Κοντεύουμε να κλείσουμε τέσσερα χρόνια που βρισκόμαστε σε καθεστώς χρεωκοπίας και μνημονίου.
Παρ όλα αυτά ορισμένοι συμπολίτες μας δυσκολεύονται ακόμη να το καταλάβουν.
Τινές σπεύδουν να αξιώσουν συντεχνιακά προνόμια. Άλλοι επιλέγουν την λεύκη απεργία εις ενδειξιν δυσαρέσκειας για τα εις βάρος τους μέτρα. Έτεροι εμμένουν στην έξοδο από την ΕΕ και το κοινό νόμισμα για να επιστρέψουμε στο 2008… και διάφορα άλλα τέτοια ευτράπελα.
Μην πιστέψετε ότι όλοι αυτοί είναι κάποιοι άφρονες ή γραφικοί τύποι που την έχουν ψωνίσει.
Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό.
Είναι δημόσιοι υπάλληλοι.
Σαν τέτοιοι έχουν και συνδικάτα και συνδικαλιστικούς εκπροσώπους που ολημερίς νταραβερίζονται με πολιτικούς.
Αυτοί οι πολιτικοί λοιπόν ρίχνουν μια φιτιλιά στον κολλητό τους συνδικαλιστή :
- Κάντε ρε καμιά απεργία, βάλτε καμιά φωνή, λίγη βαβούρα και κάτι θα τσιμπολογήσετε.
Έτσι πορεύτηκε τόσα χρόνια ο κρατικός συνδικαλισμός και αφού γι’ αυτούς τους ανθρώπους τίποτα δεν έχει αλλάξει, έτσι εξακολουθούν να πορεύονται.
Όλα δε αυτά τα δραματικά που ακούγονται από τα δελτία δεν είναι τίποτε άλλο από το άλλοθι για να μην αλλάξει τίποτα και να εξακολουθήσουν τον βίο του τεμπέλη της εύφορης κοιλάδας.
Έχουμε γίνει κουραστικοί να επαναλαμβάνουμε ότι το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων είναι η εύκολη εκλογική δεξαμενή όλων των πολιτικών κόμματων αφού από εκεί αλιεύουν έτοιμες ψήφους από τα κομματικά ελεγχόμενα συνδικάτα.
Έχουν έτοιμη λοιπόν μια ψαριά, σαν το διβάρι, και από εκεί ξεκινούν για να καμακώσουν και τα υπόλοιπα τα πελαγίσια ψάρια που περιτριγυρίζουν να γευτούν λίγο φύραμα.
Αυτή τη μαγιά του διβαριού-δημοσίου- την φυλάνε σαν τα μάτια τους.
Εξ ου και οι πολίτες δυο κατηγοριών που έχουμε συνηθίσει να αντιμετωπιζόμαστε από την πολιτεία.
Οι εγκυμονούσες κοπελίτσες των σουπερ μάρκετ με το ζόρι θα πάρουν 4 μήνες άδεια τοκετού ενώ οι πριγκίπισσες του δημοσίου, με τις μαϊμού περιπλοκές εγκυμοσύνης, θα αράξουν για κάνα δυο χρόνια αδρά αμειβόμενες.
Αυτή η σχέση πολιτικών κομμάτων και κρατικών υπαλλήλων είναι τόσο άρρηκτη που ήταν και η αιτία που μας οδήγησε στην χρεωκοπία και τα μνημόνια .
Οι πολιτικοί αρνούνται να δεχθούν ότι θα χάσουν την έτοιμη ψαριά που τους προσφέρει η πλούσια δεξαμενή του κρατικού ιχθυοτροφείου.
Εκεί ρίχνοντας λίγη τροφή έχεις μια απόχη ψάρια με τη μια.
Έξω για να πείσεις ένα έστω ψηφοφόρο χρειάζεσαι επιχειρήματα, μέθοδο, μελέτη, τρόπο και κόπο.
Και αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών μας, δυστυχώς, δεν τα διαθέτει.
Κληρονομικω δικαιωματι λαβόντες χρίσματα σε όλο το φάσμα της κομματικής παλέτας ευτύχισαν να αγωνιστούν μόνο στα σπουδαστικά αμφιθέατρα και στα κομματικά όργανα.
Χωρίς οικονομικές, επαγγελματικές και κοινωνικές ανησυχίες και αναποδιές έλαβαν την προίκα από τους ανιόντες και έσπευσαν να την εξαργυρώσουν σε βουλευτικές έδρες που τους εξασφαλίζουν μια ήρεμη και ανέφελη ζωή μέχρι τα βαθιά τους γεράματα.
Ποιο άλλο επάγγελμα μπορεί να σου εξασφαλίσει τέτοια ζηλευτή σταθερότητα στην ταραγμένη εποχή μας ;
Αυτός είναι, λοιπόν, ο ιερός σκοπός που μετατρέπει την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού κοινοβουλίου σε σταυροφόρους του αντιμνημονιακου αγώνα.
Το μνημόνιο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ημερολόγιο υποχρεώσεων.
Υποχρεώσεων που μας φόρτωσαν όλοι οι πολιτικοί μας στην προσπάθεια τους να δαπανούν ανεξέλεγκτα για να συντηρούν μια κρατική μηχανή που έχανε από παντού λάδια κάθε είδους.
Και όταν λέω όλοι εννοώ όλοι και το γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά.
Με το μνημόνιο όμως οι κανόνες του παιχνιδιού άλλαξαν κι αυτό κακοφάνηκε σε πολύ κόσμο.
-Που θα έρθουν οι κουτόφραγκοι να μας κάνουν έλεγχο πως θα ξοδεύουμε εμείς τα λεφτά που μας δανείζουν. Ωρύονταν οι σταυροφόροι του νυν υπέρ πάντων ο αγών.
Οι κουτόφραγκοι δάνειζαν αμέριμνα όσο το χρήμα έρεε, παγκόσμια, άφθονα απ’ όλες τις μεριές.
Μετά το κραχ του 2008 όλα ήρθαν τούμπα.
Εκεί άρχισαν οι ενοχλήσεις:
Συμμαζευτείτε, συμμορφωθείτε, συντονιστείτε.
Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.
Που να καταλάβει τώρα ο βουλευτής που είχε μάθει στο ξεσάλωμα των δανεικών αργυρίων για να πείσει τον συνδυκαλησταρχο κι αυτός με τη σειρά του τα τσιράκια του ότι το πάρτι τέλειωσε;
Τραβήξαμε, λοιπόν, άλλα δυο χρόνια ξεσάλωμα και το κάψαμε τελείως το μηχάνημα-κράτος.
Έτσι μας πληροφόρησαν από το Καστελόριζο ότι καήκαμε κι αλλάζουμε μάνα.
Εκεί πλάκωσαν τα μέτρα και ξεθάφτηκαν τα τσεκούρια του πολέμου.
Να οι σβάστικες, να τα θούρια, να οι μούντζες, να τα γιαούρτια και οι κλοτσοπατινάδες.
Γιατί όλα αυτά;
Γιατί ουδείς από τους πολιτικούς, που τόσα χρόνια πορευόντουσαν εν ειρήνη, δεν είχε το σθένος να βγει και να πει στον κόσμο την απλή αλήθεια:
Οι κακή μας διαχείριση μας έφερε στην χρεωκοπία και αν δεν θέλουμε όλοι μαζί να πτωχεύσουμε, θα πρέπει να συνεργαστούμε με τους εταίρους, που θα μας δανείσουν για να συνεχίσουμε να ζούμε κανονικά, αλλά πιο συγκρατημένα, πιο προσεκτικά, με φειδώ και πρόγραμμα.
Αντί γι αυτό άρχισε η προαιώνια φαγωμάρα.
Η αιτία;
Το ψέμα.
Κάνεις δεν παραδέχτηκε το λάθος και να πάρει την ευθύνη και κάνεις δεν είπε στον κόσμο την αλήθεια.
Μέσα από τους καυγάδες προσπάθησαν να αποφύγουν την ευθύνη της αποκάλυψης των δυο γεγονότων που θα σημάδευαν δυο και τρεις γενιές Ελλήνων.
Του τεράστιου χρέους που δημιούργησαν και του ενοχικού τρόπου διαπραγμάτευσης που τους στρίμωξε στην γωνία.
Αυτοί που ιστορικά εκλήθησαν να διαπραγματευτούν την κρίση ήταν οι ίδιοι που την είχαν δημιουργήσει και άρα καθόντουσαν στο τραπέζι σαν βρεγμένες γάτες γιατί οι εταίροι τους είχαν τραβήξει το αυτί.
Οι υπόλοιποι στην πατρίδα το έπαιζαν αγνές παρθένες και συνέχιζαν την κοροϊδία και τα ψέματα στον κόσμο.
Ποιοι έσπρωχναν τόσα χρόνια το όχημα των απαιτήσεων στα άκρα ;
Ποιοι ζητούσαν όλο και περισσότερα από χρήματα δανεικά ;
Μα όλοι αυτοί που εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να παίζουν στο αντιμνημονιακο γήπεδο.
Δηλαδή σε μια ουτοπία.
Τι θα πει ετυμολογικά αντί- μνημόνιο ;
Μην κουράζεστε, δεν θα σας το εξηγήσει ουδείς από τους υστερικά ωρυόμενους οπαδούς του.
Είναι σαν να εφεύρετε τον ορό αντί- εργασία!
Και να σας πουν να δώσετε τον ορισμό.
Με το πρόσχημα αυτό προσπάθησαν, απλώς, οι πολιτικοί της λούφας να εκμεταλλευτούν την αγανάκτηση του απληροφόρητου κόσμου, που είδε ξαφνικά να χάνει μέρος του έχει του.
Διότι οι πολιτικοί μας, δυστυχώς, δεν έχουν μάθει να πολιτεύονται παρά μόνο να αντιπολιτεύονται.
Έτσι τους είναι πιο εύκολος ο σαματάς και η βαβούρα από το να κάτσουν σε ένα τραπέζι να συνεννοηθούν για μερικά απλά πράγματα.
Βλέπετε έμαθαν, τόσα χρόνια, τον κόσμο η βαβούρα να πουλάει ενώ ο πολιτισμένος τρόπος λύσης των προβλημάτων να θεωρείται ξεπούλημα, προδοσία και ξενερωμα.
Σήμερα, που γράφονται αυτές οι αράδες, και που το πράγμα έχει πλέον μπει σε ένα αυλάκι, οι σταυροφόροι του αντιμνημονιακου αγώνα εξακολουθούν να ξεσηκώνουν τα πλήθη στις κερκίδες με κραυγές και ουρλιαχτά για μάχες, πολέμους, λάβαρα, άρματα και αίμα, πολύ αίμα.
Όταν όμως έλθει το πλήρωμα του χρόνου και φανερωθούν τα πλεονεκτήματα του μνημονίου τότε τι θα σκαρφιστούν να δικαιολογηθούν στον κόσμο για την λάθος παντιέρα που σήκωσαν και που απαιτούσαν να την ακολουθήσουμε όλοι;
Οι λάθος παντιέρες του παρελθόντος δεν τους έβαλαν διόλου μυαλό ;
Αν δε κατανοήσει ο κόσμος ποιοι στεγάζονται κάτω απ’ την ίδια παντιέρα της αντιμνημονιακης σταυροφορίας τότε θα φύγει τρέχοντας.
Θα δει και θα αναγνωρίσει όλους τους βάρδους του λαϊκισμού που τόσα χρόνια δεν τόλμησαν να πουν:
Τα πόδια μου καήκανε σ’ αυτή την ερημιά
η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα
τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ’ αυτιά
μα απέχουνε πολύ απ’ την αλήθεια.
Ας κατανοήσουμε όλοι ότι μετά από ένα λάθος ή μια σειρά από λάθη θα περάσουμε μια δύσκολη περίοδο που μαθημένοι από τα λάθη μας θα ξαναβγούμε στην επιφάνεια και…
… γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
