(αφορά: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/06/h_13.html)
Δεν το επέλεξα, το "Κράτος" έχωσε τις χερούκλες του στην τσέπη μου και ξέχασε να τις τραβήξει.
Βάζοντας το κλειδί στην πόρτα του γραφείου μου, ακούω γκλιν-γκλίν τα κέρματα για τα έξοδα που τρέχουν.
Μπαίνοντας στο γραφείο σου εσύ, ακούς γκλιν-γκλίν τα κέρματα για το μισθό σου, που τρέχει.
Όμως, έχουμε κι άλλο κοινό εκτός του γκλιν-γκλιν, φιλαράκι...
Ζούμε τέλος εποχής. Ήδη έρχονται τα βιογραφικά από πρώην συμβασιούχους του δημοσίου κι έρχεται οσονούπω και το δικό σου.
Υπάρχει ένα άτιμο κουμπάκι στο πληκτρολόγιο. Ο ήχος του, όταν το πατώ είναι η μοντέρνα εκδοχή της πόρτας που κλείνει στα μούτρα σου.
Απάνω γράφει DELETE.
DELETE στο mail με το βιογραφικό σου, DELETE στην καρριέρα σου, κρατικοδίαιτε υπάλληλε.
Εγώ, θα κλείσω το μαγαζί (που σε τάιζε) , αλλά κάτι θα κάνω, το μυαλό έχει ήδη γεμίσει ιδέες, η δουλειά δεν με φοβίζει, ξέρω από αγορά, μιλάω γλώσσες, έχω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ κι όχι πλασματικά προσόντα, ξέρω να κουμαντάρω τα τρεχάματα του γραφειοκρατικού λαβυρίνθου όπου αντιμετώπιζα κουμάσια σαν και του λόγου σου, είμαι ΑΦΕΝΤΙΚΟ της τύχης μου, άνθρωπος του εμπορίου, θα τη βολέψω.
Στην τελική θα σου πουλάω μαντήλια στην Κλαυθμώνος, να σκουπίζεις τα δάκρυά σου.
Περαστικά!
Αναγνώστης
