Οι δικοί μου γονείς π.χ. με καλούν κι εμένα σχεδόν κάθε φορά που φεύγουν για διακοπές.
Αντί να προσποιείσαι ότι βγάζεις μπιμπίκια και μόνο στην ιδέα της συνύπαρξης με τους γονείς κατά τη διάρκεια ορισμένων ημερών της άδειάς σου, δώσε λίγο βάση στα παρακάτω πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των διακοπών με τους γονείς.
Πλεονεκτήματα:
- Δεν κουράζεσαι για να βγάλεις το πρόγραμμα:
- Φτιάχνεις μόνο τη βαλίτσα σου.
- Οδηγεί άλλος.
Κι εσύ ροχαλίζεις στο πίσω κάθισμα κι ακούς τη μάνα σου να ψιθυρίζει στον πατέρα σου «Λευτέρη, πιο σιγά το ραδιόφωνο, το παιδί κοιμάται».
- Πληρώνει άλλος.
Τα δικά σου λεφτά πάνε στα δικά σου ψώνια και σουβενίρ. Διότι ξέρουμε πολύ καλά πως οι γονείς δε θα σ’ αφήσουν να πληρώσεις ούτε φραπέ στην παραλία.
- Συντηρείς υγιώς το «δέσιμο», με άλλα λόγια, κάνεις «bonding»:
Στις διακοπές ο κόσμος είναι γενικά χαλαρός. Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς. Μπορεί όλη την υπόλοιπη χρονιά να γίνεστε μπίλιες, αλλά στις διακοπές κανείς δεν έχει όρεξη να θίξει καυτά ζητήματα που προκαλούν καβγάδες. Οπότε, πίνεις ωραιότατο καφεδάκι μαζί τους, κάνεις catch-up σε σχέση με τα νέα της ευρύτερης οικογένειας και του φιλικού σας περιβάλλοντος και τα μεσημέρια βλέπεις τον πατέρα σου να καμαρώνει, που πήρες από κείνον και δεν έχεις αφήσει παϊδάκι για παϊδάκι πάνω στο τραπέζι.
- Δεν είναι όλα όπως παλιά.
Παλιά ήσουν υποχρεωμένη να κάνεις ό,τι σου έλεγαν. Τώρα κοιμάσαι ό,τι ώρα θέλεις, τρως ό,τι θέλεις. Γενικά, κάνεις ό,τι θέλεις. Μπορείς να ακολουθείς το πρόγραμμα των γονιών, διατηρώντας παράλληλα την ευελιξία συμμετοχής σ’ αυτό.
Μειονεκτήματα:
- Δε βγάζεις εσύ το πρόγραμμα και ποιος ξέρει πού θα καταλήξετε.
Δε λέω, ωραία τα Ζαγοροχώρια, αλλά δεν είναι ανάγκη να βρίσκεστε 16 ώρες σερί στο αυτοκίνητο, για να δείτε και την τελευταία πέτρα με την οποία έχει χτιστεί το κάθε γεφύρι τους. Αντίστοιχα, ούτε οι ίδιοι θέλουν να τσιτσιρίζεστε απ’ την αυγή ως τη δύση του ήλιου σε μια παραλία.
Πολλές φορές οι γονείς θέλουν να κάνουν τελείως διαφορετικά πράγματα από αυτά που έχεις εσύ ανάγκη. Και δυστυχώς δεν υπάρχει περιθώριο για μέσες λύσεις.
- Οδηγείς εσύ.
Γιατί σε πρήζει ο ένας από τους δύο ότι «ο άλλος έχει κουραστεί». Οπότε ξεχνάς τον ύπνο στο πίσω κάθισμα. Το οποίο δε θα ήταν πρόβλημα, αν δεν το είχες ξενυχτήσει στο μπαρ του νησιού το προηγούμενο βράδυ, όπου ο μπάρμαν σε πότιζε τεκίλες και 12 ώρες μετά δεν έχεις συνέλθει ακόμα.
- Θα είσαι για πάντα το παιδί.
Είναι πάρα πολύ πιθανό ν’ ακούσεις ατάκες παλαιότερων ετών, όπως: «γιατί δεν τρως σαλάτα», «όχι παγωτό τώρα, αφού σε μια ώρα θα φάμε κανονικό φαγητό», «μην πίνεις πολύ παιδί μου», «τη ζακέτα σου δεν πήρες», «γιατί δεν έπιανε το κινητό σου όταν κατέβηκες βόλτα στη Χώρα και ανησύχησα».
Είναι εκνευριστικό να επιστρέφεις στα παιδικά σου χρόνια με αυτόν τον τρόπο, αλλά επειδή μπορεί να συμβεί, ας βρίσκεσαι σε ετοιμότητα. Για όλες τις παραπάνω ατάκες υπάρχει μια λογική απάντηση, που δε θα σε εκνευρίσει, ούτε θα χαλάσει το – κατά τα υπόλοιπα – καλό κλίμα των διακοπών.
- Υπάρχει χρόνος και χώρος για τη διεξαγωγή άβολων συζητήσεων.
Ένα απομονωμένο δωμάτιο στην Ηρακλειά είναι ιδανικό μέρος για να αρχίσουν οι γονείς συζητήσεις που αφορούν σε ευαίσθητα προσωπικά σου ζητήματα: πότε σκοπεύεις να παντρευτείς, γιατί δεν έχεις πάρει πτυχίο, κ.λπ. Επίσης, είναι απολύτως ικανοί να σε φέρουν σε δύσκολη θέση και για άλλους ανθρώπους, όπως τα αδέρφια σου. Εν είδη «ψαρέματος» δηλαδή, να προσπαθήσουν έμμεσα να μάθουν από σένα για τα προσωπικά ζητήματα των αδελφών σου.
- Δεν είναι όλα όπως παλιά.
Παλιά είχες κάποιον ή κάποιους για να εκνευρίζεσαι μαζί τους, που δε σ’ αφήνουν να δεις τηλεόραση μετά τις 12 το βράδυ. Τώρα προσπαθείς να δεις τηλεόραση για ν’ αποκοιμηθείς, αλλά το άγχος της ζωής σου δε σ’ αφήνει.
Παλιά οι γονείς σου ήταν πιο νέοι και είχαν μεγαλύτερες αντοχές. Πλέον δε μπορείτε να κάθεστε πολλές ώρες στη θάλασσα, ούτε να περπατάτε πολύ στο δάσος. Ο μπαμπάς σου δεν κάνει να τρώει αλάτι. Και η μαμά σου δεν κάνει να τρώει γλυκά.
Τους βλέπεις να έχουν μεγαλώσει, να έχουν αλλάξει σε σχέση με το πώς τους θυμόσουν ως παιδί και στενοχωριέσαι κάπως. Τους ακούς να συζητάνε για τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής τους στην πόλη και εύχεσαι να ήταν καλύτερα τα πράγματα, να μην είχαν προβλήματα.
Σε κάθε περίπτωση, τους αγαπάς. Αν δεν τους αγαπούσες, δε θα στενοχωριόσουν. Κράτα αυτό, και δοκίμασε να πας μια φορά μαζί τους κάπου, για λίγες μέρες, σαν τεστ. Εξάλλου, τώρα πια μπορεί να είσαι εσύ αυτή που θα τους ρωτήσει: «Καλά, γιατί τρώτε παγωτό; Σε μια ώρα θα φάμε μεσημεριανό».
πηγή
