Η έρευνα αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες διότι έγινε με την ενεργό εμπλοκή και νέων με αναπηρία ώστε το αποτέλεσμα να βγαίνει μέσα από την πραγματικότητα.
Χωρίς άλλα λόγια ακολουθούν τα συμπεράσματα:
1. Υπάρχει μια γενική για να μην πούμε καθολική θέληση των ατόμων με αναπηρία για κοινωνικοποίηση και ενεργό ανάμιξη στο κοινωνικό σύνολο. Όμως αυτό βρίσκεται σε αντίθεσης με την προσβασιμότητα των δημοσιών τουλάχιστον χώρων και τις επιλογές που έχουν τα άτομα για να κοινωνικοποιηθούν.
2. Υπάρχει θέληση για ανεξάρτητη διαβίωση καθώς οι συμμετέχοντες ξέρουν τη θα πει ο όρος αυτός. Δυστυχώς στη Κύπρο δεν παρέχεται ούτε η κατάλληλη κρατική στήριξη, αλλά ούτε και υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες ( Κρατική στήριξη, υποδομή, και θεσμοί κλπ.) για να γίνει κάτι τέτοιο.
3. Τα ΑμεΑ των οποίων η οικογένεια τους δείχτηκε το πρόβλημα τους και έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους, ευρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση.
4. Αρκετά άτομα αντιμετώπισαν προβλήματα κατά την ένταξη τους στο σχολικό περιβάλλον κάτι που:
• Πολλούς εμπόδισε να προχωρήσουν στο Λύκειο
• Ή να πάρουν κάποια επαγγελματική κατάρτιση
• Άλλους εμπόδισε να λάβουν πανεπιστημιακή μόρφωση.
5. Η προσβασιμότητα είναι ένας από τους κύριους λογούς για τους οποίους τα άτομα δεν κοινωνικοποιούνται όσο θα ήθελαν. Υπάρχουν χώροι διασκέδασης που δεν είναι καθόλου προσβάσιμοι έτσι το Άτομο με Αναπηρία (ΑμεΑ) χρειάζεται τη βοήθεια κάποιου 3ου για να πάει εκεί. Η πλήρης κοινωνικοποίηση των ΑμεΑ θα επιτευχθεί όταν το ΑμεΑ δεν νιώθει ότι γίνεται βάρος σε κάποιον άλλο για μια απλή έξοδο.
6. Τα ΑμεΑ που παντρευθήκαν είναι γενικά πιο κοινωνικοποιούμενα και ενεργά. Τα άτομα αυτά κατάφεραν να κοινωνικοποιούν περισσότερο, κάτι που τους οδήγησε στο να φταίξουν οικογένεια.
Με εκτίμηση Το Δ.Σ.
Ο ερευνητής του ΕΚΦΚ
Νικόλας Παύλου
