταθήκες για τα αυριανά πραγματικά διλήμματα και τις ανάγκες του κινήματος.
Οι δύο οργανώσεις, με αυτήν την ευκαιρία, θέλουν να χαιρετίσουν όσους στήριξαν με τη δράση και την ψήφο τους την κοινή προσπάθεια, άντεξαν σε ποικίλες πιέσεις και εκβιασμούς, υπεράσπισαν έμπρακτα το δρόμο της ταξικής αναμέτρησης, το μοναδικό ρεαλιστικό δρόμο για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό μας. Αλλά και σε όσους έκαναν άλλες επιλογές στις δύο εκλογές, αυτό που θα αποδειχθεί πολύ γρήγορα, για μια ακόμη φορά, είναι πως η πορεία των πραγμάτων θα κριθεί στους αγώνες. Και σε αυτούς, οι δύο οργανώσεις θα βρεθούν μαζί τους και πάλι.
Εκεί θα κριθεί και το μέλλον των λαών συνολικά στην ΕΕ, και ιδιαίτερα των λαών του ευρωπαϊκού νότου. Οι μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις στήριξης των Ισπανών ανθρακωρύχων και αντίστασης στα βάρβαρα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης Ραχόι είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα και απόδειξη του ότι απέναντι στη βαρβαρότητα της ιμπεριαλιστικής-καπιταλιστικής κρίσης οι λαϊκές μάζες επιλέγουν το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα.
Οι εκλογές ήδη αποτελούν παρελθόν . Αυτό που είναι μπροστά μας και μας καλεί επιτακτικά σε εγρήγορση και προετοιμασία είναι η οργάνωση του λαού για την ταξική αναμέτρηση που διεξάγεται και τις νέες κορυφώσεις της που ξαναπλησιάζουν γοργά. Τα αστικά και ξένα ιμπεριαλιστικά επιτελεία ετοιμάζονται να ξαναχυμήξουν στη λαϊκή πλειοψηφία και στους εργαζόμενους με μια νέα καταιγίδα μέτρων και πολιτικών. Φοροληστεία, νέα χαράτσια, νέα κύματα απολύσεων και ανέργων, μεροκάματα και μισθοί πείνας, κόψιμο επιδομάτων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, είναι ήδη αποφασισμένα. Πόλεμος ενάντια στο λαό στο εσωτερικό, αλλά και σύννεφα πολέμου στη γειτονιά μας, στην ανατολική Μεσόγειο, εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών για τον έλεγχο των σφαιρών επιρροής και των πηγών ενέργειας. Η ελληνική ολιγαρχία είναι μπλεγμένη και στα δύο πολεμικά μέτωπα και γι’ αυτήν ο λαός αντιμετωπίζεται σαν εχθρός και αντίπαλος.
Δεν υπάρχει χρόνος για ανάπαυλα και αναμονή. Ούτε λεπτό χαμένο μπροστά στις μεγάλες μάχες που έρχονται. Το ΚΚΕ(μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ, με τη συνδρομή και την υποστήριξη ανένταχτων αγωνιστών, αριστερών και κομμουνιστών, διατύπωσαν πριν τις εκλογές την πρόταση για την Πρωτοβουλία της Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας πάνω στη βάση πολιτικών θέσεων, στόχων πάλης και ενός ευρύτερου προσανατολισμού ενάντια στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση και το καθεστώς της ξένης εξάρτησης, για τη δημιουργία ενός μαχητικού, συντονισμένου κινήματος αντίστασης στην άγρια αντιλαϊκή επίθεση. Με πρωτοβουλίες από τα πάνω και τα κάτω, αυτή η πρόταση είναι επείγον να πάρει σάρκα και οστά. Να προωθηθεί στην πράξη στο μαζικό κίνημα, στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα και τους συλλόγους, στις λαϊκές γειτονιές, στους χώρους της εκπαίδευσης, στους δρόμους και στις πλατείες. Στο οργανωμένο εργατικό κίνημα, αλλά και στις αυθόρμητες λαϊκές αντιστάσεις. Η πείρα από την εργατική και λαϊκή αντίσταση στα βάρβαρα μέτρα του Μνημονίου έχει επιβεβαιώσει πως η ανάπτυξη των μαζικών λαϊκών αγώνων είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να υψώσει εμπόδια και να γίνει φραγμός στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η διεύρυνση αυτού του δρόμου μετεκλογικά με την αναζωογόνηση και το ξεδίπλωμα μεγάλων απεργιακών αγώνων και παλλαϊκών κινητοποιήσεων πρέπει να μπει στην πρώτη γραμμή της ημερήσιας διάταξης του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Χρειάζεται με όλες μας τις δυνάμεις να συμβάλουμε στην οικοδόμηση του πανεργατικού, παλλαϊκού μετώπου αντίστασης ενάντια στα βάρβαρα μέτρα του Μνημονίου, ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της υποτέλειας, ενταγμένα σε μια ευρύτερη προοπτική για την ταξική και αντιιμπεριαλιστική αναμέτρηση, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας . Σε αυτήν την προσπάθεια καλούμε κάθε αγωνιστή, κάθε εργαζόμενο, άνεργο και νέο, κάθε αριστερό και κομμουνιστή, να πάρουν ενεργά και ισότιμα μέρος, να σταθούν δίπλα μας και να συμβάλουν με τις ιδέες και τις προτάσεις τους.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, οι δύο οργανώσεις, στα πλαίσια της Πρωτοβουλίας για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, στη βάση του ευρύτερου πολιτικού προσανατολισμού που έχει διακηρύξει, προγραμματίζουν για το Σεπτέμβρη σειρά πρωτοβουλιών και συσκέψεων στην Αθήνα και πανελλαδικά με στόχο την επικαιροποίηση του πολιτικού πλαισίου της Πρωτοβουλίας και τη συζήτηση πάνω στα ιδιαίτερα μέτωπα πάλης και τις κινηματικές ανάγκες της επόμενης περιόδου. Αυτός ο προγραμματισμός θα αφορά και την παρουσία της Πρωτοβουλίας στις κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια της φετινής ΔΕΘ.
λαό και τους εργαζόμενους, από τη μια μεριά, και την ελληνική ολιγαρχία και τους ιμπεριαλιστές, από την άλλη. Ιδιαίτερα τα εκλογικά αποτελέσματα της 17ης Ιούνη αποτύπωσαν όχι μόνο τους εκβιασμούς και το φόβο που εξαπέλυσαν συντονισμένα ελληνικά και ξένα κέντρα ενάντια στο λαό αλλά –και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο για την εκτίμηση της πολιτικής και κοινωνικής συγκυρίας– και το αληθινό επίπεδο της λαϊκής συνείδησης, της κοινωνικής δυναμικής του εργατικού και λαϊκού κινήματος και τις σημαντικές αδυναμίες που υπάρχουν από την αρχή της μάχης ενάντια στα Μνημόνια και την αντιλαϊκή καταιγίδα. Αδυναμίες που έχουν να κάνουν με τον προσανατολισμό των αγώνων, την οργάνωση και τη συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης, την έλλειψη μιας ορατής αγωνιστικής και ανατρεπτικής διεξόδου. Συνολικά, με το συσχετισμό δύναμης στο έδαφος μιας σκληρής, ιστορικής, ταξικής αναμέτρησης που, για να κερδηθεί στο μέλλον, απαιτεί μεγάλες και επίπονες προσπάθειες στην κατεύθυνση της κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης των λαϊκών και εργαζόμενων μαζών.
Η ελληνική ολιγαρχία με τη συνδρομή των ξένων αφεντικών-προστατών της πέτυχε μια προσωρινού χαρακτήρα σταθεροποίηση με την ανάδειξη μιας αντιδραστικής δεξιάς κυβέρνησης η οποία στηρίζεται, πέρα από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, και στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη. Από την πρώτη στιγμή αποδείχθηκε -τόσο από τη σύνθεσή της, με τα πρωτοπαλίκαρα των Μνημονίων, όσο και από τις αποφάσεις της- πως θα συνεχίσει, πιο σκληρά και αποφασιστικά, την υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων των Μνημονίων και των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών. Θα προχωρήσει στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στην πλήρη κατάργηση των κοινωνικών παροχών και σε νέα μέτρα φοροληστείας, ανεργίας και φτώχειας. Παράλληλα, θα θωρακίσει πιο αντιδραστικά την πολιτική της αντιλαϊκής βίας και καταστολής και θα προσπαθήσει να κτυπήσει κάθε λαϊκή αντίσταση.
Η πετυχημένη εκλογική εμφάνιση κομμάτων απορρόφησης της λαϊκής οργής και αναχωμάτων, για να μην στραφεί αυτή σε πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις, ήταν ακόμη ένα αρνητικό χαρακτηριστικό των δύο εκλογικών αναμετρήσεων. Στην κατηγορία αυτή, χαρακτηριστική περίπτωση είναι το κόμμα του Καμμένου, που εκφράζει στην ουσία αντιδραστικές πολιτικές. Τα ίδια και χειρότερα σημαίνει και η σημαντική παρουσία σε ψήφους και βουλευτές της Χρυσής Αυγής, μιας βαθύτατα αντιδραστικής, φασιστικής δύναμης που αποτελεί δύναμη του συστήματος και του βαθέος αστικού κράτους. Η Χρυσή Αυγή, στο βαθμό που θα χρειαστεί, θα χρησιμοποιηθεί ενάντια στο λαϊκό και εργατικό κίνημα, ενάντια στους αγώνες και την Αριστερά, ως εφεδρεία του καπιταλιστικού συστήματος.
Η πολύ σημαντική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ που έσπευσε να προσαρμοστεί και να δώσει διαπιστευτήρια υποταγής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ και να αναπαράξει τη φενάκη της αναδιαπραγμάτευσης, δείχνει τα σοβαρά ελλείμματα και τις αδυναμίες που υπάρχουν στο επίπεδο της λαϊκής συνείδησης και οργάνωσης. Αποτυπώνουν την κυριαρχία των αυταπατών, που έχουν καλλιεργήσει δεκαετίες οι ρεφορμιστές, για μια λύση των λαϊκών προβλημάτων με κοινοβουλευτικό και εύκολο τρόπο, με λογικές ανάθεσης που σπρώχνουν το λαό και το κίνημα στη γωνία. Αυτή η κατάσταση υπογραμμίζει για μια ακόμη φορά τη μικρή επιρροή των αγωνιστικών και επαναστατικών ιδεών, την έλλειψη πίστης στη δυναμική των ταξικών αγώνων, το χαμηλό επίπεδο συνειδητότητας και οργανωτικότητας της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών. Γι’ αυτήν την κατάσταση, που αποτυπώνει τη χρόνια κυριαρχία του ρεφορμισμού-ρεβιζιονισμού στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, σοβαρές ευθύνες φέρνουν και οι εκάστοτε ηγεσίες του ΚΚΕ που, με διαφορετικά προσωπεία και πολιτικές, υπονόμευσαν συστηματικά την ανάπτυξη των λαϊκών, αντιιμπεριαλιστικών αγώνων, την επαναστατική διέξοδο και προπτική. Η εκλογική ήττα του ΚΚΕ είναι αποτέλεσμα κυρίως της πολιτικής του, με βάση την οποία απέφυγε συστηματικά και επίμονα να ανακατευτεί με την οργή και τις αντιστάσεις του λαού και, ουσιαστικά, τον άφησε έρμαιο σε ποικίλες σοσιαλδημοκρατικές και ρεφορμιστικές επιρροές.
Αποτιμώντας την πολιτική μάχη που έδωσαν από κοινού το ΚΚΕ(μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ θεωρούμε πως σωστά συμμετείχαν και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, παρά τις δύσκολες συνθήκες και τις μικρές δυνάμεις τους. Ειδικά για τις εκλογές της 17ης Ιούνη το μήνυμα που προσπάθησαν να διαδώσουν μπορεί να μην καρποφόρησε άμεσα, αλλά είναι σχεδόν σίγουρο πως θα είναι χρήσιμο για τις μελλοντικές εξελίξεις. Η μόνη μάχη που είναι χαμένη είναι αυτή που δεν δίνεται και, από αυτήν τη σκοπιά, τα μέλη, τα στελέχη και οι φίλοι των δύο οργανώσεων έδωσαν μια μάχη που έθεσε παρακαταθήκες για τα αυριανά πραγματικά διλήμματα και τις ανάγκες του κινήματος.
Οι δύο οργανώσεις, με αυτήν την ευκαιρία, θέλουν να χαιρετίσουν όσους στήριξαν με τη δράση και την ψήφο τους την κοινή προσπάθεια, άντεξαν σε ποικίλες πιέσεις και εκβιασμούς, υπεράσπισαν έμπρακτα το δρόμο της ταξικής αναμέτρησης, το μοναδικό ρεαλιστικό δρόμο για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό μας. Αλλά και σε όσους έκαναν άλλες επιλογές στις δύο εκλογές, αυτό που θα αποδειχθεί πολύ γρήγορα, για μια ακόμη φορά, είναι πως η πορεία των πραγμάτων θα κριθεί στους αγώνες. Και σε αυτούς, οι δύο οργανώσεις θα βρεθούν μαζί τους και πάλι.
Εκεί θα κριθεί και το μέλλον των λαών συνολικά στην ΕΕ, και ιδιαίτερα των λαών του ευρωπαϊκού νότου. Οι μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις στήριξης των Ισπανών ανθρακωρύχων και αντίστασης στα βάρβαρα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης Ραχόι είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα και απόδειξη του ότι απέναντι στη βαρβαρότητα της ιμπεριαλιστικής-καπιταλιστικής κρίσης οι λαϊκές μάζες επιλέγουν το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα.
Οι εκλογές ήδη αποτελούν παρελθόν . Αυτό που είναι μπροστά μας και μας καλεί επιτακτικά σε εγρήγορση και προετοιμασία είναι η οργάνωση του λαού για την ταξική αναμέτρηση που διεξάγεται και τις νέες κορυφώσεις της που ξαναπλησιάζουν γοργά. Τα αστικά και ξένα ιμπεριαλιστικά επιτελεία ετοιμάζονται να ξαναχυμήξουν στη λαϊκή πλειοψηφία και στους εργαζόμενους με μια νέα καταιγίδα μέτρων και πολιτικών. Φοροληστεία, νέα χαράτσια, νέα κύματα απολύσεων και ανέργων, μεροκάματα και μισθοί πείνας, κόψιμο επιδομάτων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, είναι ήδη αποφασισμένα. Πόλεμος ενάντια στο λαό στο εσωτερικό, αλλά και σύννεφα πολέμου στη γειτονιά μας, στην ανατολική Μεσόγειο, εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών για τον έλεγχο των σφαιρών επιρροής και των πηγών ενέργειας. Η ελληνική ολιγαρχία είναι μπλεγμένη και στα δύο πολεμικά μέτωπα και γι’ αυτήν ο λαός αντιμετωπίζεται σαν εχθρός και αντίπαλος.
Δεν υπάρχει χρόνος για ανάπαυλα και αναμονή. Ούτε λεπτό χαμένο μπροστά στις μεγάλες μάχες που έρχονται. Το ΚΚΕ(μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ, με τη συνδρομή και την υποστήριξη ανένταχτων αγωνιστών, αριστερών και κομμουνιστών, διατύπωσαν πριν τις εκλογές την πρόταση για την Πρωτοβουλία της Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας πάνω στη βάση πολιτικών θέσεων, στόχων πάλης και ενός ευρύτερου προσανατολισμού ενάντια στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση και το καθεστώς της ξένης εξάρτησης, για τη δημιουργία ενός μαχητικού, συντονισμένου κινήματος αντίστασης στην άγρια αντιλαϊκή επίθεση. Με πρωτοβουλίες από τα πάνω και τα κάτω, αυτή η πρόταση είναι επείγον να πάρει σάρκα και οστά. Να προωθηθεί στην πράξη στο μαζικό κίνημα, στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα και τους συλλόγους, στις λαϊκές γειτονιές, στους χώρους της εκπαίδευσης, στους δρόμους και στις πλατείες. Στο οργανωμένο εργατικό κίνημα, αλλά και στις αυθόρμητες λαϊκές αντιστάσεις. Η πείρα από την εργατική και λαϊκή αντίσταση στα βάρβαρα μέτρα του Μνημονίου έχει επιβεβαιώσει πως η ανάπτυξη των μαζικών λαϊκών αγώνων είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να υψώσει εμπόδια και να γίνει φραγμός στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η διεύρυνση αυτού του δρόμου μετεκλογικά με την αναζωογόνηση και το ξεδίπλωμα μεγάλων απεργιακών αγώνων και παλλαϊκών κινητοποιήσεων πρέπει να μπει στην πρώτη γραμμή της ημερήσιας διάταξης του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Χρειάζεται με όλες μας τις δυνάμεις να συμβάλουμε στην οικοδόμηση του πανεργατικού, παλλαϊκού μετώπου αντίστασης ενάντια στα βάρβαρα μέτρα του Μνημονίου, ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της υποτέλειας, ενταγμένα σε μια ευρύτερη προοπτική για την ταξική και αντιιμπεριαλιστική αναμέτρηση, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας . Σε αυτήν την προσπάθεια καλούμε κάθε αγωνιστή, κάθε εργαζόμενο, άνεργο και νέο, κάθε αριστερό και κομμουνιστή, να πάρουν ενεργά και ισότιμα μέρος, να σταθούν δίπλα μας και να συμβάλουν με τις ιδέες και τις προτάσεις τους.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, οι δύο οργανώσεις, στα πλαίσια της Πρωτοβουλίας για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, στη βάση του ευρύτερου πολιτικού προσανατολισμού που έχει διακηρύξει, προγραμματίζουν για το Σεπτέμβρη σειρά πρωτοβουλιών και συσκέψεων στην Αθήνα και πανελλαδικά με στόχο την επικαιροποίηση του πολιτικού πλαισίου της Πρωτοβουλίας και τη συζήτηση πάνω στα ιδιαίτερα μέτωπα πάλης και τις κινηματικές ανάγκες της επόμενης περιόδου. Αυτός ο προγραμματισμός θα αφορά και την παρουσία της Πρωτοβουλίας στις κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια της φετινής ΔΕΘ.
