Δε συζητώ για το γεγονός ότι τα 10 χρόνια υπηρετούσα σε σχολεία εκτός της κατοικίας μου και μεταφερόμουν με το αυτοκίνητό μου και όχι με αυτοκίνητο υπηρεσιακό, πλήρωνα εγώ τη βενζίνη και τις φθορές και έθετα καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή μου και την τύχη των παιδιών μου. Για πέντε χρόνια ήμουν σε τάξη με τσιγγανόπαιδες, ανεχόμουν την απλυσιά τους ,την ανέχειά τους και αγόραζα υλικά και τσάντες για να τα πείσουν να έρθουν στο σχολείο. Έκανα σε τάξη με παιδιά βοσκών που δεν ήξεραν ούτε πως να τρώνε. Είμαι περήφανη γιατί τα έβγαλα πέρα και αυτά τα παιδιά κάτι πήραν από μένα. Τα τελευταία δύο χρόνια είμαι "τυχερή" . Είμαι στην πόλη μου, κοντά στο σπίτι μου και επιτέλους τα παιδιά μου τα πάω εγώ στο σχολείο τους και όχι η γιαγιά. Είμαι και προϊσταμένη και παίρνω το αστρονομικό ποσό των 80 ευρώ μεικτά για τη θέση μου. Πρέπει λοιπόν εκτός από το να διδάσκω στα παιδιά, να είμαι υπεύθυνη για τη σωστή λειτουργία της σχολικής μονάδας, για την πληρωμή της καθαρίστριας και τωνενσήμων της, για την απόδοση στην εφορία των κρατήσεων του ΜΠΤΠΥ , για τη σωστή τήρηση των λογιστικών βιβλίων του σχολείου (για να μην πάω και φυλακή) , για τη συμπλήρωση της φορολογικής δήλωσης του σχολείου, για την τήρηση της αλληλογραφίας του σχολείου και για ό,τι άλλο προκύψει. Διδάσκω σε μια τάξη όπου υπάρχει και τμήμα ένταξης ,που για όσους δεν ξέρουν , 5 παιδιά με εκπαιδευτικές ιδιαιτερότητες! (φέτος φοιτούν 1 παιδί με σύνδρομο Down, 1 αυτιστικό και 3 με νοητική στέρηση). Αγαπώ τη δουλειά μου, όπως πιστεύω ότι αγαπούν και οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί (σκάρτοι επαγγελματίες υπάρχουν σε όλους τους τομείς, το ξέρουμε όλοι αυτό). Και όλα τα πικρόχολα σχόλια με κάνουν πιο δυνατή και πιο σίγουρη για αυτά που προσφέρω. Εκείνο που με ενοχλεί όμως , είναι ότι κάποιοι από εσας που τα λέτε όλα αυτά, τυγχάνει να είστε γονείς και τις απόψεις σας να τις λέτε και μπροστά στα παιδιά σας και να τους μεταφέρετε όλη αυτή την απέχθεια για το δάσκαλο. Γι αυτό έχει χαθεί ο σεβασμός στο δάσκαλο, η αγάπη για την προσφορά του και η απαξίωσή του. Και εμπάσει περιπτώσει , εάν νομίζετε ότι οι εκπαιδευτικοί δεν κάνουν τίποτα για τα παιδιά σας, κρατήστε τα στο σπίτι σας και κάντε τους εσείς μάθημα. Όμως όπως παραδέχτηκε μία μαμά , τη μερα των εκλογών των εκπαιδευτικών , της κάναμε μεγάλη χαλάστρα, γιατί θα είχε το παιδάκι της στο σπίτι και δε θα μπορούσε να πιει τον καφέ της με τις φιλενάδες της.....
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Κάτι ακόμα για τους βολεμένους εκπαιδευτικούς
Δε συζητώ για το γεγονός ότι τα 10 χρόνια υπηρετούσα σε σχολεία εκτός της κατοικίας μου και μεταφερόμουν με το αυτοκίνητό μου και όχι με αυτοκίνητο υπηρεσιακό, πλήρωνα εγώ τη βενζίνη και τις φθορές και έθετα καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή μου και την τύχη των παιδιών μου. Για πέντε χρόνια ήμουν σε τάξη με τσιγγανόπαιδες, ανεχόμουν την απλυσιά τους ,την ανέχειά τους και αγόραζα υλικά και τσάντες για να τα πείσουν να έρθουν στο σχολείο. Έκανα σε τάξη με παιδιά βοσκών που δεν ήξεραν ούτε πως να τρώνε. Είμαι περήφανη γιατί τα έβγαλα πέρα και αυτά τα παιδιά κάτι πήραν από μένα. Τα τελευταία δύο χρόνια είμαι "τυχερή" . Είμαι στην πόλη μου, κοντά στο σπίτι μου και επιτέλους τα παιδιά μου τα πάω εγώ στο σχολείο τους και όχι η γιαγιά. Είμαι και προϊσταμένη και παίρνω το αστρονομικό ποσό των 80 ευρώ μεικτά για τη θέση μου. Πρέπει λοιπόν εκτός από το να διδάσκω στα παιδιά, να είμαι υπεύθυνη για τη σωστή λειτουργία της σχολικής μονάδας, για την πληρωμή της καθαρίστριας και τωνενσήμων της, για την απόδοση στην εφορία των κρατήσεων του ΜΠΤΠΥ , για τη σωστή τήρηση των λογιστικών βιβλίων του σχολείου (για να μην πάω και φυλακή) , για τη συμπλήρωση της φορολογικής δήλωσης του σχολείου, για την τήρηση της αλληλογραφίας του σχολείου και για ό,τι άλλο προκύψει. Διδάσκω σε μια τάξη όπου υπάρχει και τμήμα ένταξης ,που για όσους δεν ξέρουν , 5 παιδιά με εκπαιδευτικές ιδιαιτερότητες! (φέτος φοιτούν 1 παιδί με σύνδρομο Down, 1 αυτιστικό και 3 με νοητική στέρηση). Αγαπώ τη δουλειά μου, όπως πιστεύω ότι αγαπούν και οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί (σκάρτοι επαγγελματίες υπάρχουν σε όλους τους τομείς, το ξέρουμε όλοι αυτό). Και όλα τα πικρόχολα σχόλια με κάνουν πιο δυνατή και πιο σίγουρη για αυτά που προσφέρω. Εκείνο που με ενοχλεί όμως , είναι ότι κάποιοι από εσας που τα λέτε όλα αυτά, τυγχάνει να είστε γονείς και τις απόψεις σας να τις λέτε και μπροστά στα παιδιά σας και να τους μεταφέρετε όλη αυτή την απέχθεια για το δάσκαλο. Γι αυτό έχει χαθεί ο σεβασμός στο δάσκαλο, η αγάπη για την προσφορά του και η απαξίωσή του. Και εμπάσει περιπτώσει , εάν νομίζετε ότι οι εκπαιδευτικοί δεν κάνουν τίποτα για τα παιδιά σας, κρατήστε τα στο σπίτι σας και κάντε τους εσείς μάθημα. Όμως όπως παραδέχτηκε μία μαμά , τη μερα των εκλογών των εκπαιδευτικών , της κάναμε μεγάλη χαλάστρα, γιατί θα είχε το παιδάκι της στο σπίτι και δε θα μπορούσε να πιει τον καφέ της με τις φιλενάδες της.....
Εδώ σχολιάζεις εσύ!