μια γέφυρα από μπαμπού, που ίσως διστάσεις να περάσεις. Όχι όλον τον χρόνο; Ναι, γιατί αυτή η γέφυρα υπάρχει μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες.
Η ξηρασία κάνει την εμφάνισή της το καλοκαίρι και οι ντόπιοι χτίζουν την γέφυρα, αφού η στάθμη του ποταμού χαμηλώνει. Κι όταν πια ξεκινήσουν οι βροχές, οι ντόπιοι την «γκρεμίζουν», ή καλύτερα την αποσυναρμολογούν. Μαζεύουν τα μπαμπού της ένα ένα με τα χέρια τους, γιατί ίσως τα χρειαστούν και για κάτι άλλο.
Τα ρεύματα κατά την περίοδο των βροχοπτώσεων γίνονται ισχυρά και όπως μπορείτε να καταλάβετε, η γέφυρα δεν θα άντεχε σε καμία περίπτωση. Όταν η ξηρασία επανέλθει, η γέφυρα χτίζεται, κλαδί κλαδί, από την αρχή.
Τα καλάμια στηρίζονται στο ποτάμι και μετά τοποθετείται ένα στρώμα μπαμπού, που σε μήκος φτάνει από την μια όχθη του ποταμού στην άλλη. Οι πεζοί δεν έχουν πρόβλημα να την διασχίσουν, αφού η γέφυρα φαίνεται να αντέχει και ελαφριά οχήματα, όπως κάρα.
Τα μπαμπού είναι ευλύγιστα και δεν σπάνε εύκολα, οπότε αντέχουν το βάρος. Αν μια μοτοσικλέτα αποφασίσει να τα διασχίσει, η εμπειρία οδήγησης θα είναι αρκετά διαφορετική, αφού η αναπήδηση τους, θα σου δώσει την αίσθηση ότι οδηγείς πάνω σε κύμα. Αν ποτέ βρεθείς πεζός εκεί, καλύτερα να προσέξεις να την διασχίσεις χωρίς οχήματα πάνω της, αφού το τράνταγμα ίσως αποδειχθεί επικίνδυνο.
Οι τουρίστες την λατρεύουν και τρέχουν για να την διασχίσουν, αν και δεν είναι δωρεάν. Οι ντόπιοι που την χρησιμοποιούν καθημερινά πληρώνουν κι αυτοί «διόδια», αν και κάπως φθηνότερα. Η γέφυρα από μπαμπού χτίζεται και ξαναχτίζεται εδώ για δεκαετίες, αλλά φέτος μπορεί να είναι η τελευταία φορά. Κι αυτό γιατί σε απόσταση μόλις 2 χλμ. χτίστηκε τον περασμένο Μάρτιο μια γέφυρα μήκους 800 μ. που μπορεί να αντέξει σε βάρος οχήματα μέχρι και 30 τόνων, σε αντίθεση με την παραδοσιακή γέφυρα από μπαμπού, που μπορεί μετά βίας να αντέξει 4 τόνους.
