περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως θα μας θυμίσει ο στατιστικολόγος της παρέας, δείχνοντας πόσο... αφηρημένοι μπορεί να είναι ή να γίνουν αίφνης οι αριθμοί και τα οικονομικά στοιχεία. Από εκείνο λοιπόν το πάρτι, η Ελλάδα βρέθηκε στο χείλος του χάους. Όχι βέβαια τυχαία.
Τα γεγονότα, η ιστορία και οι θέσεις επώνυμων αρθρογράφων δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για παρερμηνεία. Στην ελληνική κρίση είχε αναφερθεί ο αιρετικός δημοσιογράφος - ερευνητής Webster Tarpley, ο οποίος έκανε λόγο για την... καραμπινάτη συνωμοσία της Wall Street που έφερε το οικονομικό χτύπημα στην αδύναμη Ελλάδα και τα σχέδια της συμμορίας των αρπακτικών και των τραπεζικών ζόμπι για την κατάρρευση του ευρώ.
Το «δείπνο ιδεών» στο Μανχάταν
Ο δημοσιογράφος, που πρώτος είχε αναδείξει τις πρακτικές της περίφημης Goldman Sachs και των άλλων επενδυτικών τραπεζών, ήταν αυτός που έφερε στο φως το περίφημο «δείπνο ιδεών» (τον Φεβρουάριο του 2010) σε αρχοντικό διαμέρισμα του Μανχάταν, στο Moness, που έστησε η Crespi Hardt & Co, μία τράπεζα επενδύσεων - μπουτίκ. Ανάμεσα στους συνδαιτυμόνες ήταν τότε οι επικεφαλής των SAC Capital Advisors, ο David Einhorn της Greenlight Capital, ο Donald Morgan της Brigade Capital και εκπρόσωποι του Soros Fund Management.
Τα χαρτοφυλάκια του Σόρος είχε αναφερθεί πως... επένδυσαν περισσότερο από μισό τρισ. δολάρια στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας και της αποδυνάμωσης του ευρώ (σ.σ.: και βέβαια μιας παράλληλης ενίσχυσης του δολαρίου). Το μισό τρισ. εάν υπολογισθεί με βάση τη δυναμική μόχλευσης μπορεί να φτάνει σε «ισχύ ρευστότητας» και τα 2,5 τρισ. δολάρια (υπολογίζεται συντελεστής μόχλευσης παραγώγων στις περίπου πέντε φορές).
Τα μεγέθη είναι τρομακτικά εάν συγκεντρωθούν κατά μίας οικονομικής συμμαχίας – όπως έγινε με την Ε.Ε. και την ΕΚΤ – πόσω μάλλον εάν στοχεύσουν την αγορά μίας χώρας.
Για να έχουμε μία ενδεικτική εικόνα του τι συμφέροντα διακυβεύονται στις... διεθνείς αγορές και τα πονταρίσματα, αρκεί να θυμηθούμε πως ο Σόρος είχε βγάλει από την κατάρρευση της στερλίνας (το 1992) κέρδη ενός δισ. δολαρίων στοιχηματίζοντας στη «διόρθωση» του αγγλικού νομίσματος. Τι έγινε, λοιπόν, τον τελευταίο χρόνο από τον Φεβρουάριο του 2010 έως σήμερα;
Ο μηχανισμός
Αρχικά οι «αγορές» πόνταραν επιθετικά στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας λαμβάνοντας σταδιακά παράλληλες θέσεις στην αγορά των περιβόητων credit default swaps (CDS), δηλαδή των ασφαλίστρων έναντι του ρίσκου της χώρας. Με αυτόν τον μηχανισμό το όφελος για τον επιτιθέμενο (δήθεν επενδυτή) είναι διπλό, καθώς ταυτόχρονα εξασφαλίζεται και έναντι του ενδεχόμενου να μην του βγει το ποντάρισμα. Έως εδώ καλά, καθώς οι «καρχαρίες» βγάζουν λεφτά από τρεις πάντες:
1. Από την αγορά στοιχημάτων. Εκεί δηλαδή όπου ποντάρουν στη χρεοκοπία.
2. Από την αγορά CDS με τον μηχανισμό που εξηγήσαμε.
3. Από τα χρηματιστήρια, όπου είχαν φροντίσει να ποντάρουν σε υποχώρηση των διαφόρων δεικτών και μετοχών.
Οι ξένοι οίκοι που φέρεται να διαχειρίστηκαν την κρίση του ελληνικού χρέους υπολογίζεται πως κέρδισαν περισσότερα από 60 δισ. ευρώ μόνο από την αντασφάλιση κινδύνου έναντι των ελληνικών ομολόγων. Μαζί με τις υπόλοιπες κινήσεις τα κέρδη τους μπορεί να ξεπερνούν και τα 80 δισ.
Την ίδια περίοδο τα αγγλοσαξονικά ΜΜΕ και οι αμερικανοτραφείς οίκοι αξιολόγησης συνέχιζαν να πυροβολούν την ελληνική οικονομία συντηρώντας τις προϋποθέσεις για το γλέντι των οίκων στο ελληνικό πτώμα. Το μεγάλο παιχνίδι, όμως, άρχισε να παίζεται από τα τέλη Δεκεμβρίου και τις αρχές Ιανουαρίου. Τότε δηλαδή που τα χρηματιστήρια της Αθήνας και άλλων χώρων της ευρωπαϊκής περιφέρειας είχαν υποχωρήσει στα χαμηλά 12-15 ετών.
Έτσι έγινε το μεγάλο παιχνίδι
Στο Χρηματιστήριο Αθηνών οι αποκαλούμενες «αγορές» άρχισαν να παίρνουν θέσεις από τα χαμηλά αυτά επίπεδα. Λίγο καιρό πριν, το ελληνικό Δημόσιο είχε καλέσει μερικούς εξ αυτών να το συμβουλεύσουν για την κατάσταση και τις προοπτικές των ελληνικών κρατικών τραπεζών.
Οι ξένοι λοιπόν αγόρασαν μαζικά μετοχές ελληνικών τραπεζών (τυχαίο; Δεν νομίζω...) αλλά και των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων (ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ) και μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Παράλληλα «γύρισαν» τις θέσεις πώλησης σε θέσεις αγοράς (από short σε long) στην αγορά παραγώγων, ενώ διακριτικά άρχισαν να δημοσιοποιούνται οι πρώτες όχι και τόσο αρνητικές εκθέσεις για τον τραπεζικό κλάδο και τις καλές ελληνικές επιχειρήσεις.
Από τις αρχές Ιανουαρίου το χρηματιστήριο αναδεικνυόταν ως διά μαγείας σε ένα από τα ενδιαφέροντα διεθνή επενδυτικά στοιχήματα για φέτος. Η επιβεβαίωση όσων αποτελούσαν κοινό μυστικό στην αγορά από την αρχή του έτους ήρθε με την ανακοίνωση των στατιστικών στοιχείων που έδειχναν την αύξηση της συμμετοχής των ξένων στην ελληνική αγορά από το 48,9% στο 51,6%. Μεταβολή που μεταφράστηκε με εισροές 103,3 εκατ. ευρώ μόνο για τον Ιανουάριο.
Για τον πρώτο μήνα του 2011 όσοι πόνταραν έγκαιρα στο γύρισμα της Ελλάδας έβγαλαν αποδόσεις έως και 18%, την ίδια περίοδο που η τουρκική αγορά υποχωρούσε 9%. Τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου τα πονταρίσματα παραμένουν ανοδικά προσβλέποντας σε υπέρβαση των 1.700 μονάδων για τον γενικό δείκτη και των 800 για τον δείκτη μεγάλης κεφαλαιοποίησης.
Με την προϋπόθεση ότι τα στοιχήματα θα βγουν, τα κέρδη των ξένων οίκων από το «σωστό παίξιμο» του γυρίσματος θα πλησιάσουν τα 60 δισ. Και μαζί με αυτά έχουν αγοράσει την αφρόκρεμα της ελληνικής οικονομίας σε τιμές ξεπουλήματος και θα έχουν λόγο στην επιχειρηματική συνέχεια...
http://www.topontiki.gr/
