Κάποιοι θέλουν να παντρευτούν στη ζωή τους, ενώ άλλοι όχι. Ωστόσο, σχεδόν όλοι όμως...
δέχονται πιέσεις από το κοινωνικό περιβάλλον τους να το κάνουν. Οπότε κάπου εκεί έρχεται στο «προσκήνιο» ένα θεμελιώδες ερώτημα: «Είμαστε υποχρεωμένοι να παντρευτούμε στη ζωή μας;”
Ποιοι μας πιέζουν και γιατί
Ως επί το πλείστον οι πιέσεις αυτές ασκούνται από το συγγενικό περιβάλλον μας. Οι παππούδες μας στις περισσότερες περιπτώσεις μας εκφράζουν επίμονα την επιθυμία τους να παντρευτούμε, για να αποκτήσουν δισέγγονα. Οι γονείς μας, από τη μεριά τους, για να αποκτήσουν εγγόνια και για «δουν» το παιδί τους «ολοκληρωμένο» άνθρωπο.
Σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και οι φίλοι μας ή τα αδέλφια μας παίζουν αυτό το ρόλο, γιατί κρίνουν ότι το να παντρευτείς είναι το σωστό με βάση τις παραδόσεις, ανεξάρτητα από το εάν το θέλεις ή όχι.
Γιατί υπάρχει η αντίληψη ότι ο γάμος είναι αναγκαίος να γίνει στη ζωή του ανθρώπου;
Η απάντηση είναι απλή. Γιατί έτσι γαλουχήθηκε ο καθένας από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε. Και φυσικά όλη αυτή η αντίληψη σχετίζεται με τις θρησκείες ή τα ήθη μιας κοινωνίας. Με βάση πολλές θρησκείες μάλιστα ο γάμος θεωρείται ως κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να πραγματοποιηθεί στη ζωή του ανθρώπου.
Από την άλλη, πολλοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά στη ζωή του ανθρώπου από το να κάνει παιδιά, από το να αφήσει απογόνους σε τούτο τον κόσμο. Επίσης προσδίδει κοινωνικό κύρος και αποδοχή το να παντρευτείς.
Ωστόσο, εάν κάποιος δεν θέλει να παντρευτεί για τους δικούς του λογούς, γιατί θα πρέπει να «αναγκαστεί» να κάνει κάτι που δεν ποθεί;
Που οδηγεί αυτή η πίεση;
Όταν κάποιος αναγκάζεται να κάνει κάτι που δεν θέλει, στο τέλος γίνεται δυστυχής. Όταν κάποιος δεν ζει με βάση το όραμά του και τις αξίες του, επίσης καταλήγει να γίνει δυστυχής. Δεν είναι τυχαίος και ο εξωφρενικός αριθμός διαζυγίων στη χώρα μας.
«Κάνουν» όλοι για γονείς;
Δεν είναι μια απλή απόφαση το να κάνεις οικογένεια που μπορεί ληφθεί ελαφρά τη καρδία. Έτσι, εάν κάποιος «εξαναγκαστεί» να γίνει πατέρας, ενώ δεν το θέλει, πόσες πιθανότητες έχει να γίνει κάλος πατέρας; Μάλλον λίγες. Δεν «κάνουν» άλλωστε όλοι για γονείς.
Πολλοί:
δεν έχουν την οικονομική επιφάνεια για να συντηρήσουν μια οικογένεια
δεν έχουν την κατάλληλη παιδεία για να μεγαλώσουν παιδιά
είναι παιδεραστές ή ψυχολογικά ανισσόροποι
θέλουν να αφιερωθούν μόνο στη επαγγελματική καριέρα τους
Η ζωή μας ανήκει σε εμάς
Αλήθεια είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει. Πρέπει να υπάρχει σεβασμός στις επιλογές του καθενός για τη ζωή του. Άλλωστε το κόστος των επιλογών του ο καθένας θα το πληρώσει είτε το θέλει, είτε όχι. Τουλάχιστον να πληρώσει ο καθένας το τίμημα των επιλογών του, και όχι το τίμημα των επιλογών του που πήρε για λογαριασμό κάποιων άλλων.
Για να πάρεις την απόφαση να παντρευτείς είναι καλό πρώτα να το θες πολύ ο ίδιος να το κάνεις και να κρίνεις ότι έχεις βρει τον άνθρωπο της ζωής σου.
Κλείνοντας
Συμπερασματικά, εάν κάποιος δεν θέλει να κάνει οικογένεια και θέλει να ζήσει ως εργένης, θα πρέπει να είναι θεμιτό.
Πηγή
