Αυτούς τους καθημερινούς πρωταγωνιστές τιμά το Μαζί για το Παιδί, καθώς η ζωή τους αποτελεί μήνυμα ελπίδας για εμάς τους υπόλοιπους.
Φέτος η Ένωση Μαζί για το Παιδί θα απονείμει το Βραβείο «Έργο Ζωής» στις κύριες Μαρία Τσούτσου και Ροδούλα Σταθάκη ενώ με το Βραβείο «Μάθημα Ζωής» θα τιμηθούν ο κύριος Στέλιος Κυμπουρόπουλος και η κυρία Λίλα Πατρόκλου.
Η προσωπογραφία των Βραβείων του Μαζί για το Παιδί
Τα «Βραβεία Μαζί για το Παιδί», «Έργο Ζωής» και «Μάθημα Ζωής», στρέφουν τους προβολείς σε ανθρώπους που έχουν προσφέρει σημαντικό εθελοντικό κοινωνικό έργο και σε εθελοντές που ανήκουν στην οικογένεια των ευπαθών κοινωνικά ομάδων, επιβραβεύοντας το ψυχικό τους σθένος και τη θετική τους στάση απέναντι στη ζωή.
Πιο συγκεκριμένα, το βραβείο «Έργο Ζωής», απονέμεται σε προσωπικότητες οι οποίες έχουν επιδείξει πολυετή και πολυσχιδή εθελοντική δράση και έχουν αφιερώσει τη ζωή τους με αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια προσφέροντας υλική, πνευματική, ιατρική ή ηθική υποστήριξη στο συνάνθρωπο σε ανάγκη.
Ενώ το βραβείο «Μάθημα Ζωής», απονέμεται σε προσωπικότητες από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που υπερβαίνουν το «εγώ» και προσφέρουν εθελοντικά στο «εμείς», αξιόλογο και διαχρονικό έργο, συμβάλλοντας στην κοινωνική αναγέννηση του τόπου, ενώ αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.
Να σημειωθεί πως τα «Βραβεία Μαζί για το Παιδί» διοργανώνονται απονέμονται από εξέχουσες προσωπικότητες από το χώρο των γραμμάτων και των τεχνών.
Χορηγοί, εθελοντές και δημοσιογράφοι
Στο πλαίσιο της τελετής των βραβείων, η Ένωση θα τιμήσει τους χορηγούς και τους εθελοντές που στήριξαν το έργο της, μέσα στη χρονιά που μας πέρασε, αλλά και δημοσιογράφους που βοήθησαν στην καλύτερη προβολή του Μαζί για το Παιδί κατά τα 2 προηγούμενα χρόνια.
Η Τελετή της Απονομής Βραβείων του «Μαζί για το Παιδί» θα πραγματοποιηθεί, την Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018 στις 13:00, στο Μουσείο Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς 138.
Την εκδήλωση θα παρουσιάσει η δημοσιογράφος κυρία Σία Κοσιώνη.
Αποκλειστικός Χορηγός της εκδήλωσης είναι η MYLAN Φαρμακευτική.
Ευχαριστούμε το «Δειπνοσοφιστήριον» το οποίο θα παραθέσει δωρεάν cocktail για τους σκοπούς της εκδήλωσης.
Λίγα λόγια για το Μαζί για το Παιδί:
Το Μαζί για το Παιδί ξεκίνησε να λειτουργεί στην Ελλάδα το 1996. Πρόκειται για μια ένωση μη-κερδοσκοπικών σωματείων και ιδρυμάτων, που εργάζονται για την ευημερία περισσότερων από 30.000 παιδιών κάθε χρόνο εκ των οποίων τα 10.000 σε συστηματική βάση. Κύριος στόχος της Ένωσης είναι να προσφέρει βοήθεια σε παιδιά και νέους που αντιμετωπίζουν την φτώχεια, την αναπηρία, την κακοποίηση και την αρρώστια. Το 2016 τιμήθηκε με το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών για την κοινωνική του προσφορά.
Τα Σωματεία-μέλη του Μαζί για το Παιδί:
Ίδρυμα «Η Παιδική Στέγη» • Ίδρυμα Κοινωνικής Εργασίας «Χατζηπατέρειον» - Κ.Α.Σ.Π. • Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών •Πνοή-Φίλοι Εντατικής Θεραπείας Παιδιού• Οι Φίλοι του Παιδιού• Οι Φίλοι της Μέριμνας• Πανελλήνια Ένωση Αγώνα κατά του Νεανικού Διαβήτη (Π.Ε.Α.Ν.Δ.) •Κέντρο Ειδικών Ατόμων «Η Χαρά» •Σωματείο «Φίλοι του Θεοτόκος».
Μαρία Παφλιωτέλλη – Τσούτσου – Έργο Ζωής
Η Μαρία Παφλιωτέλλη-Τσούτσου γεννήθηκε στην Μυτιλήνη. Αποφοίτησε με «Άριστα» από τη Σχολή Μαιών «Βιργινία Σκυλίτση». Εργάστηκε ως διδάσκουσα στο Μαιευτήριο «Μαρίκα Ηλιάδη» και υπηρέτησε από υψηλές διοικητικές θέσεις σε μεγάλα Μαιευτήρια της Αθήνας.
Παντρεύτηκε τον Αγρινιώτη Ιατρό, Αλέκο Γ. Τσούτσο. Απέκτησαν έναν πολύ όμορφο γιο, τον Γιώργο, ο οποίος γεννήθηκε με νοητική υστέρηση.
Η Μαρία Τσούτσου αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, ως εθελόντρια, στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών με νοητική υστέρηση και συνοδές αναπηρίες. Όραμα και μοναδική αποστολή της ζωής της ήταν η ίδρυση και λειτουργία του Εργαστηρίου «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ» νομού Αιτωλοακαρνανίας (1990) για τα άτομα με χαμηλή νοημοσύνη όπου διετέλεσε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου επί εικοσιπέντε χρόνια, αμισθί.
Εμπνεύστηκε την έκδοση του περιοδικού «ΠΛΕΙΑΔΕΣ» του Εργαστηρίου «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ», στο οποίο αρθρογραφούσε επί δεκατέσσερα συνεχή έτη. Εξέδωσε το 2014 το μυθιστόρημα «Άγριοι Γλάροι του Αιγαίου». Βραβεύτηκε από το πρόγραμμα «100 MIRRORS», Ευρωπαϊκή Οργάνωση για το έτος 2013.
Λόγω της συνεχούς κοινωνικής προσφοράς της ο Δήμαρχος της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου της απένειμε, με ομόφωνη απόφαση των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, την τιμητική διάκριση της επιτίμου Δημότιδος Μεσολογγίου και το χρυσό μετάλλιο της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου το 2015. Η Μαρία Τσούτσου αφιέρωσε αυτή τη μεγαλύτερη προς το πρόσωπό της τιμητική διάκριση στην Ελλάδα και τον αείμνηστο γιο της Γιώργο.
Στα πλαίσια της προσπάθειάς της για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας πάνω σε θέματα αναπηρίας, δημιούργησε την Λαογραφική ομάδα δημοτικών χορών από εκπαιδευόμενους νέους, δεδομένου ότι η δημοτική παράδοση ήταν ως άκουσμα οικείο στα ξεχωριστά παιδιά μας και αυτό έγινε με μεγάλη επιτυχία. Επίσης δημιούργησε την ομάδα Χορωδίας από εκπαιδευόμενους νέους και εργαζόμενους. Κορυφαίο όμως επίτευγμά της ήταν η ομάδα Θεάτρου των εκπαιδευομένων και εργαζομένων, για την οποία έχει κάνει τη διασκευή πολλών θεατρικών έργων. Ως επίτιμη Πρόεδρος του Εργαστηρίου εμπνεύστηκε τη θεατρική παράσταση «Δαίδαλος και Ίκαρος», η οποία παρουσιάστηκε σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου. Τη διασκευή και σκηνοθετική επιμέλεια του έργου την ανέλαβε η ίδια η Μαρία Τσούτσου. Η θεατρική παράσταση παρουσιάστηκε στο Αγρίνιο, στο Μεσολόγγι, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Το Εργαστήρι «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ» απέκτησε την ευρωπαϊκή διάκριση ποιότητας EQUASS Excellence από την Ευρωπαϊκή Πλατφόρμα E.P.R. που εδρεύει στις Βρυξέλλες, και είναι μοναδική σε όλη την Ελλάδα από το 2008, ενώ βραβεύτηκε για την προσφορά του στην κοινωνία, ως έργο ευποιίας, από την Ακαδημία Αθηνών στις 22 Δεκεμβρίου του 2015.
Η Μαρία Τσούτσου εξακολουθεί να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της με όλες τις δυνάμεις της σε όλα τα δρώμενα του Εργαστηρίου «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ» και παρακολουθεί το κοινωνικό του έργο, ακούραστα.
Στέλιος Κυμπουρόπουλος - Μάθημα Ζωής
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου 1985 στην Αθήνα και είναι το δεύτερο παιδί του Παναγιώτη και της Μιρέλλας, με διαφορά 16 ετών από τον αδελφό του Σπύρο. Όταν γεννήθηκε τίποτα δεν προμήνυε πως ο Στέλιος έχει μια γενετική πάθηση. Σε ηλικία όμως 14 μηνών, τα πρώτα συμπτώματα άρχισαν να εμφανίζονται. Διαγνώστηκε με Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία τύπου ΙΙ, μια νόσο με προοδευτική εξέλιξη, με αποτέλεσμα όσο μεγαλώνει να ατροφούν οι μυϊκές ομάδες του σώματος. Το προσδόκιμο ζωής του δεν ήταν μεγαλύτερο από την εφηβεία, οι γονείς του όμως δεν του στέρησαν μια παιδική και εφηβική ζωή όμοια με αυτήν των συνομηλίκων του χωρίς αναπηρία, σε μια εποχή που η κατάσταση της αναπηρίας ήταν εξαιρετικά περιθωριοποιημένη και απομονωμένη από την υπόλοιπη κοινωνία.
Ο Στέλιος σήμερα είναι 32 ετών με την ειδικότητα Ψυχιάτρου-Σεξολόγου και κατέχει τη θέση Επιμελητή Β’ στη Β’ Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική Αθηνών του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «ΑΤΤΙΚΟΝ». Αυτό βέβαια, αποτελεί το τελικό –ως τώρα– βήμα μιας πορείας που ξεκινά το 1991, όταν οι γονείς του αποφασίζουν να παρακολουθήσει σχολείο γενικής εκπαίδευσης. Οι δάσκαλοι του σχολείου είχαν αντίρρηση στην έναρξη της εκπαίδευσης σε αυτό το χώρο, αλλά μετά από διαπραγματεύσεις τον δέχτηκαν. Σε ηλικία 12 ετών χρειάστηκε να χειρουργηθεί στη σπονδυλική στήλη. Μια διαδικασία επίπονη που τον έφερε κοντά στο θάνατο αρκετές φορές. Τελικά επέστρεψε ζωντανός, σε μια δύσκολη καθημερινότητα, για να συνεχίσει τη ζωή του με πάθος και σθένος και να ξεπεράσει πολλά ακόμα εμπόδια, δίνοντας στους γύρω του ένα πραγματικό “Μάθημα Ζωής”.
Το 1999, όντας μαθητής της 3ης γυμνασίου, γίνεται ο πρώτος αριστούχος με αναπηρία που παρελαύνει ως σημαιοφόρος στη μαθητική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Από εκεί και πέρα οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη. Το 2003 εισέρχεται στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και το 2010 αποφοιτά αριστούχος από αυτήν. Το 2014 αποκτά τίτλο Μεταπτυχιακών σπουδών, την περίοδο 2013-2015 παρακολουθεί μετεκπαιδευτικά σεμινάρια στο αντικείμενο των ψυχοσεξουαλικών διαταραχών του ανθρώπου και το Σεπτέμβριο του 2016 λαμβάνει τον τίτλο ειδικότητας της Ψυχιατρικής.
Πέραν των απαιτητικών ακαδημαϊκών υποχρεώσεών του, ο κύριος Κυμπουρόπουλος, παρουσιάζει παράλληλα έντονη κοινωνική δραστηριότητα, σχετικά με τα δικαιώματα των Ανθρώπων με Αναπηρία (ΑμεΑ), ξεπερνώντας το “εγώ” και διεκδικώντας ενεργά για το “εμείς”. Το 2008, συμμετέχει σε συνέδριο στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, όπου γνωρίζει για πρώτη φορά τη φιλοσοφία της Ανεξάρτητης Διαβίωσης και γίνεται τρόπος ζωής για τον ίδιο. Μέσα από τηλεοπτικές εμφανίσεις, ραδιοφωνικές εκπομπές, συγγραφή ενημερωτικών άρθρων καθώς και ομιλίες, ο κύριος Κυμπουρόπουλος επιθυμεί να διαδώσει τη φωνή των ΑμεΑ και τα δικαιώματα που τους διέπουν στην ελληνική κοινωνία.
Το Δεκέμβριο του 2014 μαζί με άλλα 5 άτομα με αναπηρία ιδρύει τον Οργανισμό Ανεξάρτητης Διαβίωσης Ελλάδος με το όνομα i-living στον οποίο έχει επιτελέσει Πρόεδρος. Από το 2015 έως και σήμερα είναι εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Ανεξάρτητη Διαβίωση (European Network on Independent Living - ENIL), ενώ από το 2017 κατέχει τη θέση του Αντιπροέδρου.
Ο “i-living” αποτελεί τον πρώτο οργανισμό με σκοπό την προώθηση του κινήματος της Ανεξάρτητης Διαβίωσης στην Ελλάδα και έχει ως αδιαπραγμάτευτο όραμα, έναν κόσμο, στον οποίο κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως αναπηρίας, θα έχει την ελευθερία επιλογής και ελέγχου της ζωής του. Ο Οργανισμός στοχεύει στην ενημέρωση και προετοιμασία των ΑμεΑ σχετικά με τα οφέλη και τον τρόπο εφαρμογής της Ανεξάρτητης Διαβίωσης, την ενημέρωση της κοινωνίας και τη διαβούλευση με τους αρμόδιους κρατικούς φορείς για τη θεσμοθέτησή της.
Η στρατηγική επίτευξης αυτού του οράματος εστιάζεται στη βιώσιμη ανάπτυξη του μοντέλου της Ανεξάρτητης Διαβίωσης, καθώς επίσης και στη δημιουργία πολιτικών που προωθούν την κοινωνική ενσωμάτωση των ανθρώπων με αναπηρία, ώστε κάθε Άνθρωπος με Αναπηρία να έχει δικαίωμα να δημιουργεί τη ζωή που επιθυμεί.
ΛΙΛΑ ΠΑΤΡΟΚΛΟΥ
Η Λίλα Πατρόκλου είναι συγγραφέας παιδικών βιβλίων και έχει δημιουργήσει και συντονίζει μαζί με τους συνεργάτες της, τρεις Παιδικές Λέσχες Ανάγνωσης, καθώς και μία Εφηβική και μία Ενηλίκων, πάντα με αντικείμενο την παιδική και την νεανική λογοτεχνία.
Η κυρία Πατρόκλου αποτελεί δίνει καθημερινά Μάθημα Ζωής σε όσους τη γνωρίζουν, καθότι αντί να ηττηθεί από την ασθένειά της, μετέτρεψε τις εμπειρίες και τις γνώσεις μιας ολόκληρης ζωής σε μια δημιουργική, γενναιόψυχη και αποτελεσματική προσφορά προς τους άλλους και κυρίως προς τα παιδιά και τους νέους ανθρώπους, που έχουν τόση ανάγκη από ενθάρρυνση και έμπνευση στην πορεία της ζωής τους.
Από την ηλικία των 13 ετών η κυρία Πατρόκλου πάσχει από μια σπάνια εκφυλιστική ασθένεια που σταδιακά την έχει περιορίσει κινητικά. Αυτό όμως δεν έχει σε τίποτε περιορίσει την ενέργεια και τη ζωτικότητα της. Γεμάτη αισιοδοξία, δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς, κυρίως στο χώρο των παιδιών και των νέων ανθρώπων, προσφέροντας τον ενθουσιασμό της για τα γράμματα, την τέχνη και τη μάθηση στην πιο ευρεία και πολυποίκιλη μορφή τους.
Ως άνθρωπος πνευματικός και βαθύτατα καλλιεργημένος επιδίδεται στη συγγραφή βιβλίων για παιδιά, όμως η δημιουργική της δράση δεν περιορίζεται μόνο στη συγγραφή βιβλίων. Πέραν από τη διαρκή προσωπική της απασχόληση στις λέσχες ανάγνωσης, συμμετέχει στο πρόγραμμα “Χώροι Πολιτισμού και Πρόσβαση” του Υπουργείου Πολιτισμού και συνεργάζεται με μουσεία για την καλύτερη πρόσβαση επισκεπτών με αναπηρία, καθώς η πρόσβαση είναι ένας τομέας για τον οποίο αγωνίζεται διαρκώς, ως άνθρωπος που αντιμετωπίζει δυσκολίες στη μετακίνηση.
Επιπλέον κάνει σεμινάρια σε νηπιαγωγούς και δασκάλους με θέμα την εξοικείωση των παιδιών με την εικόνα και την ιδέα της αναπηρίας και επισκέπτεται δημοτικά σχολεία με σκοπό την προετοιμασία των μαθητών για την ένταξη παιδιών με αναπηρία στην τάξη. Παράλληλα έχει συγκεντρώσει με πολύ υπομονή και μεράκι λίστες βοηθημάτων με σκοπό να διευκολύνει το έργο εκπαιδευτικών που θέλουν να ασχοληθούν με την αναπηρία στα σχολεία μας, βάζοντας και το δικό της λιθαράκι, αθόρυβα και διακριτικά ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε σε μια πιο ανθρώπινη και δίκαιη αντιμετώπιση των ανθρώπων με αναπηρίες από τις επόμενες γενιές.
Βιβλία:
« Η Χρυσούλα»,
« Τα άτακτα πλοκάμια»,
« Ο Λάμπης»,
« Ο Στρατηγός κι ο γάτος του»
Κυκλοφορούν απ’ τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο
ΡΟΔΟΥΛΑ ΣΤΑΘΑΚΗ-KOYMAPH - Έργο Ζωής
Η κυρία Ροδούλα Σταθάκη- Κούμαρη αντιπροσωπεύει το υψηλότερο παράδειγμα κοινωνικής προσφοράς και εθελοντισμού. Έχοντας επιλέξει, χωρίς προσωπικό κίνητρο, να προσφέρει στον τομέα της δια βίου υποστήριξης Ελληνόπουλων με νοητική υστέρηση, τάχτηκε ανιδιοτελώς και αθόρυβα στο πλευρό όλων όσων βοήθησαν στην πραγματοποίηση του οράματος της Εστίας Άγιος Νικόλαος.
Η συμβολή της στον τομέα της διαβίωσης των ατόμων με αναπηρίες ξεκίνησε το 1988, όταν η κυρία Σταθάκη ήταν ήδη 63 ετών. Ως τότε, είχε ήδη πετύχει πολλά σπάζοντας φράγματα για την εποχή της. Σπούδασε Γερμανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, πριν αφιερωθεί εθελοντικά στον Ερυθρό Σταυρό ως νοσοκόμα την περίοδο του Εμφυλίου. Το 1952 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Βέρνης, με δίπλωμα Γραμματέως και επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως, στον ΕΟΤ ως ιδιαιτέρα γραμματεύς της λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη και τέλος ως ξεναγός έως το 1988. Συγχρόνως υπήρξε κινητήριος δύναμη στη σύσταση και την εξέλιξη δύο εξαιρετικών μουσείων—του Ναυτικού και Ιστορικού Μουσείου του Γαλαξειδίου και του Λαογραφικού Μουσείου του Ρεθύμνου.
Το 1988, ωθούμενη από μεγάλο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, ίδρυσε σε συνεργασία με την παιδική της φίλη κυρία Βεατρίκη Δημητριάδου ένα Σωματείο με σκοπό την αξιοπρεπή διαβίωση Ελληνόπουλων με νοητική υστέρηση. Το Ελληνο-Ελβετικό Σωματείο «Τα Δελφίνια», όπως ονομάστηκε, ιδρύθηκε στο St. Gallen της Ελβετίας. Η κυρία Βεατρίκη Δημητριάδου, είχε σπουδάσει ειδική ψυχολόγος και εργαστεί για 30 χρόνια στο διεθνές χωριό Pestalozzi, όπου φιλοξενούνταν ορφανά παιδιά θύματα πολέμου απ’ όλο τον κόσμο. Ενώ η κυρία Δημητριάδου στην Ελβετία εστιαζόταν στη συλλογή φίλων και πόρων, στην Ελλάδα η κυρία Σταθάκη ίδρυσε ένα αδελφό Σωματείο για 14 Ελληνόπουλα, με το ίδιο όνομα και έδρα το Γαλαξείδι και διέθεσε το κτήμα της για να δημιουργηθεί η πρωτοποριακή μονάδα. Το 1990 και το 1991, έγιναν 2 κατασκηνώσεις στο κτήμα και στη συνέχεια νοίκιασαν ένα σπίτι στο κέντρο του Γαλαξειδίου για το χειμώνα του 1991.
Τότε, μπήκαν στη σκηνή, οι μελλοντικοί θεμελιωτές της Εστίας Άγιος Νικόλαος, Kurt και Doris Eisenmeier. Το ζεύγος ήδη είχε ιδρύσει δύο πρωτοποριακές κοινότητες στη Γερμανία και είχε αποφασίσει να προσφέρει μια κοινότητα ιδίου τύπου στην Ελλάδα, για τη διαβίωση Ελλήνων με ειδικές ανάγκες. Το Γαλαξείδι τους άρεσε πολύ και διάλεξαν να στήσουν την Ελληνική τους κοινότητα εκεί. Οι δύο φίλες αποφάσισαν να ταχθούν με το ζεύγος για να υποστηρίξουν τη δημιουργία της Εστίας Άγιος Νικόλαος, σταματώντας την ξεχωριστή λειτουργία του Σωματείου τους. Τα Δελφίνια είχαν ανοίξει το δρόμο για τη δημιουργική επίτευξη ενός ιερού σκοπού.
Η κυρία Σταθάκη ήταν πολύ σημαντική για την υλοποίηση της εγκατάστασης της Εστίας στο Γαλαξείδι. Βοήθησε στην εξεύρεση της γης, από πολλούς ιδιοκτήτες, για να δημιουργηθεί το κτήμα των 28 στρεμμάτων λίγο έξω από το κέντρο της πόλης. Η θεμελίωση έγινε τον Ιούλιο του 1993 και το πρώτο σπίτι λειτούργησε το 1995. Έγινε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής και βοηθούσε ακούραστα το δύσκολο έργο των Διευθυντών της Εστίας με κάθε τρόπο.
Τα πρώτα χρόνια ήταν εξαιρετικά δύσκολα. Η Εστία χρειάστηκε να δημιουργήσει μόνη της υποδομές (δρόμος, νερό), ενώ η κυρία Σταθάκη βρισκόταν στην πρώτη γραμμή για να κατευνάσει την τοπική κοινωνία που αντιδρούσε αρνητικά στην ύπαρξη αναπήρων στην περιοχή και έγινε το στήριγμα των οικογενειών των κατοίκων της Εστίας, στους οποίους συμπαραστεκόταν με κατανόηση.
Με τα χρόνια, η Εστία αναπτύχθηκε και χτίστηκαν τέσσερα σπίτια, ενώ ο κήπος καλλιεργήθηκε και καλύπτει τις πιο πολλές ανάγκες της κοινότητας. Πρόσφατα, συστάθηκε και το Σωματείο των Φίλων της Εστίας Άγιος Νικόλαος στην Αθήνα για την προώθηση των σκοπών του ιδρύματος. Η Κυρία Σταθάκη, που διατήρησε μέχρι και σήμερα το συμβουλευτικό και εμψυχωτικό της ρόλο θα γίνει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου των Φίλων της Εστίας Άγιος Νικόλαος ξεκινώντας στα 92 της χρόνια ένα ακόμα κεφάλαιο για το καλό της Εστίας.
