Και να θέλεις να σωπάσεις μερικές φορές δεν το μπορείς...
Υπήρξαν γεγονότα και καταστάσεις που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στη ζωή του καθενός από εμάς και κάποια ίσως λίγα καθόρισαν και προσδιόρισαν κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
Όσο και να προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε κακεντρεχής σχολιαστής ή πολιτικός αναλυτής να μειώσει ή να ευτελίσει την προσφορά εκείνης της ιστορικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη θα σκοντάψει σε ένα τεράστιο βουνό από μνήμες.
Μνήμες που μένουν ζωντανές στην μεγάλη πλειοψηφία του Λαού μας.
Εκείνη η ημέρα δεν ήταν μια μέρα δημιουργίας ενός κόμματος αλλά ήταν μια μέρα αλλαγής σελίδας για το μέλλον της χώρας και του Λαού.
Ήταν ένα γενικό προσκλητήριο των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου για συστράτευση που στόχο της είχε την ευημερία του συνόλου.
Καλούσε σε συστράτευση όλους εκείνους που η τότε πολιτική εξουσία τους είχε στο περιθώριο, εκείνους που η μεταεμφυλιακή πολιτική τους είχε τοποθετήσει στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Έδωσε όραμα και ελπίδα στην τότε νέα γενιά που με πρωτόγνωρο ενθουσιασμό αγκάλιασε εκείνο το μήνυμα το έκανε δικό της και πάλεψε για την υλοποίηση του.
Έδωσε ελπίδα στη γυναίκα που μέχρι τότε ήταν μάνα και νυκοκοιρά και την έκανε να πιστέψει πως πρώτα και πάνω από όλα είναι υπεύθυνος πολίτης και συμμέτοχος και σε αυτά που γίνονται και σε εκείνα που δεν γίνονται.
Έσπασε τις κλειστές κάστες της πολιτικής, την οικογενειοκρατία και βαρωνίες και κατάφερε να πείσει τον νέο, τους απόκληρους της πολιτικής ότι μπορεί ο καθένας να διεκδικήσει το όποιο πολιτικό αξίωμα.
Ανέτρεψε την στασιμότητα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, έδωσε το δικαίωμα στο παιδί του αγρότη, του υπαλλήλου, του επαγγελματία να ονειρεύεται ότι μπορεί να ξεφύγει από την μιζέρια και ότι μπορεί αν προσπαθήσει να κάνει πράξη τα όνειρα του.
Έκανε τον πολίτη να πιστέψει πως δεν είναι αποσυναγωγός, τον έκανε να πιστέψει πως οφείλει και πως μπορεί να είναι ενεργός πολίτης και συμμέτοχος των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων.
Του έδωσε το δικαίωμα και την ελπίδα ότι μπορεί να διεκδικεί και είναι συμμέτοχος του πλούτου της χώρας, τον έκανε να πιστέψει στην ορθότητα της αναδιανομής του πλούτου και δυναμικά να αρνηθεί την λεηλασία του από τις λίγες κρατικοδίαιτες οικογένειες.
Τον έκανε τον πολίτη υπερήφανο για την πατρίδα του και την ιστορία της και ενσταλάξει μέσα του την αρχή και θέση πως αυτή η χώρα του ανήκει πως αυτή η χώρα είναι δικιά του και δεν ανήκει ούτε στην Δύση ούτε στην Ανατολή.
Δίδαξε στον πολίτη τον σεβασμό στην διαφορετική άποψη, τον σεβασμό του πολίτη στο Κράτος και τον σεβασμό του Κράτους στον πολίτη.
Έδωσε τέλος στον διαχωρισμό των Ελλήνων, επαγγέλθηκε και μελλοντικά υλοποίησε την άρση των μετεμφυλιακών διαχωρισμών, έβαλε ταφόπλακα στο διαχωρισμό των Ελλήνων σε μιάσματα και Εθνικόφρονες.
Άνοιξε διάπλατα τον δρόμο στην μετάλλαξη των ανθρώπων από καταπιεσμένα και ανελεύθερα άτομα σε πολίτες.
Δίδαξε και στις άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου πως τα κόμματα δεν είναι φέουδα των Αρχηγών αλλά πολιτικές δομές όπου οι συμμετέχοντες είναι συνδιαμορφωτές των πολιτικών εξελίξεων.
Έδωσε νόημα στην Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική απελευθέρωση και με όπλα την ενημέρωση και την γνώση έκανε τους πολίτες να πιστέψουν πως η πολιτική δεν είναι δουλειά μόνο των εκλεκτών αλλά όλων των πολιτών.
Έδωσε την ευκαιρία και τα μέσα της πολιτικής ενημέρωσης και συμμετοχής και οι οργανωτικές δομές εκείνης της διακήρυξης έγιναν σχολεία και φυτώρια πολιτικών.
Έκανε όλους μας να πιστέψουμε πως Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, Ελλάδα είναι και η ξεχασμένη Περιφέρεια.
Μας άνοιξε τα μάτια για να μπορέσουμε να δούμε τις αντιθέσεις κέντρου και περιφέρειας, τις αντιθέσεις Βορά και Νότου σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Στηλίτευσε τις δομές του υπερσυγκεντρωτικού Κράτους της Δεξιάς και έδωσε το στίγμα της ενίσχυσης των περιφερειακών δομών εξουσίας, των Δήμων και των Περιφερειών.
Η Τρίτη του Σεπτέμβρη δεν είναι μια επέτειος ίδρυσης ενός πολιτικού φορέα είναι το ορόσημο πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής αλλαγής της χώρας.
Όσο και αν προπαθούν ΑΝΔΡΕΑ κάποιοι να βάλουν κλήρον επί τον ιματισμό σου δεν θα τα καταφέρουν.
Υπήρξαν γεγονότα και καταστάσεις που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στη ζωή του καθενός από εμάς και κάποια ίσως λίγα καθόρισαν και προσδιόρισαν κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
Όσο και να προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε κακεντρεχής σχολιαστής ή πολιτικός αναλυτής να μειώσει ή να ευτελίσει την προσφορά εκείνης της ιστορικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη θα σκοντάψει σε ένα τεράστιο βουνό από μνήμες.
Μνήμες που μένουν ζωντανές στην μεγάλη πλειοψηφία του Λαού μας.
Εκείνη η ημέρα δεν ήταν μια μέρα δημιουργίας ενός κόμματος αλλά ήταν μια μέρα αλλαγής σελίδας για το μέλλον της χώρας και του Λαού.
Ήταν ένα γενικό προσκλητήριο των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου για συστράτευση που στόχο της είχε την ευημερία του συνόλου.
Καλούσε σε συστράτευση όλους εκείνους που η τότε πολιτική εξουσία τους είχε στο περιθώριο, εκείνους που η μεταεμφυλιακή πολιτική τους είχε τοποθετήσει στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Έδωσε όραμα και ελπίδα στην τότε νέα γενιά που με πρωτόγνωρο ενθουσιασμό αγκάλιασε εκείνο το μήνυμα το έκανε δικό της και πάλεψε για την υλοποίηση του.
Έδωσε ελπίδα στη γυναίκα που μέχρι τότε ήταν μάνα και νυκοκοιρά και την έκανε να πιστέψει πως πρώτα και πάνω από όλα είναι υπεύθυνος πολίτης και συμμέτοχος και σε αυτά που γίνονται και σε εκείνα που δεν γίνονται.
Έσπασε τις κλειστές κάστες της πολιτικής, την οικογενειοκρατία και βαρωνίες και κατάφερε να πείσει τον νέο, τους απόκληρους της πολιτικής ότι μπορεί ο καθένας να διεκδικήσει το όποιο πολιτικό αξίωμα.
Ανέτρεψε την στασιμότητα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, έδωσε το δικαίωμα στο παιδί του αγρότη, του υπαλλήλου, του επαγγελματία να ονειρεύεται ότι μπορεί να ξεφύγει από την μιζέρια και ότι μπορεί αν προσπαθήσει να κάνει πράξη τα όνειρα του.
Έκανε τον πολίτη να πιστέψει πως δεν είναι αποσυναγωγός, τον έκανε να πιστέψει πως οφείλει και πως μπορεί να είναι ενεργός πολίτης και συμμέτοχος των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων.
Του έδωσε το δικαίωμα και την ελπίδα ότι μπορεί να διεκδικεί και είναι συμμέτοχος του πλούτου της χώρας, τον έκανε να πιστέψει στην ορθότητα της αναδιανομής του πλούτου και δυναμικά να αρνηθεί την λεηλασία του από τις λίγες κρατικοδίαιτες οικογένειες.
Τον έκανε τον πολίτη υπερήφανο για την πατρίδα του και την ιστορία της και ενσταλάξει μέσα του την αρχή και θέση πως αυτή η χώρα του ανήκει πως αυτή η χώρα είναι δικιά του και δεν ανήκει ούτε στην Δύση ούτε στην Ανατολή.
Δίδαξε στον πολίτη τον σεβασμό στην διαφορετική άποψη, τον σεβασμό του πολίτη στο Κράτος και τον σεβασμό του Κράτους στον πολίτη.
Έδωσε τέλος στον διαχωρισμό των Ελλήνων, επαγγέλθηκε και μελλοντικά υλοποίησε την άρση των μετεμφυλιακών διαχωρισμών, έβαλε ταφόπλακα στο διαχωρισμό των Ελλήνων σε μιάσματα και Εθνικόφρονες.
Άνοιξε διάπλατα τον δρόμο στην μετάλλαξη των ανθρώπων από καταπιεσμένα και ανελεύθερα άτομα σε πολίτες.
Δίδαξε και στις άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου πως τα κόμματα δεν είναι φέουδα των Αρχηγών αλλά πολιτικές δομές όπου οι συμμετέχοντες είναι συνδιαμορφωτές των πολιτικών εξελίξεων.
Έδωσε νόημα στην Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική απελευθέρωση και με όπλα την ενημέρωση και την γνώση έκανε τους πολίτες να πιστέψουν πως η πολιτική δεν είναι δουλειά μόνο των εκλεκτών αλλά όλων των πολιτών.
Έδωσε την ευκαιρία και τα μέσα της πολιτικής ενημέρωσης και συμμετοχής και οι οργανωτικές δομές εκείνης της διακήρυξης έγιναν σχολεία και φυτώρια πολιτικών.
Έκανε όλους μας να πιστέψουμε πως Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, Ελλάδα είναι και η ξεχασμένη Περιφέρεια.
Μας άνοιξε τα μάτια για να μπορέσουμε να δούμε τις αντιθέσεις κέντρου και περιφέρειας, τις αντιθέσεις Βορά και Νότου σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Στηλίτευσε τις δομές του υπερσυγκεντρωτικού Κράτους της Δεξιάς και έδωσε το στίγμα της ενίσχυσης των περιφερειακών δομών εξουσίας, των Δήμων και των Περιφερειών.
Η Τρίτη του Σεπτέμβρη δεν είναι μια επέτειος ίδρυσης ενός πολιτικού φορέα είναι το ορόσημο πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής αλλαγής της χώρας.
Όσο και αν προπαθούν ΑΝΔΡΕΑ κάποιοι να βάλουν κλήρον επί τον ιματισμό σου δεν θα τα καταφέρουν.
