λειτουργίας των σχολείων, τον αριθμό και τις ηλικίες των μαθητών και έλεγχε τη συμπεριφορά των δασκάλων.
Πότε πήγαιναν τα παιδιά σχολείο και για πόσο καιρό;
Τα παιδιά ξεκινούσαν το σχολείο σε ηλικία εφτά χρονών. Συνολικά, τα σχολικά χρόνια ήταν περίπου δέκα. Ωστόσο, επειδή η διδασκαλία ήταν ιδιωτική, μόνο οι εύποροι είχαν την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσουν μετά τη βασική εκπαίδευση των τριών ή τεσσάρων ετών. Η πολιτεία, βέβαια, προνοούσε για τα παιδιά όσων είχαν σκοτωθεί σε πολέμους επιχορηγώντας τις σπουδές τους.
Τι διδασκόταν στα σχολεία της αρχαίας Αθήνας;
Tη στοιχειώδη σχολική εκπαίδευση αποτελούσαν τα γράμματα, η γυμναστική και η μουσική. Η διδασκαλία των γραμμάτων γινόταν από το γραμματιστή. Περιλάμβανε γραφή και ανάγνωση, αριθμητική, γραμματική και ποίηση -κυρίως τα Oμηρικά έπη-, την οποία αποστήθιζαν οι μαθητές. Ο παιδοτρίβης επιτηρούσε τις ασκήσεις γυμναστικής. Οι μαθητές γυμνάζονταν στην παλαίστρα των δημόσιων γυμναστηρίων. H μουσική περιλάμβανε χορό και εκμάθηση μουσικών οργάνων, κυρίως αυλού και ενός είδους λύρας που ονομαζόταν κιθάρα, τα οποία δίδασκε ο κιθαριστής.
Tι ήταν ο παιδαγωγός και ποιος ο ρόλος του;
Οι μαθητές που προέρχονταν από εύπορες οικογένειες συνοδεύονταν στο σχολείο από έναν έμπιστο δούλο, τον παιδαγωγό. Αυτός μετέφερε τις κερωμένες πλάκες, στις οποίες χάραζαν γράμματα με τη γραφίδα, τα βιβλία και την κιθάρα ή τον αυλό του μαθητή. Συχνά παρέμενε στην αίθουσα διδασκαλίας για όσο διάστημα το παιδί βρισκόταν εκεί. Τέλος, βοηθούσε το μαθητή στη μελέτη του.
Μετά τη στοιχειώδη εκπαίδευση οι μαθητές πήγαιναν στο πανεπιστήμιο;
Στην Αρχαιότητα δεν υπήρχε οργανωμένη ανώτερη εκπαίδευση. Στην κλασική Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις τις ανάγκες για ανώτατη μόρφωση κάλυπταν οι σοφιστές, οι οποίοι δίδασκαν όλα τα γνωστικά αντικείμενα: γεωμετρία, φυσική, αστρονομία, ιατρική, τέχνες, ρητορική και φιλοσοφία. Οι μαθητές τους τους ακολουθούσαν στις διαλέξεις που έδιναν περιοδεύοντας από πόλη σε πόλη.
Πηγή
