παρακλήσεις των στενών συνεργατών του, να εγκαταλείψει το Βερολίνο και διατάξει τον αρχιυπασπιστή του να κάψει όλα τα προσωπικά του στοιχεία και έγγραφα που βρίσκονταν στην Καγκελαρία και στο Καταφύγιο, υλοποιεί το τελευταίο σχέδιο θανάτου ως ηγέτης του Γ’ Ράιχ. Είναι ο δικός του.
Ο Κόκκινος Στρατός βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και δεν πρέπει να πέσει ζωντανός στα χέρια του. Πιάνει το περίστροφο, βάζει την κάννη στο στόμα και πατάει τη σκανδάλη. Ο Αδόλφος Χίτλερ είναι νεκρός.
Λίγο αργότερα ο ιδιαίτερος γραμματέας του Μάρτιν Μπόρμαν, ο οδηγός, ο υπηρέτης του και μερικοί στρατιώτες της προσωπικής φρουράς του καίνε τα πτώματα του Φύρερ και της Εύας Μπράουν και τα θάβουν έξω από το καταφύγιο, μέσα σε ένα κρατήρα από βόμβα. Από εκεί θα τα πάρουν οι εισβολείς Σοβιετικοί και θα τα κρατήσουν επί σειρά ετών σε μυστικό μέρος, στο Μαγδεμβούργο της Ανατολικής Γερμανίας.
Το εναλλακτικό σενάριο: Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν αγνόησε τις νουθεσίες του Μπόρμαν και του στρατάρχη Βίλχελμ Κάιτελ περί μυστικής απόδρασης από το Βερολίνο. Διέφυγε κάτω από τη μύτη των Σοβιετικών από μια 5η -ανεξερεύνητη για πολλά χρόνια- κρυπτή που είχε το καταφύγιο του στο Βερολίνο.
Φυγαδεύτηκε αεροπορικώς στη Δανία, απ’ όπου με νέα πτήση βρήκε ασφάλεια στην Αργεντινή. Εκεί, κατέφυγαν αποδεδειγμένα χιλιάδες Ναζί μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εν μέσω σχεδίων για τη δημιουργία του Δ’ Ράιχ από τον επιζήσαντα ηγέτη.
Διευρευνώντας αν το τέλος του Φύρερ ήταν πράγματι αυτό που καταχωρήθηκε ως ιστορική αλήθεια από τους Σοβιετικούς, οι δύο άνδρες αναζήτησαν και μελέτησαν -όχι ένα και δύο, αλλά -14.000 αποχαρακτηρισμένα έγγραφα, σχετικά με το τελευταίο στάδιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη.
Η έρευνα τους ήταν τόσο ενδελεχής που αποτυπώθηκε σε μία έκθεση 700 σελίδων. Και τόσο αποκαλυπτική σε κάποια νέα στοιχεία, που μεταφέρθηκε στην τηλεόραση μέσω του History Channel και της σειράς «Hunting Hitler», η οποία προβλήθηκε τον Ιανουάριο του 2017.
Ποια είναι όμως αυτά τα νέα στοιχεία που πασπαλίζουν με δόσεις αληθοφάνειας το σενάριο διαφυγής του Αδόλφου Χίτλερ;
Κατ’ αρχάς ένα έγγραφο της Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου (British Intelligence), που αναφέρει ότι ο Χίτλερ απομακρύνθηκε από τη γερμανική πρωτεύουσα από τον πιλότο της «Luftwaffe» Πέτερ Μπάουμγκαρτ, την ημέρα που υποτίθεται ότι έβαλε τέλος στη ζωή του.
Το ερευνητικό δίδυμο βρήκε επίσης στοιχεία για την ύπαρξη αυτής της 5ης άγνωστης, μέχρι πρότινος, εξόδου από το καταφύγιο, η οποία οδηγούσε σε μια περιοχή αρκετά μεγάλη για έναν αυτοσχέδιο διάδρομο.
Επιπλέον, στην Αργεντινή έχουν βρεθεί στοιχεία στρατιωτικού τύπου, που προκαλούν σοβαρές υποψίες ότι αυτή η περιοχή φιλοξένησε τον Γερμανό δικτάτορα, αν όντως σκηνοθέτησε το θάνατό του.
Σύμφωνα με τον Μπάερ ο Φύρερ σχεδίαζε την οικοδόμηση του Δ’ Ράιχ, με έδρα τη χώρα της Λατινικής Αμερικής.
Επισημαίνει το γεγονός ότι «δεκάδες χιλιάδες Ναζί» έφθασαν στην Αργεντινή μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και παραθέτει αποδείξεις ότι ένας Ναζί φυσικός εργαζόταν σε μια πυρηνική εγκατάσταση για τη δοκιμή εκρηκτικών μηχανισμών.
Υπάρχει επίσης ένα μυστήριο γύρω από τα πιο σημαντικά στοιχεία που θα συνέθεταν de facto το συμπέρασμα ότι ο Χίτλερ και η Μπράουν πέθαναν στις 30 Απριλίου 1945: Δεν είναι φυσικά άλλα από τα σώματά τους.
Τα μόνα υπάρχοντα απομεινάρια του Χίτλερ, τα οποία έγιναν δεκτά από τους ιστορικούς, είναι εκείνα ενός κομματιού οστού της κάτω γνάθου, που λέγεται ότι φυλάσσεται στο Κρεμλίνο.
Όλα όσα γνωρίζουμε για το τι απέγιναν τα δύο πτώματα είναι όσα έχει αναφέρει ο σοβιετικός στρατός. Σύμφωνα με αυτόν, οι δύο σωροί τυλίχτηκαν σε κουβέρτες και κάηκαν μερικώς στον κήπο, έξω από το καταφύγιο, μέσα σε έναν κρατήρα βόμβας.
Τον Μάιο του 1945 μια ρωσική ιατροδικαστική ομάδα ανέσυρε αυτό που υποτίθεται ότι ήταν το σώμα του δικτάτορα. Μέρος του κρανίου έλειπε, προφανώς ως αποτέλεσμα του πυροβολισμού αυτοκτονίας. Βάζει των όσων ανέφεραν οι συλληφθέντες οδοντίατροι του Φύρερ, το υπόλοιπο κομμάτι της γνάθου ταίριαζε με τα οδοντιατρικά του αρχεία.
Τα πτώματα παρέμειναν στη μυστική έως τότε τοποθεσία του Μαγδεμβούργου έως το 1970. Τότε, με διαταγή του αρχηγού της KGB Γιούρι Αντρόποφ, αποτεφρώθηκαν ολοσχερώς και οι στάχτες διασκορπίστηκαν στον ποταμό Έλβα.
Το 2009 όμως, το μέρος του κρανίου που είχε διασωθεί, αποδείχτηκε ότι δεν ήταν του Χίτλερ. Το Κρεμλίνο δέχτηκε να εξεταστεί με τη μέθοδο του DNA στο εργαστήριο γενετικής του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ και το αποτέλεσμα σόκαρε τους ιστορικούς αναλυτές. Το οστό κρανίου είχε όλα τα χαρακτηριστικά για να ανήκει σε μία γυναίκα κάτω των 40 ετών.
Έτσι, το μόνο που απέμεινε ως απόδειξη είναι η κάτω γνάθος του Χίτλερ και αυτή διότι φέρεται να ταιριάζει με τα οδοντιατρικά αρχεία του.
Για τον Μπάερ, μόνο το διασωθέν κάτω κομμάτι της σιαγόνας θα μπορούσε να αποκαλύψει οριστικά εάν ο Χίτλερ πέθανε ή όχι το 1945. Η Ρωσία ωστόσο δεν το έχει προσκομίσει ακόμα για εγκληματολογική μελέτη.
«Είναι σαν τη Σινδόνη του Τορίνο: πρέπει να περιμένουμε πότε θα αποφασίσουν οι Ρώσοι να εξεταστεί με τη μέθοδο του DNA η κάτω γνάθος. Έως τότε τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι πέθανε το 1945 είναι ανεπαρκή. Ούτε καν ο αμερικανικός στρατός που εισέβαλε στη Γερμανία βρήκε κάποια αξιόπιστη πηγή για να επιβεβαιώσει το θάνατό του. Σαφώς δεν έχουν βρεθεί αξιόπιστοι μάρτυρες να ισχυριστούν ότι τον είδαν στη Νότια Αμερική. Και μάλλον δεν θα βρεθούν ποτέ. Από την άλλη πλευρά όμως, στην Αργεντινή υπάρχουν ναζιστικές κοινότητες που απλώς αρνούνται να μιλήσουν», έχει δηλώσει ο Μπάερ, υπενθυμίζοντας ότι και για το FBI και για την «British Intelligence» η έρευνα για την τύχη του Χίτλερ παραμένει ανοικτή.
Ο υπαινιγμός του Μπάερ είναι σαφής. Οι Γερμανοί «παρέδωσαν» το κουφάρι ενός άλλου ανθρώπου στον Κόκκινο Στρατό, θαμμένο είτε δίπλα στην πραγματική Εύα Μπράουν, είτε σε μια άλλη γυναίκα. Για λόγους γοήτρου οι Σοβιετικοί δεν είχαν κανένα λόγο να διαψεύσουν τους συνεργάτες και οδοντίατρους του Χίτλερ.
Το σενάριο να βρήκαν πρώτοι τη σωρό του Νο. 1 καταζητούμενου της Γης – και να μη τον έχασαν μέσα από τα χέρια τους – ήταν απολύτως βολικό επικοινωνιακά, σε μια χρονική συγκυρία που ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους νικητές του ανατολικού μετώπου και τις συμμαχικές δυνάμεις αντηχούσε ήδη στα τύμπανα του «Ψυχρού Πολέμου».
Για τους συνεργάτες του Χίτλερ αυτή η εξέλιξη ήταν επίσης ιδανική. Εκτός του ότι η αυτοχειρία έδινε μια ηρωική διάσταση στην υστεροφημία του, η σκηνοθεσία του θανάτου του εξασφάλιζε τις συνθήκες μιας αθόρυβης και «ανενόχλητης» διαβίωσης.
Είναι απορίας άξιον (;) γιατί η Ρωσία δεν έχει δώσει τέλος στο debate, με την εγκληματολογική εξέταση της φυλασσόμενης κάτω γνάθου.
Έως ότου συμβεί αυτό, το εναλλακτικό σενάριο δεν μπορεί να αποκλειστεί: ο πιο αιματοβαμμένος πολέμαρχος της ιστορίας έζησε και… βασίλεψε μετά τη «λεηλασία» του βασιλείου του.
