Ο ποιητής Θέογνις αναφέρει αντίστοιχη έκφραση της εποχής του: «...
των είη μέλαν αίμα πιείν». Η έκφραση προέρχεται από τις αρχαία δοξασία ότι η ψυχή βγαίνει με τη τελευταία σταγόνα αίματος από κάποιο θύμα και αν την αφήσει ο θύτης θα τον κυνηγάει σε όλη του τη ζωή. Έτσι, έπρεπε να αφαιρέσουν με κάποιο τρόπο την εκδικητική Ερινύα που ξεπηδούσε από το νεκρό σώμα. Γι’ αυτό και τα ακρωτηρίαζαν. Χωρίς χέρια δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν δόρυ ή σπαθί.
Αν όμως η ψυχή του έμενε παρόλα αυτά ελεύθερη πάντα θα ενοχλούσε το φονιά. Γι’ αυτό πιστεύοντας πως το αίμα ήταν η έδρα της ψυχής, το έπιναν. Είναι λοιπόν δικαιολογημένες έτσι και οι άλλες μεταγενέστερες εκφράσεις όπως «θα σου φάω το μάτι», «θα σου φάω το συκώτι» κτλ.
Κατάλοιπο των παλιών αυτών εθίμων είναι και αυτό που πιστεύουν σε πολλά μέρη, ότι δηλαδή ο φονιάς, για να μπορέσει να απομακρυνθεί από τον τόπο του εγκλήματος, πρέπει να σκουπίσει μια ή τρεις φορές το φονικό όργανο από το αίμα. Αλλιώς το αίμα τον κρατά εκεί αιχμάλωτο.
