Από τα βάθη τις καρδιά μου θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους μοτοσυκλετιστές... που γράφουν ότι χρησιμοποιούν τα δίκυκλά τους όχι για την πάρτυ τους αλλά γιατί σκέφτονται εμένα τον ταλαίπωρο ΙΧη. Σκέφτονται ότι αν κι εκείνοι ήταν ΙΧηδες τότε δεν θα έκανα 45' για να πάω στη δουλειά μου συν 15' για να βρω να παρκάρω, αλλά 1 h 15' για να πάω στη δουλειά μου και 30' για να παρκάρω, ενώ αυτοί κάνουν 20 λεπτά για την ίδια διαδρομή και 10 δευτερόλεπτα για παρκάρισμα. Όλα τα κάνουν για μένα και όχι για τον εαυτό τους. Στον Παράδεισο θα πάνε κι εγώ ο κακός στην Κόλαση, που σκέφτηκα κακό γι' αυτούς, δηλαδή ότι το κάνουν για τον εαυτούλη τους. Τι ντροπή!!!
Φαντάζομαι ότι και για μένα το κάνουν όταν περνούν με κόκκινο, προφανώς για να μου αδειάζουν το δρόμο όταν ανάψει το φανάρι.
Ότι παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια, για να βρω εγώ θέση να βάλω το αυτοκινητάκι μου, άσχετα αν δεν μπορώ να περάσω όταν είμαι πεζός με το καροτσάκι του παιδιού μου.
Ότι παρκάρουν μπροστά στην πόρτα της πολυκατοικία μου, για να βελτιώσουν τους δείκτες παραγωγικότητας της Ελλάδας, μη χάνοντας ούτε δευτερόλεπτο από τη δουλειά τους, και όχι γιατί βαριούνται να κάνουν 10 μέτρα παραπάνω, άσχετα αν εγώ κάνω σλάλομ για να μπω στο σπίτι μου και επίσης άσχετο ότι δίπλα από το σπίτι μου δεν έχει κανένα γραφεικό χώρο εργασίας, αλλά μόνο καφετέρειες που ρεμαλιάζουν ώρες ολόκληρες.
Ότι βγάζουν τους σιγαστήρες στις εξατμίσεων και γκαζώνουν μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα για να δώσουν "χρώμα" στην άθλια ζωή μου.
Ότι μου χτυπούν τον καθρέπτη (δυο φορές μου τον έχουν σπάσει κι έχουν φύγει φυσικά, και "τυχαίνει" και τις 2 φορές να είναι με κρυμμένες πινακίδες), όταν είμαι σταματημένος στην κίνηση, για να γνωριστούμε καλύτερα, για να αποκτήσουμε στενές σχέσεις.
Ότι πηγαίνουν ανάποδα στους μονόδρομους για να τεστάρουν τα αντανακλαστικά μου και τις οδηγικές μου ικανότητες.
Και πολλά πολλά άλλα τέτοια.
Σας χιλιοευχαριστώ και δεν ξέρω πως να σας το ανταποδώσω.
Πιστεύω ότι ο Θεός θα φροντίσει γι' αυτό.
Ίσως σε κάποιο τρακάρισμα, επειδή δεν φοράτε το κράνος στο κεφάλι, αλλά στον αγκώνα σας, ο Θεός θα σας πάρει σύντομα κοντά του και θα σας ανταμείψει στον Παράδεισο, έτσι όπως η ταπεινότητά μου δεν μπορεί σε αυτό τον θνητό τόπο.
Φαντάζομαι ότι και για μένα το κάνουν όταν περνούν με κόκκινο, προφανώς για να μου αδειάζουν το δρόμο όταν ανάψει το φανάρι.
Ότι παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια, για να βρω εγώ θέση να βάλω το αυτοκινητάκι μου, άσχετα αν δεν μπορώ να περάσω όταν είμαι πεζός με το καροτσάκι του παιδιού μου.
Ότι παρκάρουν μπροστά στην πόρτα της πολυκατοικία μου, για να βελτιώσουν τους δείκτες παραγωγικότητας της Ελλάδας, μη χάνοντας ούτε δευτερόλεπτο από τη δουλειά τους, και όχι γιατί βαριούνται να κάνουν 10 μέτρα παραπάνω, άσχετα αν εγώ κάνω σλάλομ για να μπω στο σπίτι μου και επίσης άσχετο ότι δίπλα από το σπίτι μου δεν έχει κανένα γραφεικό χώρο εργασίας, αλλά μόνο καφετέρειες που ρεμαλιάζουν ώρες ολόκληρες.
Ότι βγάζουν τους σιγαστήρες στις εξατμίσεων και γκαζώνουν μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα για να δώσουν "χρώμα" στην άθλια ζωή μου.
Ότι μου χτυπούν τον καθρέπτη (δυο φορές μου τον έχουν σπάσει κι έχουν φύγει φυσικά, και "τυχαίνει" και τις 2 φορές να είναι με κρυμμένες πινακίδες), όταν είμαι σταματημένος στην κίνηση, για να γνωριστούμε καλύτερα, για να αποκτήσουμε στενές σχέσεις.
Ότι πηγαίνουν ανάποδα στους μονόδρομους για να τεστάρουν τα αντανακλαστικά μου και τις οδηγικές μου ικανότητες.
Και πολλά πολλά άλλα τέτοια.
Σας χιλιοευχαριστώ και δεν ξέρω πως να σας το ανταποδώσω.
Πιστεύω ότι ο Θεός θα φροντίσει γι' αυτό.
Ίσως σε κάποιο τρακάρισμα, επειδή δεν φοράτε το κράνος στο κεφάλι, αλλά στον αγκώνα σας, ο Θεός θα σας πάρει σύντομα κοντά του και θα σας ανταμείψει στον Παράδεισο, έτσι όπως η ταπεινότητά μου δεν μπορεί σε αυτό τον θνητό τόπο.
Σας χιλιοευχαριστώ και πάλι.
Αναγνώστης
