(αφορά: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/12/blog-post_3128.html ) αυτό που έχω συνειδητοποιήσει είναι ότι όλοι μας (άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο) είμαστε εγωιστές και κοιτάμε μόνο το προσωπικό μας συμφέρον. Από τις τράπεζες, τους καταστηματάρχες, στις αρχές, τους καταναλωτές, μέχρι και το κράτος. Το θέμα είναι κατά πόσο είμαστε όλοι μας διατεθειμένοι να κάνουμε υποχωρήσεις για το κοινό συμφέρον. Και όταν λέω όλοι μας εννοώ πάλι τις τράπεζες, τους καταστηματάρχες, στις αρχές, τους καταναλωτές, μέχρι και το κράτος. Διανύουμε μια αρκετά δύσκολη περίοδο σαν χώρα, σαν πολίτες, σαν άνθρωποι και θα πρέπει να καταλάβουμε ότι με το να κοιτάμε το προσωπικό μας συμφέρον συμβάλουμε στη μη λύση του προβλήματος. Βέβαια, θα βρεθούν αυτοί (οι αδικημένοι) που θα με επικρίνουν, λέγοντάς μου ότι οι τράπεζες, οι καταστηματάρχες, οι αρχές, οι καταναλωτές, το κράτος τους φέρθηκε εγωιστικά και γιατί θα πρέπει αυτοί να κάνουν το κορόιδο και να είναι αυτοί που θα κάνουν συμβιβασμούς; Το καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να μην εξαγριωθείς με μια αδικία, (κυρίως όταν έχει θιγεί ο εγωισμός μας) αλλά από κάπου θα πρέπει να ξεκινήσει και θα επαναλάβω τη φράση του φίλου: Πρέπει όλοι μας να αλλάξουμε τρόπο σκέψης! Δεν είπα ότι θα πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια σε μια αδικία και προσωπικά πιστεύω ότι οι καταγγελίες έχουν νόημα, αρκεί να συνοδεύονται και από πράξεις. Τείνουμε να γίνουμε ένας λαός με άκρως εγωιστική συμπεριφορά, κάτι που δεν συνάδει με την ιστορίας μας. Οι έλληνες κάποτε ήταν φιλόξενοι, φιλάνθρωποι, έλεγαν καλημέρα στο δρόμο ακόμα και αν δεν τον γνώριζες τον άλλον. Πλέον, ακόμα και αν το κάνεις, θα γυρίσει ο άλλος και θα κοιτάξει περίεργα. Γνωρίζω ότι πολλοί θα διαβάσουν αυτό το postκαι με χαρακτηρίσουν γραφικό, ονειροπόλο, ουτοπιστή. Ελπίζω τουλάχιστον να μπουν στη λίγο στη διαδικασία και να σκεφτούν να αλλάξουν (έστω και λίγο) τον τρόπο σκέψης. Είτε είναι τράπεζες ή καταστηματάρχες ή αρχές ή καταναλωτές ή κράτος.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
