Προέδρου της Συρίας Μπασάρ Άσαντ μετά την απελευθέρωση της περιοχής από τους ισλαμιστές.
Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος έχει επισκεφθεί το πανάρχαιο μοναστήρι και πριν τον πόλεμο.
Κατά την τότε επίσκεψή του στο μοναστήρι και στο ορφανοτροφείο του, καθώς και στο γειτονικό χωριό της Μαλούλα, ο Πρόεδρος της Συρίας εκδήλωσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα αραμαϊκά, τη γλώσσα που μιλούσε ο Χριστός.
Η Μαλούλα, καθώς και ελάχιστα άλλα χωριά της Συρίας και του Ιράκ, είναι τα μόνα χωριά όπου εξακολουθεί να μιλιέται η γλώσσα αυτή. Όταν κάποιος κάτοικος θέλει να πει σε έναν άλλον «γιατί με άφησες;», του λέει «λεμά σαμπάχθανι», τα ίδια δηλαδή ακριβώς λόγια που είπε ο Χριστός επάνω στο σταυρό προς τον Πατέρα Του (ίνα τι εγκατέλιπές με;).
Ο Πρόεδρος της Συρίας έδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για την εισαγωγή της διδασκαλίας των αραμαϊκών στο Πανεπιστήμιο της Δαμασκού, ώστε η γλώσσα αυτή να μην παύσει να μιλιέται, αφού αυτοί που την μιλούν ανέρχονται πλέον μόνο σε μερικές χιλιάδες ανθρώπων.
Το ενδιαφέρον του Προέδρου της Συρίας για τους χριστιανούς και την Μονή της Μαλούλα προκάλεσε αντιδράσεις ακόμη και σε φανατικούς μουσουλμάνους της παράταξής του. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι η αγία Θέκλα είναι αγαπητή όχι μόνο σε χριστιανούς, αλλά και σε μουσουλμάνους.
Πολλά είναι τα θαύματα τα οποία κάνει και στους δεύτερους, ακόμη και σε υψηλούς αξιωματούχους. Το μοναστήρι της συγκέντρωνε προσκυνητές και από καθαρά ισλαμικές χώρες. Ιδιαίτερα μάλιστα οι Αλεβήδες διατηρούν μέχρι σήμερα πολλά χριστιανικά έθιμα και τιμούν πολλούς αγίους της Εκκλησίας.
Ο Άσσαντ, όπως και στο παρελθόν ο Σαντάμ και ο Καντάφι, είναι ένας από τους ηγέτες της Μέσης Ανατολής που προσπαθεί να δαιμονοποιήσει η Δύση και οι ΗΠΑ. Παρόλα αυτά είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι στις ημέρες του η Συρία γνώρισε μία από τις πιο ειρηνικές περιόδους στην ιστορία της.
Ο σημερινός ηγέτης της δεν ακολούθησε την φιλοπόλεμη πολιτική του πατέρα του. Έχοντας σπουδάσει στην Δύση, μόλις ανέλαβε την ηγεσία της χώρας του μετά τον απροσδόκητο θάνατο του αδελφού του, επιδόθηκε σε ειρηνικά έργα. Απέφυγε τη σύγκρουση με το Ισραήλ, βελτίωσε τις σχέσεις με την Τουρκία, η οποία κατέχει ακόμη μία περιοχή της Συρίας, την Αλεξανδρέττα, όπου οι Σύριοι αποτελούν το 70% του πληθυσμού. Επιπλέον η χώρα γνώρισε μία μεγάλη οικονομική άνθιση.
Πριν τον πόλεμο η Συρία ήταν μία χώρα αυτάρκης σε όλα, με ανύπαρκτη ανεργία και φορολογία. Παρά τον δικτατορικό τρόπο διακυβέρνησης, συνηθισμένο στα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, και τις διώξεις των αντιφρονούντων, το κοσμικό Συριακό κράτος ήταν ένα από τα πιο δημοκρατικά σε σχέση με τα υπόλοιπα της περιοχής, με εξαίρεση φυσικά το Λίβανο.
Οι διάφορες θρησκείες απολάμβαναν την προστασία του κράτους και σχετική ελευθερία, σε αντίθεση με κράτη όπως η Σαουδική Αραβία, το Ιράν κ.λπ. Η θέση των γυναικών ήταν σαφώς πολύ καλύτερη σε σχέση με άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής και μέχρι πριν λίγα χρόνια το ποσοστό των γυναικών, που ήταν μέλη του Συριακού κοινοβουλίου, ήταν μεγαλύτερο από το αντίστοιχο στην Ελλάδα.
Η λεγόμενη επανάσταση υποστηρίχθηκε από την Δύση με σκοπό δήθεν την δημοκρατία και την ελευθερία.
Η πορεία όμως τον πραγμάτων απέδειξε ότι η πολιτική αυτή της Δύσης παρέδωσε την Συρία βορά στις εξτρεμιστικές και τρομοκρατικές ισλαμικές δυνάμεις και έναν φοβερό εμφύλιο πόλεμο με θρησκευτικό κυρίως χαρακτήρα, μεταξύ ισλαμιστών και σουνιτών.
*του συνεργάτη μας Ν.Σ.Κ. από τη Γαλλία, για το "Αγιορείτικο Βήμα"
Φωτογραφία του Άσσαντ και της γυναίκας του Εσμά με τα ορφανά της Μονής της Αγίας Θέκλας κατά την επίσκεψή του πριν τον πόλεμο.
H εκκλησία της μονής μετά το πέρασμα των ισλαμιστών
Το εσωτερικό της Εκκλησίας της Αγίας Θέκλας πριν και μετά το πέρασμα των ισλαμιστών
