Όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού, το ζευγάρι παρέλαβε σε περιποιημένο – αν μη τι άλλο – δερμάτινο φάκελο όχι το νόμιμο παραστατικό με την επωνυμία της επιχείρησης, τον ΑΦΜ της, το όνομα του κατά τον νόμο υπευθύνου, τα τηλέφωνα και την Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία που υπάγεται, αλλά … το πρόχειρο και φυσικά ανεπίσημο, χωρίς καμία φορολογική αξία, δελτίο παραγγελίας.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ο μαγαζάτορας είχε χρεώσει παρανόμως το διπλό κουβέρ στην παραγγελία του ζευγαριού, χρεώνοντας τον λογαριασμό τους για τα μαχαιροπίρουνα, τις χαρτοπετσέτες και τα σκεύη που ούτως ή άλλως είναι υποχρεωμένος να παρέχει στην πελατεία του, έναντι του ποσού των 2 ευρώ.
Ο καταναλωτής σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία μπορούσε να αρνηθεί την καταβολή των 2 ευρώ που του χρεώθηκαν ως κουβέρ, αλλά μπορούσε επίσης να αρνηθεί την πληρωμή και ολόκληρου του ποσού επειδή δεν του έδωσαν νόμιμη απόδειξη αλλά το δελτίο παραγγελίας, το οποίο υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να παραδοθεί στον καταναλωτή μαζί με την απόδειξη της ταμειακής μηχανής
