ου '60 μέχρι και χτες το βράδυ συνεχώς, όποτε μου κάνει κέφι και θέλει και η παρέα.
Διαβεβαιώ υπεύθυνα και υπογράφω και υπεύθυνη δήλωση πως ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα οποιουδήποτε είδους και τις περισσότερες, εκατοντάδες, φορές πέρασα εξαιρετικά και αξέχαστα.
Αν και μικροαστός, κανένας ποτέ δε με ενόχλησε, δε μου έφερε την οποιαδήποτε δυσκολία να διασκεδάσω όπως εγώ ήθελα και κανένας ποτέ δε με ανάγκασε να κάνω κάτι πέρα από αυτό που ήθελα.
Κατεβαίνοντας τη Βαλτετσίου χτες το βράδυ για να πάω στη "Ροζαλία", πέρασα από πολλά μπαρ και στέκια όπου εκατοντάδες νέοι άνθρωποι συζητούσαν, φλέρταραν, άκουγαν μουσική και έπιναν το ποτό τους, ζυμώνοντας τις ιδέες τους για την κοινωνία του αύριο.
Στη Χαριλάου Τρικούπη και στην Ιπποκράτους, δυο κλούβες με ΜΑΤ, φύλαγαν, τρόπος του λέγειν, το απολίθωμα της ιστορίας που λέγεται ΠΑΣΟΚ.
Καταλαβαίνετε το καλαμπούρι, νέα παιδιά αστυνομικοί σαν αστακοί, δίπλα στα παιδιά που αντιστέκονται και ζουν όπως πρέπει να ζουν τα παιδιά, ελεύθερα, να απολαμβάνουν τη ζωή, τον έρωτα, να ανοίγουν τους ορίζοντές τους, να προβληματίζονται, να σκέφτονται.
Άξια και τα παιδιά που η ανάγκη, το πιστεύω, τα έφερε να φυλάνε ένα κουφάρι, όμως προτιμώ τα παιδιά της άλλης πλευράς της πλατείας.
Πήγα τον τελευταίο καιρό με αρκετούς φίλους συνομήλικους στην "Πλατεία", κάποιοι απόρησαν, κάποιοι φοβήθηκαν την ώρα που εγώ γελούσα.
Κάποιοι είδαν το τέλος, εγώ, εκεί στα Εξάρχεια βλέπω την αρχή...
Αφιερωμένο στον επίδοξο Πρωθυπουργό, "Είμαι αποφασισμένος να τελειώνω με το άβατο των Εξαρχείων από τον πρώτο μήνα".
Κυριάκο θα χάσεις, δύσκολο να καταλάβεις το γιατί. Μεταμφιέσου ένα βράδυ και πήγαινε εκεί. Τότε ίσως καταλάβεις...
Μάνος Περράκης
Υ.Γ. Ξέρω πως τελικά δε θα πας, ο φόβος που εκτοξεύεται σαν απειλή για τους άλλους, κυριεύει και σας... Η δικαίωση της άρνησης του φόβου... Γεια μας...
Πηγή
