ΚΟΜΙΣΙΟΝ: «Οι μνημονιακές επιταγές αποδιάρθρωσαν το μοντέλο απασχόλησης και υπονόμευσαν τη δύναμη του εργατικού κινήματος»...
Ο Βουλευτής και Συντονιστής του Χριστιανοδημοκρατικού Κινήματος κ. Νίκος Νικολόπουλος με ερώτηση του στο Υπουργείο Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα των κυβερνητικών ωμών παρεμβάσεων στις εργασιακές σχέσεις. Το θέμα αναδείχτηκε μέσω του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου όπου και φανερώθηκε για ακόμα μια φορά, η ανυπαρξία διαπραγμάτευσης εκ μέρους της εθελόδουλης τρικομματικής συμμαχίας, σ’ όσα αντικοινωτικά και αντεργατικά απαιτεί η τρόικα.
Κατεγράφη πια και στα πρακτικά της Βουλής ότι η τρικομματική κυβερνητική κοινοπραξία έχει ήδη τιμωρηθεί με "κόκκινη" κάρτα, που της έδειξε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, και αναφέρεται σε δύο παρεμβάσεις στα εργασιακά, που συμπεριλαμβάνονταν στους εφαρμοστικους νόμους του πρώτου Μνημονίου (ν. 3845 και ν. 3863/2010).
Επίσης αξίζει να υπογραμμισθεί ότι, οι στόχοι που υποτίθεται ότι έχει θέσει η Τρόικα, ειδικά σε σχέση με την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, ακυρώνονται αφού η τριμηνιαία της έκθεση της Κομισιόν διαπιστώνει πως: Η Ελλάδα γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστική, σε σύγκριση με τα 27 κράτη της Ε.Ε, τα νούμερα όμως δείχνουν, ότι επιστρέψαμε στα επίπεδα του 2001, έτσι λοιπόν καταδεικνύεται πως τούτο, δεν είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθείται, αλλά οφείλεται στις άγριες περικοπές μισθών!!
ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΚΘΕΣΗ… ΕΝΩ ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΥΨΗ…
Στην έκθεση συγκεκριμένα καταγράφεται, πως ενώ οι αμοιβές των εργαζομένων μειώθηκαν τουλάχιστον κατά 14,5%, οι τιμές όμως των προϊόντων είναι ανυποχώρητες.
Μάλιστα αναφέρεται πως «το ύψος των τιμών ήταν στο τέλος του 2012 κατά 11,5 μονάδες υψηλότερο από τα επίπεδα του 2000»!
Συνεπώς, συμπεραίνει η Κομισιόν, η πολυδιαφημισμένη μείωση του πληθωρισμού είναι πλασματική και τουλάχιστον δυσανάλογη με την ύφεση που μαστίζει την Ελλάδα.
Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι, το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2012-2015, που περιλαμβάνουν μεγάλο αριθμό θεσμικών αλλαγών της αγοράς εργασίας και προϊόντων, αποδιαρθρώνουν το μοντέλο απασχόλησης της Ελλάδας, τις εργασιακές σχέσεις και υπονομεύουν τα εργασιακά δικαιώματα, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τη δύναμη των συνδικάτων.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές εξυπηρέτησαν τη μείωση του μισθολογικού κόστους και τη ριζική συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, την εσωτερική υποτίμηση κ.α.
Το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2012-2015, έβαλαν επίσης στο στόχαστρο τα εργασιακά δικαιώματα των απασχολούμενων στον ιδιωτικό τομέα.
Ο παραιτηθείς Υφυπουργός Εργασίας κ. Νίκος Νικολόπουλος επανέλαβε, για όσους κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν το «χαλασμό» που έφεραν με τη ψήφο και την υπογραφή τους, τα καταστροφικά μέτρα όπως: μείωση στο μισό της περιόδου προειδοποίησης και του ύψους της αποζημίωσης για ατομικές απολύσεις· αύξηση του ελάχιστου ορίου για μαζικές απολύσεις, εργασιακή εφεδρεία, διαθεσιμότητα, προ-συνταξιοδότηση και απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Επέκταση της δοκιμαστικής περιόδου για τις νέες προσλήψεις από τρεις σε δώδεκα μήνες.
Αύξηση της μέγιστης σωρευτικής διάρκειας των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στα τρία χρόνια και διευκόλυνση της κατ’ εξαίρεση χρήσης τους. Επέκταση της μέγιστης διάρκειας των διαστημάτων απασχόλησης για τους εργαζόμενους των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης από τους 18 στους 36 μήνες.
Επέκταση της μέγιστης διάρκειας της εκ περιτροπής εργασίας σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες από τους έξι στους εννέα μήνες ανά έτος.
Δυνατότητα μερικής απασχόλησης στις ΔΕΚΟ.
Κατάργηση της μισθολογικής προσαύξησης 10% για τους μερικώς απασχολούμενους που απασχολούνται πολύ λίγες ώρες· μείωση της αποζημίωσης για υπερωρίες κατά 20%.
Αύξηση του εβδομαδιαίου χρόνου απασχόλησης στη δημόσια διοίκηση από 37,5 σε 40 ώρες· διευκόλυνση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας κ.α.
Ο κ. Νικολόπουλος στη συνέχεια τόνισε:
«Τα δραματικότερα από τα παραπάνω μέτρα είναι, αφενός η ανεμπόδιστη βαρβαρότητα των ατομικών και ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, αφετέρου η εργασιακή εφεδρεία η διαθεσιμότητα, η προ-συνταξιοδότηση και οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα!!!
Τα επόμενα χρόνια, η Κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη θα προχωρήσουν σε 53.000 απολύσεις εργαζομένων από το δημόσιο τομέα.
Τα μέτρα αυτά οδηγούν στη διάλυση του βασικού χαρακτηριστικού του ελληνικού μοντέλου απασχόλησης, δηλαδή της ισχυρής νομοθετικής προστασίας της απασχόλησης.
Η κρίση δημόσιου χρέους αποτέλεσε και αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους ξένους και ντόπιους υποστηρικτές του μνημονίου για την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων στη χώρα μας και την αποκαθήλωση των συλλογικών και ατομικών εργασιακών δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν μέσα από μακροχρόνιους κοινωνικούς αγώνες και που έκαναν την Ευρώπη όαση στη ζούγκλα της στυγνής και απάνθρωπης εκμετάλλευσης .
Την ίδια στιγμή επιχειρείται αλλαγή στο μοντέλο απασχόλησης, με τη συρρίκνωση της απασχόλησης στον δημόσιο τομέα, της απροστάτευτης απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα και της αυτοαπασχόλησης.
Η υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η απορρύθμιση των επαγγελμάτων, σε συνθήκες μαζικής και καλπάζουσας ανεργίας, όλοι πια διαπιστώνουν και ομολογούν πως οδηγούν τους εργαζόμενους σε ατομική διαπραγμάτευση με τους εργοδότες «με την πλάτη στον τοίχο» και τους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπιχειρηματίες, βασική δεξαμενή ψηφοφόρων Πασοκ και ΝΔ, στην προλεταριοποίηση.
Η πλήρης καθυπόταξή τους μεσοπρόθεσμα και η μαζική ανεργία θα συμπαρασύρουν στην πράξη τα όποια εργασιακά δικαιώματα διασωθούν “στα χαρτιά”».
Ο κ. Νικολόπουλος κατέληξε λέγοντας πως οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι:
Οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες είμαστε κόντρα όμως και στις δυνάμεις της αδράνειας που δεν έχουν πάψει να υπερασπίζονται το status quo, που ικανοποιεί τα στενά τους συμφέροντα και που αποβαίνει εις βάρος του φορολογούμενου σε ό,τι αφορά την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Η θεραπεία χρόνιων αδυναμιών εκ των πραγμάτων προϋποθέτει γενναίες αποφάσεις. Η αξιολόγηση και η σύνδεση της αποδοτικότητας με την απασχόληση και τις αμοιβές για παράδειγμα, θα πρέπει να επεκταθεί σε όλο το δημόσιο τομέα. Το σύστημα κινήτρων και ποινών έπρεπε να θεωρείται ήδη αυτονόητο για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Πιστεύουμε στη σοβαρά μελετημένη και σχεδιασμένη μεταρρύθμιση στον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, στηρίζοντας τους θεσμούς της αντικειμενικής αξιολόγησης και την εφαρμογή της πολιτικής των κινήτρων γα την παραγωγικότητα και των κυρώσεων για την αποτυχία στην επίτευξη συγκεκριμένων στόχων».
