εμάς και στα πράγματα, που θα ήταν τελείως ουτοπικό να πιστεύαμε πως δεν επηρεάζει και τις σχέσεις μας. Όχι μόνο το τι θέλουμε από αυτές -είναι άλλωστε λογικό να μην αποζητάς τα ίδια πράγματα από τη προσωπική σου ζωή στα 20 και τα ίδια στα 30- αλλά και το πώς λειτουργούμε μέσα σε αυτές.
Δεν σε ενδιαφέρουν πια "τα μοντέλα"
Εντάξει, καμιά δεν είδε έναν ψηλό μελαχρινό με κοιλιακούς και είπε "άστο καλύτερα, προτιμώ κοιλίτσα-φαλακρίτσα", αλλά σίγουρα όσο τα χρόνια περνούν η εμφάνιση παύει να σε εντυπωσιάζει και ίσως αρχίζει να σε απομακρύνει. Όταν εσύ, που ως κορίτσι έχεις και την κοκεταρία έμφυτη, δεν έχεις κουράγιο να ταιριάξεις καλά-καλά το παντελόνι με τη μπλούζα, απορείς και με το δίκιο σου που ο Θανάσης κυκλοφορεί σαν το εξώφυλλο της Ιταλικής Vogue και έχει τον χρόνο και τη διάθεση να ξοδεύει 3 ώρες από την ημέρα του στο γυμναστήριο. Άλλωστε μέχρι τα πρώτα -άντα έχεις μάθει πια καλά πως τίποτα ωραίο δεν προκύπτει από κάποιον που έχει καλύτερα βγαλμένα φρύδια από εσένα και δεν τρώει πατάτες τηγανητές "γιατί είναι στον όγκο".
Οι διαφωνίες σας αφορούν πιο ουσιώδη ζητήματα
Και όχι για το αν θα πάτε στη συναυλία των Arctic Monkeys. Ή για το πού θα περάσετε το τριήμερο. Αφορούν πιο σημαντικές αποφάσεις ή μεταξύ σας ζητήματα. Κάπως μαγικά όσο μεγαλώνουμε, ο φόρτος εργασίας, τα καθημερινά προβλήματα, το άγχος, απλοποιούν τα υπόλοιπα ζητήματα. Και στο τέλος αν είστε και οι δύο εκεί, και το θέλετε που είστε, αυτό αρκεί.
Σε νοιάζει "το μετά"
Κάτι που οι φίλες σου έχουν αρχίσει να παντρεύονται, κάτι που κοιτάς στον δρόμο παιδάκια και λιώνεις, κάτι η μάνα σου (χωρίς περαιτέρω σχόλιο), το μέλλον σε απασχολεί πολύ. Όπως και το "που πάμε". Στα thirty something δεν υπάρχει η πολυτέλεια των 20 που λέει "και αν δεν είναι αυτός, θα είναι ο επόμενος". Τώρα αρχίζεις και αναλογίζεσαι πως έχεις 10, αν είσαι τυχερή 15 χρόνια να γίνεις μητέρα, πράγμα που στις περισσότερες περιπτώσεις προϋποθέτει έναν καλό σύντροφο. Άρα αντιλαμβάνεσαι με πολύ διαφορετικό τρόπο τη σχέση σου και τον άνθρωπο δίπλα σου. Η ανοχή σου σε παιχνίδια εξουσίας και καψόνια μειώνεται, τη στιγμή που αυξάνεται η ανάγκη σου για ασφάλεια, προσοχή και ισορροπία.
Ξέρεις ότι η απόρριψη είναι μέσα στο πρόγραμμα
Θυμάσαι αυτά τα ατελείωτα βράδια κλάματος και μίρλας που είχες στα 20 όταν δεν σου απαντούσε ποτέ στο μήνυμα; Ή όταν εξαφανιζόταν ένα ωραίο πρωί χωρίς εξήγηση; Τώρα αντιλαμβάνεσαι πολύ πιο γρήγορα πώς ΌΧΙ δεν έκανες κάτι λάθος και προφανώς εκείνος είναι ένας τεράστιος κόπανος, μετανιώνεις που έχασες τον πολύτιμο χρόνο σου και προχωράς παρακάτω. Next please.
Αλλάζει το s..x
Ξέρεις πια καλύτερα το σώμα σου και τον εαυτό σου, και απολαμβάνεις το s..x χωρίς αναστολές, χωρίς ντροπή, επειδή το θες και σου αρέσει και όχι "για να τον κρατήσεις" και όχι "για να τον κάνεις να κολλήσει". Σίγουρα δεν υπάρχει η συχνότητα και η ποσότητα των πρώτων φοιτητικών σου χρόνων, αλλά αυτά έχουν αντικατασταθεί από την ποιότητα. Και ο οργασμός είναι αδιαπραγμάτευτος.
Πηγή
