Salk στην Καλιφόρνια, μια πολυφαινόλη -και συγκεκριμένα ένα φλαβονοειδές- που περιέχουν οι φράουλες και άλλα φρούτα ή λαχανικά, η φισετίνη, μειώνει τα γνωστικά ελλείμματα και τη φλεγμονή που σχετίζονται με τη γήρανση σε ποντίκια.
H φισετίνη είναι μια αντιοξειδωτική ουσία που βρίσκεται κυρίως στις φράουλες, τα μήλα, τα κρεμμύδια και τα αγγούρια. Όπως και άλλες πολυφαινόλες έχει εξεταστεί σε διάφορες εργαστηριακές μελέτες και έχει βρεθεί ότι παρατείνει τη ζωή απλών οργανισμών όπως είναι οι ζυμομύκητες, οι σκώληκες και οι μύγες. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η φισετίνη έχει ερευνηθεί είναι ότι μπορεί να διασχίσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό. Υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί να μειώνει το οξειδωτικό στρες των νευρώνων.
Η φισετίνη μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της γνωσιακής παρακμής, επειδή μειώνει την φλεγμονή του εγκεφάλου, διατηρεί τα επίπεδα του λιπαρού οξέος DHA (ανήκει στα ωμέγα-3) στον εγκέφαλο και μειώνει την απώλεια πρωτεϊνών που εμπλέκονται στις συνδέσεις μεταξύ των νευρικών κυττάρων, ανέφερε η Pamela Maher, επικεφαλής της μελέτης.
Η παρούσα μελέτη είναι συνέχεια μιας παλιότερης η οποία είχε δείξει ότι η φισετίνη μπορεί να συμβάλλει στη θεραπεία της σχετιζόμενης με τη γήρανση πνευματικής εξασθένησης και παθήσεων όπως η νόσος Αλτσχάιμερ ή το εγκεφαλικό επεισόδιο.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν εργαστηριακά ποντίκια που γερνούσαν πρόωρα ώστε να μπορούν να μελετήσουν καλύτερα τη νόσο Αλτσχάιμερ. Μέχρι να φτάσουν, σε ηλικία 10 μηνών, τα ποντίκια αυτά είχαν αρχίσει ήδη να εμφανίζουν σωματικά και γνωστικά ελλείμματα, που δεν εμφανίζουν τα φυσιολογικά ποντίκια.
Το φαγητό των τριών μηνών πρόωρα γερασμένων πειραματόζωων περιείχε φισετίνη, και η διατροφή αυτή διήρκησε επτά μήνες. Μια άλλη ομάδα επίσης πρόωρα γερασμένων ποντικιών έτρωγε το ίδιο φαγητό αλλά χωρίς φισετίνη.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, τα τρωκτικά υποβάλλονταν σε διάφορες δραστηριότητες και τεστ μνήμης. Επίσης, οι ερευνητές εξέταζαν τα επίπεδα συγκεκριμένων πρωτεϊνών που σχετίζονται με την εγκεφαλική λειτουργία και τις αντιδράσεις των τρωκτικών στο στρες και στη φλεγμονή.
«Στους 10 μήνες ζωής, οι διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων ήταν σημαντικές. Τα ποντίκια που δεν πήραν φισετίνη είχαν δυσκολίες σε όλα τα γνωστικά τεστ καθώς και αυξημένους δείκτες στρες και φλεγμονής. Τα αστροκύτταρα και τα μικρογλοία, που υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι αντιφλεγμονώδη εγκεφαλικά κύτταρα, καθοδηγούσαν την αναπτυσσόμενη φλεγμονή. Τα ποντίκια που πήραν φισετίνη δεν είχαν αξιοσημείωτες διαφορές στη συμπεριφορά ή τους δείκτες φλεγμονής στους 10μήνες, από την ομάδα των ποντικιών ηλικίας τριών μηνών, χωρίς πρόωρη γήρανση», ανέφερε η Maher.
Να σημειωθεί ότι, δεν παρατηρήθηκε οξεία τοξικότητα ή άλλες παρενέργειες στα ποντίκια που λάμβαναν φισετίνη, ακόμα και όταν επρόκειτο για υψηλές δοσολογίες.
«Τα ποντίκια διαφέρουν από τους ανθρώπους, αλλά υπάρχουν αρκετές ομοιότητες που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι η φισετίνη αξίζει να μελετηθεί περισσότερο, όχι μόνο στην περίπτωση της θεραπείας της νόσου Αλτσχάιμερ, αλλά και στη μείωση ορισμένων εκ των γνωστικών επιπτώσεων της φυσιολογικής γήρανσης», πρόσθεσε η Maher.
Διάφορες μελέτες για τη φισετίνη που έχουν γίνει σε ποντίκια στο παρελθόν δείχνουν ότι μπορεί να έχει μια σειρά από προστατευτικές δράσεις. Έχει καταγραφεί ότι μειώνει τον πόνο, προστατεύει τα οστά, βοηθάει στην περίπτωση του διαβήτη, μειώνει την παχυσαρκία ύστερα από μια υπερθερμιδική διατροφή, βελτιώνει τη ροή του αίματος, έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και ενισχύει τον εγκέφαλο.
Πηγή
