Ρεπορτάζ: Πάνος Γαρουφαλίας
Οι διασώστες του ΕΚΑΒ στη Λάρισα καθημερινά παλεύουν με αυτά τα συναισθήματα προκειμένου να ανταποκριθούν σε δύσκολες καταστάσεις. Έχουν επέμβει σε χιλιάδες περιστατικά προσπαθώντας πάντα να σώσουν ανθρώπινες ζωές παίζοντας με το χρόνο. Όμως ορισμένα περιστατικά φαίνεται πως όσο ψυχρά κι αν τα δουν, θα τα «κουβαλούν» για πάντα μαζί τους καθώς τους έχουν σημαδέψει.
Το onlarissa.gr βρέθηκε στο σταθμό του ΕΚΑΒ στη Λάρισα και μίλησε με τους διασώστες για τα περιστατικά που δεν θα ξεχάσουν ποτέ.
Ο Γιώργος Σφήκας είναι από τους… παλιούς στο ΕΚΑΒ. 28 χρόνια τώρα έχει αντιμετωπίσει και έχει επέμβει ως διασώστης σε πολλά περιστατικά. Όμως δεν μπορεί να ξεχάσει ένα συγκεκριμένο περιστατικό.Τότε το κέντρο δέχθηκε ένα σήμα αδιευκρίνιστο που έλεγε πως «κάποιος άνθρωπος έχει ανάγκη». Το περιστατικό ήταν στο 303 ΠΕΒ. Το ασθενοφόρο έφυγε γρήγορα. «Ήταν τρεις την νύχτα. Όταν φτάσαμε εκεί βρήκαμε έναν άνθρωπο στη μέση του δρόμου. Περνούσαν από πάνω του οι νταλίκες και τον είχαν συνθλίψει. Είχε γίνει ένα με την άσφαλτο. Νόμιζαν ότι ήταν σκυλί! Ήταν ένας ηλικιωμένος ποδηλάτης που περνούσε από το σημείο και τον παρέσυρε μια νταλίκα», περιγράφει βουρκωμένος. Ο Γιώργος Σφήκας όπως υποστηρίζει αυτό το περιστατικό είναι που τον έχει σημαδέψει και ακόμη και μετά από 26 χρόνια στην υπηρεσία δεν το έχει ξεπεράσει.
Τόσα χρόνια στο ΕΚΑΒ ξέρει πως όταν πάει στο περιστατικό τα συναισθήματα «κλειδώνουν», όμως μετά «θέλεις χρόνο να τα διαχειριστείς», μας λέει.
Ο Γιάννης Γούλας Πρόεδρος των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ περιγράφει την δική του ιστορία που θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη του για πάντα. Πριν από 15 χρόνια όταν υπηρετούσε στην Αθήνα κλήθηκε να επέμβει σε ένα τροχαίο το οποίο προκλήθηκε μετά από σφοδρή, μετωπική σύγκρουση δικύκλων. «Θυμάμαι ότι ο ένας οδηγός παραβίασε το φωτεινό σηματοδότη και έτσι έγινε το κακό. Όταν πήγαμε εμείς εκεί κληθήκαμε να μαζέψουμε ανθρώπινα μέλη που είχαν διασκορπιστεί σε μεγάλη ακτίνα. Αίματα υπήρχαν παντού ακόμη σε τζαμαρίες καταστημάτων. Ήταν ένα τραγικό περιστατικό, ανατριχιαστικό», θυμάται. «Με αυτό το σκηνικό μπροστά στα μάτια σου πρέπει να μην σκεφτείς και απλώς να κάνεις τη δουλεία σου», καταλήγει ο Γιάννης Γούλας.
Όμως δύσκολες καταστάσεις τις οποίες πρέπει μάλιστα να διαχειριστούν, βιώνουν και όσοι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ είναι στο τηλεφωνικό κέντρο. Με το τηλέφωνο στο χέρι προσπαθούν από την μια να δώσουν κουράγιο στο άτομο που επικοινωνεί μαζί τους και από την άλλη να στείλουν το ασθενοφόρο στο σημείο όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Ο Γιώργος Γκουντελίτσας εργάζεται 30 χρόνια στο τηλεφωνικό κέντρο. Έχει διαχειριστεί πραγματικά χιλιάδες περιστατικά. «Είναι δύσκολο να ξέρεις ότι κάποιος άνθρωπος κινδυνεύει και από τις δικές σου ενέργειες μπορεί να σωθεί», μας λέει. Όμως τόσα χρόνια στο τηλεφωνικό κέντρο, ένα περιστατικό θυμάται ακόμη και σήμερα έντονα. Ήταν όταν κάποτε κάλεσε το κέντρο μια μητέρα σε πανικό. «Μας πήρε μια μητέρα και μας είπε πως το παιδί της λιποθύμησε και φώναζε απελπισμένη ζητώντας βοήθεια. Εκεί χρειάζεται ψυχραιμία για να πάρεις σωστά τα στοιχεία και να στείλεις βοήθεια», περιγράφει. Η ταχύτητα αλλά κυρίως η ψυχραιμία «σώζει ανθρώπινες ζωές», καταλήγει ο Γιώργος Γκουντελίτσας.
Πηγή
