" Νοέμβρης ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, συμπαράστασης , στο συμπολίτη που μας χρειάζεται" είναι ο τίτλος των τεσσάρων εκδηλώσεων αλληλεγγύης που προανήγγειλε ο... δήμος Βέροιας σε όλα και με όλα τα μέσα.
Και όμως ο ίδιος ο τίτλος προδίδει την ανεπάρκεια της κοινωνικής ευαισθησίας που προσπαθεί να επιδείξει ο δήμος μ' αυτές τις κινήσεις: "ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ... ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ "... μετά θα εγκαταλείψει τις 530 καταγεγραμμένες οικογένειες-γιατί υπάρχουν και εκατοντάδες μη καταγεγραμμένες- να ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο με όχημα " την αγάπη " που θα μαζέψουν τα καλάθια και τα καροτσάκια στο τετραήμερο της εκδήλωσης.
Είναι αλήθεια βέβαια ότι οι ανάγκες είναι πλέον τόσο μεγάλες αλλά και επείγουσες, ώστε να μη χωρά απαξίωση για καμιά πρωτοβουλία που στοχεύει στη βοήθεια , παρόλο τον πρόσκαιρο χαρακτήρα τους. Για τους ίδιους όμως λόγους δε χωρά και η υποκρισία. Γιατί είναι πια οφθαλμοφανές ότι , όσο η πολιτεία οδηγεί στην ανέχεια και απελπισία το σύνολο του πληθυσμού ,απομακρύνει την πρόσβαση από τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, διαλύει υγεία , παιδεία και τις κοινωνικές δομές , δε θα καλύπτονται ούτε στο ελάχιστο οι βασικές ανάγκες των πολιτών .Ακριβώς όπως οι φιλανθρωπικές οργανώσεις , τα γκαλά και οι αποστολές δεν έχουν βελτιώσει σε τίποτε μέχρι τώρα τη ζωή των λαών της Αφρικής.
Αυτό επομένως που χρειάζεται πολύ περισσότερο σήμερα η κοινωνία , που βιώνει την πιο βαθιά μεταπολεμική κρίση , είναι η δημιουργία μιας νέας συλλογικής συνείδησης μέσα από την αφύπνιση και ευαισθητοποίηση , η οποία δε θα οδηγεί στη φιλανθρωπία, κρατώντας τη δέσμια στην αποδοχή της σημερινής κατάστασης , αλλά στην αναγκαιότητα της πολιτικής ανατροπής μέσα από αγώνες. Και αυτή η διάσταση που δίνεται στην αλληλεγγύη από τις εκατοντάδες δομές που στήθηκαν από απλούς πολίτες στη διάρκεια της κρίσης, δε χωρά στα καλάθια φιλανθρωπίας των φορέων της επίσημης πολιτείας.
Εξάλλου αν λάβουμε υπόψη μας τις επιθέσεις στο κοινωνικό ιατρείο Ελληνικού , σε ανταλλακτικά παζάρια , στο κίνημα " χωρίς μεσάζοντες "και σε άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες πολιτών, κατανοούμε ότι η πολιτεία αποδέχεται την ανώδυνη για την ίδια φιλανθρωπία αναγνωρισμένων φορέων, επώνυμων χορηγών , καναλαρχών,της ευρωπαϊκής ένωσης- που έχουν την ευθύνη και για την κρίση - ενώ προσπαθεί με διώξεις , συκοφαντίες και άλλα μέσα να φιμώσει και να παύσει την αλληλεγγύη των κινημάτων : Εκείνη που δε χωρίζει τους πολίτες σε φιλάνθρωπους και επαίτες αλλά αναγνωρίζει την ισότητα .Που δε δημιουργεί εξαρτήσεις και τη διάθεση της ευγνωμοσύνης αλλά εξασφαλίζει την αξιοπρέπεια και εμφυσά τη διάθεση της προσφοράς. Που λειτουργεί απελευθερωτικά ευαισθητοποιώντας για να οδηγήσει στην κινητοποίηση και στον αγώνα για την ανατροπή των συγκεκριμένων πολιτικών και των εκφραστών της .
Ερχόμαστε στη φιλανθρωπία των δήμων. Από την τοπική αυτοδιοίκηση ως βασικότατο θεσμό του πολιτικού μας συστήματος και εγγύτερο προς τους πολίτες, απαιτείται μια συνέπεια και συνέχεια όσο αφορά τέτοιου είδους πρωτοβουλίες εξαιτίας της δύναμης και της εξουσίας που τους παρέχει ο θεσμικός τους ρόλος.
Συνέπεια σημαίνει ότι δε μπορεί από τη μια να υιοθετούν αδιαμαρτύρητα ή με light δηλώσεις διαμαρτυρίας την εφαρμογή των ακραίων νεοφιλελεύθερων συνταγών των ιδιωτικοποιήσεων,του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου,των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της εγκατάλειψης της κοινωνικής πολιτικής και της οικονομικής ασφυξίας της τοπικής αυτοδιοίκησης που προκαλούν την εξαθλίωση και τη δυστυχία και από την άλλη να ξεχύνονται με καλάθια στους δρόμους ...όχι για να διώξουν τη φτώχεια αλλά για να καλύψουν με βαρύγδουπα συνθήματα και τους ήχους της μπάντας τον απόηχό της.
Συνέχεια από την άλλη σημαίνει ότι θα κριθεί η στάση της δημοτικής αρχής και σε όσα επίσης εφιαλτικά μας επιφυλάσσει η μνημονιακή κυβέρνηση με την απειλή των πλειστηριασμών καθώς και με επιπλέον συρρίκνωση των εισοδημάτων και των κοινωνικών παροχών.
Τι θα κάνουν αλήθεια οι δημοτικές αρχές ; Θα αρκεστούν στα ευχολόγια και στην άνευ περιεχομένου παθητική αισιοδοξία;
Θα αποδέχονται τη διάλυση των δημοτικών υπηρεσιών ,την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και όλα αυτά θα τα σκεπάζουν με πολιτιστικές εκδηλώσεις και φαρδιά χαμόγελα ;
Και για τους πολίτες που χάνουν τη δουλειά τους , τη δυνατότητα περίθαλψης , ακόμη και τα σπίτια τους ; Πώς θα τους υπερασπιστούν ; Με καλάθια αγάπης ενώ από την άλλη θα μένουν οι ίδιοι δεμένοι στο άρμα της κεντρικής διοίκησης επαναλαμβάνοντας τις δηλώσεις περί μονόδρομου , ταυτίζοντας μοιρολατρικά το μέλλον όλων μας με τις επιλογές της νεοφιλελεύθερης συμμορίας και των υποτακτικών της ;
Θα συνεχίσουν τη λειτουργία τους σ' ένα διαχειριστικό πλαίσιο ώστε να αποτελούν το μακρύ χέρι της εξουσίας και να διασφαλίζουν τη μακροημέρευσή τους ; Ή θα αποφασίσουν δυναμικά δίπλα στους δημότες να αντισταθούν στη διάλυση της τοπικής αυτοδιοίκησης , να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των πολιτών που συνθλίβονται ;
Τα ερωτήματα είναι βέβαια ρητορικά . Τις απαντήσεις στα πραγματικά ερωτήματα και τις αγωνίες του κόσμου θα τις δώσουν οι ίδιοι οι πολίτες με τους αγώνες τους αλλά και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις από τους ήδη υπάρχοντες δημοτικούς άρχοντες που δε διστάζουν να συγκρουστούν και να διεκδικήσουν τα συμφέροντα των δημοτών , πρωτοπόροι στον αγώνα για ανατροπή και αλλαγή.
Πραγματική αλληλεγγύη είναι αυτή που φωτίζει τις αιτίες , αξιολογεί τις συνέπειες και βοηθά τον πολίτη με τα στοιχειώδη για την επιβίωσή του ώστε να βρει τη δύναμη να αντισταθεί και να ανατρέψει την παρούσα πολιτική .
Διαφορετικά "τα καλάθια αγάπης " θα είναι γεμάτα με τρόφιμα μακράς διαρκείας αλλά άδεια από ελπίδα...
