Γιώργου Πιπερόπουλου
Σκόπιμα άφησα να περάσουν δύο ημέρες αλλά σήμερα...
Τρίτη μέρα μετά την 15η Ιανουαρίου θέτω σε δημόσια θέα το απλό, αφοπλιστικά ειλικρινές ερώτημα, στους Συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ (κάποιοι σκωπτικά τους χαρακτηρίζουν «εργατοπατέρες» αλλά προσωπικά ο χαρακτηρισμός ΔΕΝ με εκφράζει):
«Ταλαιπωρήθηκαν την Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018 εκατομμύρια συμπολίτες σας με την απεργία στα ΜΜΜ που είχε σαν στόχο την «ματαίωση» ψήφισης του περιώνυμου εκείνου ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ, το οποίο τελικά ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΤΙΚΕ, ναι ή όχι; Τι ακριβώς πετύχατε πέρα από το να ταλαιπωρήσετε εκατομμύρια συμπολιτών σας και μαζί χιλιάδες τουρίστες που έφευγαν ή ερχόντουσαν στο Λεκανοπέδιο;»
Εύχομαι να μην μου αντιτάξουν οι κορυφαίοι Συνδικαλιστές και τα γνωστά μας ΜΜΕ ως εξαπτέρυγά τους το ερώτημα:
«Δηλαδή κ Πιπερόπουλε να παραιτηθούμε από το δικαίωμα της ΑΠΕΡΓΙΑΣ;
Κατηγορηματικά θα απαντήσω ΟΧΙ βέβαια, αλλά όταν το μόνο που πετυχαίνουν τέτοιες ΑΠΕΡΓΙΕΣ είναι να υποφέρουμε ΟΛΟΙ και το αποτέλεσμα να είναι για πολλοστή φορά «μια τρύπα στο…νερό» πιστεύω ότι έχω το δημοκρατικό δικαίωμα να θέσω το παραπάνω όπως ΚΑΙ το παρακάτω επίσης απλό και αφοπλιστικά ειλικρινές ερώτημα:
«Μήπως θα πρέπει να καθίσουνε σε ένα στρογγυλό τραπέζι οι κορυφαίοι Συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και με τη βοήθεια «ειδικών» να λειτουργήσουν ως «think tank» (ως «Δεξαμενή Σκέψης») και να χρησιμοποιήσουν γνωστές δημιουργικές τεχνικές για να προσδιορίσουν ΚΑΙΝΟΤΟΜΕΣ και περισσότερο αποτελεσματικές μεθόδους αντιπαλότητας με Κυβερνητικές αποφάσεις και Νομοσχέδια;»
Μήπως, τελικά, αφού πέρα από την ταλαιπωρία εκατομμυρίων πολιτών, από την απεργία της περασμένη Δευτέρας όπως διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά ΔΕΝ προέκυψε ΚΑΝΕΝΑ θετικό αποτέλεσμα καιρός είναι να τις σταματήσουν, βρίσκοντας νέους τρόπους και μεθόδους εναντίωσης σε ανεπιθύμητα Νομοσχέδια;
Βέβαια την περασμένη Δευτέρα κέρδισαν τα μεροκάματά τους οι Ταξιτζήδες, και δεν θέλω να με παρεξηγήσουν αλλά αυτό το κατατάσσω στο γνωστό απόφθεγμα που το λέει απλά:
«Ουδέν κακόν αμιγές…καλού!»…
