εξαιρετική πολιτική σημασία: μπροστά στις κάμερες, ο Carl Ludwig-Thiele, μέλος του διοικητηρίου της Bundesbank, της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, χάιδεψε επί ώρα μια από τις ράβδους χρυσού που επαναπατρίστηκαν από τα αποθέματα του Παρισιού και της Νέας Υόρκης πίσω στη Φραγκφούρτη.
Ηθελε με αυτό τον τρόπο να περάσει το μήνυμα σε όσους αγωνιούσαν για άνοδο του πληθωρισμού ή σε όσους είναι οπαδοί θεωριών συνωμοσίας: οι περιβόητοι θησαυροί χρυσού της Γερμανίας, οι οποίοι διατηρούνται στο εξωτερικό από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, υπάρχουν πραγματικά και βρίσκονται πλέον σε ασφαλές μέρος.
«Επιβεβαιώσαμε την αυθεντικότητα και το βάρος κάθε ράβδου. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα» δήλωσε ο Carl-Ludwig Thiele σε συνέντευξη Τύπου. Εστειλε έτσι ένα μήνυμα, σε προεκλογική περίοδο στη Γερμανία (ενόψει των κρίσιμων βουλευτικών εκλογών του προσεχούς Σεπτεμβρίου) σε όσους θεωρητικολογούν για την ύπαρξη ή όχι του γερμανικού χρυσού.
Πρόκειται για 270.000 χιλιάδες ράβδους χρυσού (3 378 τόνους, ήτοι 120 δις ευρώ) οι οποίοι είχαν αποθηκευτεί σε δομές φύλαξης στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη, για ιστορικούς λόγους, και αποτελούσαν αντικείμενο θρύλων και φαντασιώσεων παντός είδους: «Υπάρχει πραγματικά αυτός ο χρυσός;» διερωτώνταν πολλοί. «Βρίσκεται ακόμη αποθηκευμένος σε ξένες κεντρικές τράπεζες;».
Το φθινόπωρο του 2012 το Ομοσπονδιακό Ελεγκτικό Συνέδριο είχε αναζωπυρώσει την συζήτηση για τον γερμανικό χρυσό επικρίνοντας την Bundesbank γιατί δεν είχε ποτέ «αναζητήσει την ύπαρξη αυτού του χρυσού ούτε επιβεβαιώσει την αυθεντικότητα και το βάρος του». Ηταν εποχή κρίσης του ευρώ και η ομολογία είχε συγκλονίσει πολλούς Γερμανούς.
Το 2013 η Bundebank άρχισε να επαναπατρίζει, με μυστικές αποστολές, εκατοντάδες ράβδους χρυσού (374 τόνοι) που ήταν τοποθετημένοι στην Τράπεζα της Γαλλίας και στην Federal Reserve των ΗΠΑ. Ο περισσότερος γερμανικός χρυσός βρίσκεται σήμερα σε χρηματοκιβώτια της Bundesbank, στη Φραγκφούρτη. Ολος ο χρυσός επαναπατρίστηκε από τη Γαλλία και έμεναν κάποιοι τόνοι στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο.
Η ιστορία αυτοί του αποθηκευμένου χρυσού στο εξωτερικό έχει τις ρίζες της στην περίοδο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Από το 1951, η νεαρή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας άρχισε να συγκροτεί αποθέματα χρυσού. Χάρη στην αύξηση των εξαγωγών της αποθησαύριζε δολάρια τα οποία μετέτρεπε σε χρυσό και τα αποθήκευε στην Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ. Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι γερμανικές κυβερνήσεις έκριναν απαραίτητο να αποθηκεύσουν το πολύτιμο μέταλλο «δυτικά του Ρήνου» και πάντως πολύ μακριά από τα σύνορα της χώρας, για την περίπτωση μιας νομισματικής κρίσης.
Μετά την ένωση των δύο Γερμανιών και την ομαλοποίηση της γεωπολιτικής κατάστασης, η κατάσταση της Γερμανίας έγινε «πολύ πιο ασφαλής», εξήγησε η Bundesbank για να δικαιολογήσει τον νέο επαναπατρισμό ράβδων χρυσού, την Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017, που κόστισε στους γερμανούς φορολογούμενους 7,7 εκατομμύρια ευρώ. Για να καθησυχάσει τους ανησυχούντες, η Bundesbank διαθέτει μια πλήρη λίστα για το ευρύ κοινό του χρυσού θησαυρού, από το 2015. Μάλιστα, μια πραγματική ράβδος χρυσού, την οποία κάποιος μπορεί να αγγίξει, εκτίθεται στο Μουσείο της Κεντρικής Τράπεζας στην Φραγκφούρτη.
«Πρόκειται και για μία αναγνώριση πως έχουν αλλάξει οι καιροί: οι Γερμανοί δεν ανησυχούν πια για μία ενδεχόμενη αρπαγή των αποθεμάτων χρυσού από τη Ρωσία, όπως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου», σχολίασε το CNN.
